უცნობი ნაცნობები (ნაწილი 9)

-აუუუ გოგოებო გამოდით თორე უთქვენოდ ძაან მოწყენილობაა-კარების მეორე მხრიდან გამოგვძახა ბექამ -ჰოო მოვდივართ.არ დაგაცლიან რა ესენი არაფერს.-ჩაუბუზღუნა ნინიმ და ნელა წამოიმართა. სასტუმრო ოთახში შესულებს ანდრია გულზე ხელებგადაჯვარედინებული დაგვხვდა.

აქ

აქ მოდი რატომ მიდიხარ იმ ქვეყნად, აქ მოდი რად გინდა უაზრო ტირილი? აქ მოდი აქ ხომ მზემაც ვერ ინათა, აქ მოდი აქ ღამეს ანათებს ტკივილი, აქ მოდი იქნება შენ მაინც შეავსო, ეს უციცოცხლო უკვდავი თვალები, აქ მოდი იქნება შენ მაინც უშველო ამ ქვეყნად ვინმეს და

ბინდიანი.

იტალია. რომი. ვერ ვიჯერებ. ვერ ვიჯერებ,ვერა. არ შემიძლია. არ მჯერა რომ,სულ რაღაც სამ დღეში ამ ქალაქს,ქვეყანას,აქაურობას ვტოვებ. და სად ვბრუნდები? საქართველოში. ჯანდაბა. ..

შევსებული არსებობა 13,14,15,16,17

13 _ შემოდი.. როგორც აღმოჩნდა მარტო ერთი ოთახია დაჯავშნული.. _ კი მაგრამ ეს როგორ.. აკი რაოდენობა დაგვაზუსტებინეს? _ დემეტრე რომ არ მოდიოდა მერე ხომ შეიცვალა სია.. _ მერე რა.. ის შეცვლილი სიაც ვთარგმნე.. _ ეტყობა სადღაც შეცდომა გაგეპარა და ორი

"hopeless" (თავი 4)

ნიკაზე კარგი ბიჭი მგონი მსოფლიოში არ არსებობს! დილით კარებზე მომიკაკუნა გამოდი ვისადილოთო. გავედი და ისეთი გემრიელი საჭმლები დამახვედრა მეტი რომ არ შეიძლება!: -დღეს ჩემი მეგობრები მოვლენ, გაგაცნონ, მაქედან მარტო ალექსანდრეს და ელენეს იცნობ , მაგრამ

წარსულის ბილიკი 1

შეყვარებული წყვილები სკვერში სხედან და ამ ცხოვრებით ტკბებიან, შარვალ-კოსტუმში გამოწყობილი კაცი ჩქარი ნაბიჯებიით მიიწევს ავტომობილისკენ, თეთრ კაბიანი ქალი კი მობილურზე ხმამაღლა ლაპარაკობს და სამჯერ იმეორებს ,,ყველაფერი მეორდება“!

ყველგან გამოგყვები (20)

დაჩიმ ჯერ აკოცა ნინას და შემდეგ ისევ მოშორდა. -შენ სანამ რატის შეყვარებული ხარ ჩვენ შორის არაფერი გამოვა -დაჩი... მე რატის ვერ დავშორდები, დიდიხანია ერთად ვართ და...

რა დავარქვა ამ სიყვარულს (თავი 4)

მოკლედდ ძალიან დიდი პაუზა მქონდაა მაგრამ მოვახერხე დაწერა (( უბრალოდ ბევრი არ კითხულობს დ. არ ვიცი ღირს გაგრძელებაა..მიკმა თვალები გაახილა და დაინახა საავადმყოფოს თეთრი კედლები, მთავარი ექთანი რომელიც წამალს უმზადებდა და ემა.... მიკი-:ემა...

მოულოდნელი შეჯახება თავი 3

-კარგი გავიდეთ დამშვიდდი ცოტა ხანში წავალთ მაგიდასთან ვბეუნდებით და ცოტახანში გვერდითა მაგიდისკენ ვიხედები სადაც ახალგაზრდები სხედან, მათ შორის ჩემი კურსელი გიორგი -ჯანდაბა ესღა მაკლდა

24.10.2016

თითქოს ადამიანებით გარშემორტყმული, მაგრამ სულ მარტო ანუ წვიმის მეგობარიშემოდგომაა. გარეთ ათასფერი ფოთლები მიმოფანტულან. ფანჯრის რაფაზე წვიმის წვეთები ცელქობენ, მიხმობენ სევდისკენ, უკვე ჩაიც ვეღარ მათბობს, ცივა... ძალიან ცივა. თითქოს თვალებშიც