მგლის ცოლის ჩანაწერები

სავსე მთვარობისას თხოთის მთის უბეში დავიბადე. მამაჩემი, დუთა, განთქმული იყო თავისი სიმარდით და ვაჟკაცობით. ჩემი ყმაწვილქალობა იქ გავატარე, თხოთის ულამაზეს ხევებში.

არასწორი სიყვარული(თავი 6)

გეკითხები, ვინ მოგცა აქ შემოსვლის უფლება? - უეცრად დაიღრიალა - როგორც მახსოვს საპირფარეშოში წამოხვედი, მაგრამ ჩემს საძინებელ ოთახში აღმოჩნდი, რა იყო მარჯვენას და მარცხენას ვერ არჩევ? - ბოლო სიტყვები ირონიით წარმოთქვა - მიპასუხე! -ნუ მიყვირი!

დათარსული კაცი (თავი 6)

ისტ-ბიჩისკენ მიმავალს გზაში გაწვიმდა და ქარიც გაძლიერდა, ზღვაზე ტალღებს ქაფი მოედო. პლაჟზე სანებივრო ამინდი ნამდვილად არ იყო და სანაპიროზეც კაცი არ ჭაჭანებდა. მანქანა ბილ ჰოლდენის ფასიან ავტოსადგომზე გავაჩერე. კოტეჯში შევედი,

მე გირჩევ შენ (თავი 3)

რამდენიმე დღე ისე გავიდა დავიდი არ გამოჩენილა.. ფანჯარას უაზროდ ვაშტერდებოდი და ველოდი მას რატომ არ ვიცი მაგრამ ის ხომ ჩემი გადამჩენელი იყო … ასე უბრალოდ ველოდი და ველოდი მე კი ტკივილი არ მიყუჩდებოდა ამ ბოლო ხანს ძლიერ დამაყუჩებლებს მასმევდენ

აბა,აბაა...(მესამე ნაწილი)

უკვე გოგის მანქანაში მჯდომი ნარე ნეტარებას განიცდიდა მასზე მორგებულ სავარძელში რომ გაიტრუნა.გოგიმ შეფარვით გადახედა და გრინჩის სახემ რომ გაუელვა გონებაში გაზს ფეხი მიაჭირა და სიჩქარე გაზარდა.იცოდა ნარეს ნერვებზე ვალსი როგორ ეცეკვა.

დათარსული კაცი (თავი 5)

შაბათ დილით, რომ გამომეღვიძა, წვრილად ცრიდა. აფორიაქებული ვიყავი. მოსალოდნელ მოტაცებასთან დაკავშირებული მთელი ჩემი ეჭვები სიღრმიდან ზედაპირზე ამოტივდივდა. მარტო ფულზე ფიქრი მინარჩუნებდა მტკიცე ნებისყოფას.

ფარვანა ( 9 )

- უნდა დამეხმარო ლუკა, შენს გარდა ვერავის დავურეკავდი, ნინი და ნიკოლოზი აქ არ არიან მე კი მათ გარდა სხვა არავინ მყავს, -მის მკერდზე აკრული ჩურჩულებდა და ძლივს იკავებდა ლუკა მისი თბილი სხეულის შეხებით გამოწვეულ თრთოლვას...

შეუძლებელია ! (15)

_რა გინდა ჩემგან ... ახლა აქ რომ ხარ რას ფიქრობ _არაფერს...უბრალოდ აქ ვარ და მორჩა _ასე ცხოვრობ? გინდა და მორჩა ? _საკმარისი არ არის?

მომეცი შანსი (თავი 8)

ლენა , სადილის დროა - თავი შემოყო ოთახში აჩიმ- წამო აქვე კაფეა და იქ ჩავიდეთ. - ბევრი საქმე მაქვს ბატონო აჩი - ლენა წინაზეც ხომ გთხოვე, თითქმის ტოლები ვართ , ეგრე რომ მეძახი თავი მოხუცი მგონია. - შეჩვეული ვარ ალბათ. - ხოდა გადაეჩვიე.წამო რა მაგრად

დათარსული კაცი (თავი 4)

ათი იყო დაწყებული, მეორე დღეს ოდეტა ისევ რომ გამოჩნდა კოტეჯთან. ვერანდის კიბესთან გაჩერდა და ქვემოდან ამომხედა. სავესე მთვარის შუქზე შევძელი კარგად შემეთვალიერებინა. უბრალო თერთრი კაბა ეცვა. ხელში მომცრო ჩამოდანი ეჭირა.