სადღაც შორს...მთებში... თავი 5

ხანდახან სიტყვები მნიშვნელობას კარგავენ. ხანდახან საქციელით ყველაფერს ხვდები. ადამიანის გარშემომყოფებთან დამოკიდებულით საზღვრავ როგორია ის სინამდვილეში.თუმცა არის მომენტები როცა ერთი შეხედვაც საკმარისი რომ მისი სული დაინახო და რაც უფრო შორსაა

ალისია 4

ღმერთო,რა შესანიშნავია სიცოცხლე,მაშინ როდესაც ძირს დაცემული სადედოფლო აღზევებას განიცდი ! ეს თითქმის ცის კამარაზე განავარდებას გავს,ცისარტყელაში თვით მის ფერად გადაქცევას. მის ლამაზ თმას ვუყურებ,როგორი მოვლილი და ფაფუკია ალბად,აქამდე არ შევხებივარ

მსახიობი და ფეხბურთელი!!!

მე ანასტასია დადიანი ვარ 20 წლის .დავიბადე საქარტველოში მაგრამ უკვე 17წელია ამერიკაში ვცხოვრობ და ვსწავლობ,მსახიობი ვარ და ნიუ ორკის მუსიკისა და დრამის აკადემია დავამტავრე,ხო კარგადაც ვმღერი,ვუკრავ გიტარაზე,ფორტეპიანოზე,ვიოლინოზეც ვუკრავდი

ჯადოსნური თოვლი (თავი 1)

ახალ წელზე არც ისე შეყვარებული ნია დიდი ყოყმანის შემდეგ გადაწყვეტს შობა თავის მეგობრებთან ერთად გაატაროს, საერთო საცხოვრებელში ის გაიცნობს ბიჭს რომელიც სრულიად შეცვლის მის ცხოვრებას და დაანახებს რომ თოვლი ჯადოსნურია.

საბედისწერო გრძნობა (სრულად)

„ როცა საკუთარ თავში მოახერხებ სიყვარულის ჩაკვლას, შენ მართლა შეგიძლია გახდე დიდი ადამიანი, მაგრამ იცოდე ყოველთვის ინანებ, რომ სიყვარული განაგდე. თაობები მოგიგონებენ, ყველას ეყვარები, მაგრამ მარტოსული იქნები ცხოვრების ბოლომდე.. ამიტომ როდესაც

შენთან საუბრები (სრულად)

და აი ახლა, როცა წამიერად უსაშინლესად მომენატრე მე ისევ ვერ გიტან. რომ იცოდე როგორ მინდა ყველაფერი გითხრა დ დავისვენო, რომ იცოდე როგორ ერთდროულად დამძიმებული და მშვიდი ვარ.

თეთრი სახლი (თავი 1)

ყოველთვის მიყვარდა მოგზაურობა რადგან ეს იყო ის რაც მეხმარებოდა განტვირთვაში ცხოვრებისეული სირთულეების დაძლევაში ყველაფერს რომ თავიდავანებოთ ყველა ადამიანს სიამოვნებს ახალი ადგილების ნახვა კარგი დასვენება. მაგრამ ეს ჩემში სხვანაერად იდო

სამუდამოდ სიცოცხლეში (მეთვრამეტე თავი)

*** ახლოს მდებარე საავადმყოფოში გადაიყვანეს ალისია. სასწრაფო მანქანის გაჩერებისთანავე ექიმებმა უკან კარები გააღეს და ალისია საკაცეთი ჩამოსვეს. სწრაფად მოქმედებდნენ ექიმები. უკან ანდრეი მიჰყვა, პაციენტი საოპერაციოში გადაიყვანეს. -თქვენი აქ

როცა სინათლე ქრება თვალებიდან 4 თავი

ბევრს ვფირობდი თვითმკვლელობაზე, ღმერთის არ მწამს, უფრო სწორად ვიცი რომ არსებობს, ასე მტანჯავს და მე ეს ყველაფერი უნდა ავიტანი?! ნუ.. უნდა ავიტანო სხვა გზა მაინც არ მაქვს, მაგრამ მასზე საშინლად გაბრაზებული ვარ. ყველა თბითმკვლელი ჯოჯოხეთში ხვდეობა

გმირის აჩრდილი (ნაწილი 2)

სასწრაფოდ გავიძრე ტანსაცმელი, მოვიხსენი რამდენიმე საათის წინ საგულდაგულოდ მორგებული ნიშნობის ბეჭედი და ცხელი შხაპის ქვეშ გავირინდე, თითქოს გაყინული გულის გალღვობას ვცდილობდი. წყლის ცხელი წვეთები სხეულზე იშლებოდნენ და ორთქლად ქცეულნი ჰაერში