SoulMate 3

დღეს.. დაბრკოლებებს გადავაწყდი.. ვეცდები ყველაფერი მოვყვე რაც მოხდა მთელი დღის განმავლობაში. როდესაც გავიღვიძე დილით, აღელვებული მოუსვენრად ვიყავი. არ ვიცი ზოგჯერ უძილობის შემდეგ ძალა უფრო მემატება როდესაც კოშმარიდან ვიღვიძებ. თითქოს უფრო

ფაიფურის ჭიქა

ეს ჩანაწერი ერთ ფსიქოლოგზეა,რომელიც არც ისეთი უგრძნობია როგორიც ჩანს,მისი მეგობარი მამაკაცი კი იმპულსურობით გამოირჩევა.... ჩემზე 7 წლით უფროსი იყო,მაგრამ 2 წლის ბავშვად იქცეოდა როცა ჩემთან იყო.ერთმანეთისთვის არ დაგვიმალია არაფერი,იცი ახლა როცა

შენ დამიბრუნდი მაშინ, როდესაც უიმედოდ ვიდექი საკურთეხველთან.(პირველი

მოკლედ მოგიყვებით ჩემს შესახებ, მე ნუცა ვარ 27-წლის, სკოლის დამთავრების შემდეგ ბელგიაში Brüssel-ში წავედი სასწავლებლად, ბრიუსელის ჰოგსქულის უნივერსიტეტში ჩავირიცე ბიზნესის ადმინისტრირებაზე ვსწავლობდი.

სხვა საუკუნის მგზავრი გვიანი

ძველ ქვაფენილს პატარა ,,პოვოსკას" მსგავსი ეტლი მიუყვებოდა, ჯერ მზეც არ იყო ამოწვერილი და ირგვლივ არსებული ნისლი უფო შიშის გრძნობას ქმნიდა, ვიდრე სენტიმენტალობას.ზამთარი იყო, თუმცა დედა ბუნებას სამყაროსთვის არ შემოებერტყა თავისი თეთრი საბურველი,

შემთხვევითი სიყვარული-ნაწილი 8

-ჰა ადე ახლა-მაჯაჯღუნებს მაშა -აუ ცოტახანიც რაა - წავიბუზღუნე მე -დროზეე ჰაა-არმომეშვა -ჰოკაიი კაი ვდგები. -მოდი ჩაი გავაკეთე და დავლიოთ.-დამიძახა სამზარეულოდან -კაი აბაზანაში შევალ და მოვალ. მოვწესრიგდი და სამზაროულოში წავედი. -მოდი -დღეს სად

SoulMate 2

ღამის ორი საათია. ვზივარ საწოლზე და ამას ვწერ. ალექს რამდენიმე ხნის წინ ჩაეძინა, მაგრმა მე ვერ ვიძინებ, არ აქვს მნიშვნელობა როგორ კომფორტს შემიქმნის. მძულს ჩემი ბავშვურობა, მაგრამ როდესაც მეშინია, მეშინია. ხელები ისევ მიკანკალებს და ალექსისკენ რაც

შემოდგომის შვილები 4.

გამარჯობათ ტკბილებო <3შენ ვის არ იცნობ ვაჟბატონო. ვიცოდი, რომ გოგო იყო. ყველამ იცოდა, მაგრამ ბიჭს რატომ ეძახდნენ მიკვირდა. სანამ მთლად ფერები გადამივიდოდა სახეზე ზარმა მიშველა და ოთახიდან გავვარდი. - საფირფარეშო სად არის? - მეორე სართულზეა.

მეცამეტე ბილიკი (სრულად)

"მეცამეტე ბილიკი" არის ისტორია, რომელიც მოგვითხრობს ადამიანზე, ანუ მარტოობისთვის განწირულ მამაკაცზე. ბარბაცით, არეული ნაბიჯებით მოიწევს და სიბნელეშიც გასარჩევია ნახევრამდე დაცლილი ბოთლი. ჩერდება, დიდ შლაპას იწევს და თითქოს ერთობაო, ორთქლს უშვებს.

საბედისწერო გაზაფხული (დასასრული)

თვალებს არ ვუჯერებდიი 6 თვის მერე, ისევ 6 თვის მერე მომწერაა.. მიხაროდა თან ვბრაზობდიი.. იმდღის მერე ყოველ დღე ველოდებოდი როდის მომწერდა მაგრამ მეტი აღარ მოუწერია. რატომ მომწერა? ასე უცებ საიდან გავახსენდი? ან რა სინდისით მომწერა?! გახსოვდეთ უფალი

მწვანე სხივი

იქნებ უბრალოდ ჩვენთვის ოცნების პროცესი უფრო სასურველია, ვიდრე მიღწეული შედეგი რომელიც იშვიათად თუ აღმოჩნდება ის რაც ცოტა ხნის წინ გვეგონა. როგორც კი ერთ ოცნებას ავისრულებთ მის ადგილს სხვა იკავებს, ასეთები ვართ ადამიანები. მუდმივად რაღაც გვჭირდება,