უცნობი ნაცნობები

ბნელოდა,თუმცა კონტურების გარჩება ჯერ კიდევ შესაძლებელი იყო. ხეები ცამდე იყო აწვდენილი. ყველაფერი მწვანე იყო,არა ჭაობისფერი ან სალათისფერი,რაღაც სხვა რა მდგომარეობაშიც არ უნდა ყოფილიყავი ეს თბილი ფერი აუცილებლად დაგამშვიდებდა ტყეში ბნელოდა,თუმცა

სიცოცხლის საათი 8

ხომ არ გეშინია? -არა რატომ უნდა შემეშინდეს? -კარგი,მაშინ ჯერ შენ დაჯექი -ჯერ მე?ფანჯარასთან? -ხო რა მოხდა? ყველანაირ ურთიერთობას აქვს დასაწყისი და დასასრული,ყველა შემთხვევაში იდეალური არა მაგრამ მაინც ხომ დასასრულია . დღეს ჩემი

მე მომაკვდავ ბებერ ყვავილს რა დამაჭკნობს..

მე მომაკვდავ ბებერ ყვავილს რა დამაჭკნობს, ხელახლა იბადება სიცოცხლე. გულის საყრდელს ვერ ავცდი ამიყოლია შენი გულის ცქერამ. ოჰ ,როგორ იფანტება ეს ნოტები, ხმას ვერ ვაწვდენ ვარსკვლავებს .

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 4) +18

-ემიი -ხო დეე რა ხდება? -სალი მოვიდა -უთხარი შემოვიდეს ტირილისგან დასიებული თვალებიდან ცრემლები მოვიწმინდე, არ მინდოდა სალის შეემჩნია, რომ ვტიროდი. დაკითხვის ხასიათზე ნამდვილად არ ვიყავი... -ემი -შემოდი სალ -რაშვები? რა გჭირს? რატომ გაქვს

უყვარდათ კი აფროდიტე ჭეშმარიტი სიყვარულით?

მარადიული სიცოცხლით, ახალგაზრდობითა და სილამაზით დაჯილდოებუი იყო იგი თუ დაწყევლილი? ზღვის ქაფიდან აღმოცენებული აფროდიტე, სიყვარულის, მშვენების, ვნების მატარებელი, ოლიმპოს მკვირთა შორის უმშვენიერესი და ყველაზე სასურველი ქალღმერთია. მისი მშვენიერების

საყვარელი ღიმილი და "ასდ" დაუსრულებლად (თავი 4)

-გრძელი სწორი წაბლისფერი თმა აქვს. - თვალებ დავხუჭე რომ უკეთ აღმედგინა გონებაში მისი სათუთი ნაკვთები. - დიდი შავი თვალები, გრძელი წამწამები, პატარა, ძალიან პატარა ცხვირი და პატარა, მაგრამ ბუთხუზა ტუჩები. - ტუჩები გავილოკე და თვალები გავახილე. -

შენმე ბორკილებს ვერ დამადებ?!#3

სანდრო ჩაყუჩდა , თითქოს მოეშვა ცოტა , ლეა კი პატაა ღრიჭოში იყურებოდა და ექიმბაშის დასრულებას ელოდებოდა. ორი საათი კიდევ დაყვეს კოშკში, ბინტი შეშრა და გახმა , თაბაშირი ტერფიდან მუხლანდე დაადო. - მოდი გოგო ნასკი ჩააცვი- ქალმა უხეშად დაუძახა ლეას და

ვერ ვხვდები,რა გინდა? (თავი 3)

მოკლედ ესეც მესამე თავი.მინდა ვინც რასაც მისწორებთ მადლობა გადაგიხადოთ იმიტომ,რომ კარგა ხანია არაფერი დამიწერია და თან თან ვწერ თან ვაქვეყნებ და მიწირს და დროც არ მაქვს რომ მერე ჩავასწორო და რაც არ მომეწონება საათები ვაკეთო ნუ მოკლედ ვცდილობ რომ

წარსულის ლანდები თავი 4

სამი წლის განმავლობაში ხელი ხელ ჩაკიდებული დადიოდნენ ყველგან, სკოლაში სკოლის გარეთ, გიორგისათვის ბოლო წელი იყო და აბიტურიენტობისათვის ემზადებოდა, მკაცრად იყო გადაწყვეტილი მისი პროფესიაც, რადგან მამის ბიზნესი უნდა გაეგრძელებინა და ერთ დღესაც სათავეში

ვიკა,ჩემია! (ლაშა და მარიამი) (1)

აგვისტოც ნელნელა იწურებოდა. ყველანი თბილისში დაბრუნდნენ, რაც ვიკას ორსულობის შესახებ გაიგეს მეორედღესვე წავიდნენ „გოროდში“. ყველაფერი კარგად მიდიოდა, ლაშა ჩვეულებრივ ცხოვრებას დაუბრუნდა. ბიჭებთან ერთად გასართობად მიდიოდა და საღამოს გოგონებით