ოცნებების სასაფლაო

დღე გათენდა მეტად ჩვეულებრივი.მაღვიძარას დამაყრუებელემა და მსოფლიოს დასასრულის მომასწავებელმა ხმამ რეალობას დამაბრუნა. მჭრიდროდ მიჯრილი ქუთუთოები ვაივაგლახით დავაშორე ერთმანეთს. თვალი უკვე ნაცნობ არემარეს გავუშტერე. ისიცკი ვიფიქრე ჯანდაბას სახლში

საყვარელი ღიმილი და "ასდ" დაუსრულებლად (თავი 7)

-კაი წამო რა დაიძინე, ცოდო ხარ. ხვალ რაღაც ტურს აწყობენ, ნიკორწმინდა უნდა დავათვალიეროთ. (ტოტო) -ხვალ აღარ, უკვე დღეს. (ვაჩე) ამაზე გაეცინა და მხარზე დამკრა. მეც ავდექი და ოთახში შევყევი. საწოლს როგორც კი შევეხე თვალები დამეხუჭა. სიზმარში

?!.

როცა ადამიანის დაკარგის შემდეგ,სულში ახალი გრძნობები და ამბიციები იღვიძებს,როცა ყველაფრის იმედს იბრუნებ,მაშინ მზად ხარ ყველაფერი ახალი ფურცლიდან დაიწყო. ხოდა,მეც ვიწყებ...

თბილისური ფორსაჟი (ნაწილი VI) +18

უკვე მეოთხე დღე იწურებოდა, რაც ის და კესო ერთად იყვნენ პაატას მშობლების დაჩაზე გამოკეტილები. მათი ფოტოები იყო ყველგან გაკრული, საინფორმაციო გამოშვებები კი არ იზარებდნენ კიდევ და კიდევ იმის შეხსენებას, რომ ძებნაში იყო გამოცხადებული ორი არაადეკვატური

ოცნებების სასაფლაო

არმინდოდა ყველაფერი ასე დაწყბეულიყო ან ასე დამთავრებულიყო. არდამცალდა შენთვის ამის თქმა. დრო ძალიან ბევრი გვქონდა, მაგრამ მაინც არგვეყო, მეარმეყო, შენკიალბათ მოგბეზრდაკიდეც ეს ყველაფერი, რადგან წახვედი. წახვედი და ისე გაქრი, ისე გაუჩინარდი თითქოს

რა დავარქვა ამ სიყვარულს?

ჩემი პირველი სიყვარულის ამბავიი !! ემასა და მიკზე ..იმედია მოგეწონებათ-ეს რა ცხოველობაა?! გამიშვით თორემ ვიყვირებ! (ემა) -მიდი! იყვირე! (მე)თვალები ცრემლებით აევსო... სულ თრთოდა... ისეთი სუსტი და უსუსური იყო, მეშინოდა არ გადამეტეხა.. სახე ტუჩებთან

ეს ლექსი ალბათ უნდა დავწერო

ეს ლექსი ალბათ უნდა დავწერო უნდა მოგიყვე ჩემი გრძნობები. ეგ სილამაზე ლექსით ავღწერო. ვიცი რომ მოხვალ და გელოდები

ლოტუსი (2)

მე2 თავი საკმაოდ დიდიხანი გამეწერა .მაგრამ ჩავდგები ეხალ ფორმაში.. ძალიან გთხოვთ შემიფასეთ.. ღირს გასაგრძელებლად თუ არა ..- გუშინ ტელევიზორში ვნახე რომ რაღაც ახალი რეალითი-შოუ იწყება , მუსიკალური იქნება , დუეტები , სოლოები, და ა.შ... მინდა

როცა დედამიწიდან გაქცევას ცდილობ

გათენდება და ერთ მშვენიერ დღეს გრძნობ, რომ ეს ყველაფერი ერთფეროვანი და მოსაწყენი გახდა, გინდა წახვიდე კოსმოსზე, როცა დედამიწიდან გაქცევას ცდილობ. სადაც ყველაფერი სხვანაირია, ადამიანები და საერთოდ ყველაფერი. გინდა შეცვალო შენი ცხოვრება. ცდილობ,

ის (3)

-კარგი.-დედამ შუბლზე მაკოცა და გვერდით მომიწვა. არც ის და არც მე არ ვლაპარაკობდით ოთახი აივსო ათასგვარი ფიქრით მომელიც თავში გვიტრიალებდა. ჰო ეს ყოველთვის ასე იყო მე და დედა ორი რადიკალურად განსხვავებული ადამიანი ერთ სახლშ რომლებიც ცოტას ლაპარაკობდა