პეპელა 5

"_ ის ყველას ერთად აღებულს გჯობიათ. ჩემი შეცდომების გამო არ აგებს პასუხს, ის იდეალურია და მე ვიამაყებ. ახლაც ვამაყობ, გესმით? ნინაკა არ არის ავად! ყველაზე ჭკვიანი და მაგარი ბავშვია, იმიტომ რომ ჩემნაირი დედა და სანდროსნაირი მამა ყავს გვერდით. სანდრო

გარდაცვლილი ქალი - ედითი

ქალზე, რომელსაც ცხოვრება უნდოდა. აიდა მორალესი - მწერალი, რომელიც ჩრდილში წერს. ჩემ მეზობლად შუახნის ქალი გარდაიცვალა. გუშინ, სახლში რომ ვბრუნდებოდი, მისი ფანჯრიდან ტირილი გავიგონე და ხალხმაც უცნაურად იმრავლა ჩვენს ეზოში. მივხვდი, რაც მოხდა.

Supernatural -თავი 3-

ახლოს ვიყავი მასწავლებლის სახლთან. ერთ-ერთ ყველაზე ჩუმ და მიყრუებულ ქუჩას მივუყვებოდი, როცა უეცრად ვიღაცამ ხელი დამავლო და კედელს ამაყუდა. შიშისგან კივილი ამომხდა, მაგრამ ხელი პირზე ჰქონდა აფარებული. თვალები დახუჭული მქონდა არაფრის დიდებით არ

ერთგვარი განტოლება

-შენ რა ორივეს ერთად უნდა შეხვედროდი? -გულწრფელად გამიკვირდა -არა ცალ-ცალკე -მოკლედ მომიჭრა და გამომხედა -ჩემი პირადის განხილვას ჯობია მითხრა სად გავაჩერო -აი იქ -ორ დიდ სახლს შუა მდგარ, საშუალო ზომის, სტაფილოსფერი აგურით ნაგებ შენობაზე მივუთითე

სანდრო (სრულად)

-შენ კი არა, მე გადაგეყარე ლილი. - ოდნავ გაეცინა სანდროს, ხელები ქურთუკში ჩაიწყო და ღიმილით გახედა გოგონას თმაგაშლილ, თხელ ფიგურას. -მაინც არ მესმის ესე კარგად ჩემს სახელს როგორ ამბობ. -ერთხელ აუცილებლად მოგიყვები! -ერთხელ? - თვალები მოჭუტა გოგონამ.

ისევ შენთან...

ეს იქნება ისეთი ისტორია რომელმაც შეიძლება საბოოლოოდ ბევრი აატიროს...მე ადა 10კლასში ვსწავლობ...მყავს ერთი და ნათია,რომელიც ჩემი სულის და მეტიც ხორცის ნაწილია არასდროს მივატოვებ მას...ის მე-9-ე კლასშია, ასევე მყავს ერთი ძმა იოანე რომელიც მე-11-ე

მოგონება

გულში სისხლად წვეთავს ყველა მოგონება სული აივსო ისევ დარდებით იმდენად მწვავე არის შეგრძნება

დეკემბრის რომანი (4)

-რაზე ფიქრობ, პატარავ.-ხელებთან ერთად, სიმშვიდით გაჟღენთილი ხმით შემოაპარა ეს ფრაზები ჩემი მიმართულებით და თავი, ჩემს ცეცხლისფრად აციმციმებულ თმას ჩამოადო. -არაფერზე -და მაინც რა უსასრულოდ ჟღერს ეს „არაფერი“-გადაწყვიტა და ბოთლიდან გადაუშვა მის

წვიმის სურნელით გაჟღენთილი

კვლავ ღამეა ,მუქი და წვიმის სურნელით გაჟღენთილი. აკვიატებული მუსიკით ვტკბები და ბავშვივით მოვთქამ . თუმცა ,რატომ ბავშვივით ? შენს თვალში ხომ სულ პატარა ვარ . ასე ვამჩნევ, ვარდისფერი სამყაროს შვილს გაზრდა არც მიწერია . ვზივარ ფანჯარასთან . ვისზე

ბედნიერების რეცეპტი

ბევრს ვფიქრობ და ვერ ამიხსნია ცხოვრებაში რას უნდა მიაღწიო რომ ბედნიერი იყო, არც ის ვიცი ბედი თუ არსებობს გამიგია ამბობენ ადამიანი რომ დაიბადება რაც ბედი ეწერება ის არ იცვლებაო, ეს მხოოლოდ ულიზია, ჩვენ ადამიანებიც ხომ ილუზიებით ვცხოვრობთ, ყველაფერს