შევსებული არსებობა - დასასრული 23,24,25,26,27

თუხარელი ისე სწრაფად გაემართა კახასკენ, რომ სალომემ თვალიც ვერ შეასწრო რა დროს გააღო კარი. _ რა ხდება აქ! _ არაფერი ისეთი ძმაო.. _ რა ხდება მეთქი აქ?!.. სალომე.. – მობრუნდა სალომესკენ ალექსანდრე.. სალომე მიხვდა მისი ერთი სიტყვა და კბილებმოკრაჭუნე

დეკემბრის რომანი (3)

-ჰო აი, დეკემბრის რომანი. -ალბათ, იცი რომ ორი კვირის შემდეგ მეგობრებიც კი ვეღარ ვიქნებით. -ვინ თქვა, რომ შენთან მეგობრობა მინდა? მხედველობა და შეხება ერთნაირ უფლებებს ითხოვს,პატარავ.-დამიდასტურა და პატარა, სითბოთი გაჟღენთილ კაფეში შემატარა,

სვანური ვერდიქტი (19 თავი)

იყო დრო, როცა ყველაფერი სხვაგვარად იყო.. უდარდელი, ლაღი ბავშვობა მქონდა. ყველა სირთულეს გადავლახავდი მეგონა, ყველა პრობლემას მოვაგვარებდი.. მათი წყალობით და გვერდში დგომით.. არ იყო აუცილებელი რამეში დამხმარებოდნენ, მათი უბრალო არსებობაც დიდი სტიმული

ორი ბოლო

იწვოდნენ...იწვოდნენ ნელა და ჩუმად...აალებული ბოლოებიდან თითქოს ბრაზს და სიმშვიდეს ერთად აფრქვევდნენ;თითქოს გაბნეულ კვამლში ერთდროულად იკითხებოდა სიხარული,სევდა,კაეშანი,ძრწოლა რაიმესადმი ან კიდევ სხვა,რაღაც ამოუცნობი...რაღაც ისეთი,რისთვისაც ჯერ ჩვენს

პირველი ჩოგანი (3)

აი ასე ავისრულე ჩემი პირველი ოცნება კორეაში, დაუფიქრებლად და ყველაზე დასამახსოვრებლად. მთვარია შენს ოცნებას ფეხი აუწყო, თუნდაც სირბილით მიჰყვე მას, დაიღალო მაგრამ მაინც არ შეჩერდე , საბოლოო შედეგით კი ბედნიერი დარჩე. თუნდაც წლები სდიო შენს ოცნებას

თუნდაც ერთი დღე

მინდა დავიწყოთ სადაც გავწყვიტეთ, მოდი, თოვლიან ამინდში წავიდეთ.. ვიცეკვოთ ფიფქებთან,თუნდაც გავცივდეთ.. მინდა ჩემსავით, შენც რომ გაგიჟდე.. დღეები დღეებს უშენოდ არ ცვლიდეს.

იმედის შუქი / light of hope თავი 1

ძალიან ვნერვიულობ, ჩემი პირველი ოსტორიაა და არვიცი დაიმსახურებს თუ არა მოწონებას, რათქმაუნდა კრიტიკისთვის მზად ვარ და სიამოვმებით მივიღებ რჩევებს შედარებით გამოცდილი მწერლებისგან

ბინა 53 3 თავი

- წამოდი ცოტა მარტოებმა გავისეირნოთ დამავლო ხელი და პასუხს არც დალოდებია ისე შემიყვანა იქვე ძალიან ახლოს ტყეში რომელიც მართლა საოცრად ლამაზი იყო ტყეში ხის ქვეშ ვიდექით ასე უხმოდ და არ ვიცი რატომ არ ვგრძნობდი უხერხულობას. გამქრალიყო ყველა და

ახალი წლის არომატი

მშიერია. ორი დღეა არაფერი უჭამია. შიშველია. გაცვეთილ ტანსაცმელში სიცივე ატანს. დადის და ფეხები აღარ მიყვება. კიდევ ცოტაც და...მიაღწევს ალბათ დანიშნულების ადგილს. მას ეს შეუძლია. ის ხომ ძლიერია. არა, ისეთი ვეღარაა, როგორიც ადრე, მაგრამ ერთდროს ხომ

უცნობის თვალთახედვა (ნაწილი IV) 02:02

01:47 უკვე მერამდენედ დამერღვა ძილი, თუკი მეძინა საერთოდ. ისევ იგივე სცენარი მეორდება, რაც უწინ, ფანჯრის რაფაზე იდაყვდაყრდნობილი დავყურებ ინგოროყვას ცარიელ ქუჩას, პირში სიგარეტ გაჩრილი და თვალებს უაზროდ ვაცეცებ ლამპიონებსა და მოპირდაპირე ბინის