ტკბილი შეცდომა- ნაწილი 10

სახლში არავინ დაგვხდა. უცებ აივანზე ვიღაცას მოვკარი თვალი. ვიცანი. ეკა იყო, და ვიღაც კაცი. ლაპარაკობდნენ, სუფრა გაეწყოთ და „ალბათ“ ლუკამ იმწამსვე აივნისკენ გაიხედა და თვალები გაუფართოვდა. ვერ წარმოედგინა დედამისი სხვა კაცთან. აივნისკენ გაექანა და

...და ვიწყებ

და ვიწყებ ლოცვით "მამაო ჩვენო" და კიდევ ათასს წარმოვთქვამ ლოცვას, თითები თვითონ მთხოვენ რომ ვწერო იქამდე სანამ სხეულში მოკვდა -

ჯიშკარიანის წესები (თავი 4)

ტელეფონი ამოვიღე და სალომეს დავურეკე. არ აიღო, უკვე ნერვიულობას ვიწყებდი, ჩემს წინ ნაცნობი ჯიპი რომ გაჩერდა, ფეხებთან ძალიან ახლოს. - უკაცრავად, ქალბატონო ტარებას ახლა ვსწავლობ. თავი ალექსანდრემ გადმოყო, უკან სალომე იჯდა, უკმაყოფილო სახით, გვერძე კი

საყვარელი ღიმილი და "ასდ" დაუსრულებლად (2 თავი)

მოკლედ იმ ღამეს გოგასთან დავრჩი, ვაკეში. მეორე დღეს ქიდან დავაწექით ჯავახიშვილში. გოგას მთელი გზა ენა არ გაუჩერებია. რაღაც პროექტის გაკეთება გვთხოვეს და ერთი სული ჰქონდა როდის დავიწყებდით. არადა ვერ ვიტან როდესაც მოტოციკლს ვმართავ და ყურში მიწუიან.

.....4

თითქმის ერთი წელი გავიდა.. უნდა მივჩვეოდი მაგრამ ვერ მივეჩვიე, წარმოუდგენლად მენატრებუ და მტკივა.. ყოველთვის ეჭვიანი ვიყავი ყველაზე მეტად ვეჭვიენობდი და წარნოიდგინე რა დამემართა როცა ის ქალი დავიბახე შენს მანქანაში შენს გვერდუთ, იქ სადაც ჩემი

წარსულის სიყვარული (ნაწილი 9)

-ხანდახან ვფიქრობ ჯეკოს ხომ არ დავთანხმდე, იცი შენ უკვე წლებია ვუყვარვარ და როგორ მაფასებს,,იქნებ გვაყოს ორივეს მხოლოდ მისი სიყვარული,,იქნებ მე. შემიყვარდეს,,,სასოწარკვეთილმა ამომხედა ქვემოდან,,მივხვდი რომ ეხლა ყველანაირ ხავსს ეჭიდებოდა ედოს

ჩემი ფორტეპიანო (თავი1)

დო, რე, მი, ფა, სოლ, ლა, სიმაშინ ის პერიოდი იყო,ხალხი პურის და ნავთის რიგში რომ იდგა. მთელი სასტავი ეზოში რომ 'აბირჟავებდა' მახსოვს იმ წელიწადს საატესტატოს ვაბარებდი როცა უბანში ხმა გავარდა კიკნაძე გადმოვიდაო. წარმოდგენა არ მქონდა ვინ იყო ეს ლუკა

ლილიანა თავი 2

-ჩემი წასვლის დროა... -თქვა ერეკლემ და საწოლიდან ადგა -რომელი საათია? -თვალების ფშვნეტით შევეკითხე მე -ათის ნახევარია... დღეს არ მუშაობ? ან არ სწავლობ? -სამუშაოზე მივდივარ,თუმცა ორ საათამდე დრო მაქვს... -კარგი,მე წავალ,რაღაც პატარა საქმეები

შეხებას ვითმენ

სალის(ტერეზა) ჩემგან. ალბათ ასე ფიქრობს კაცი გვერდითა განყოფილებიდან. მიუხედავად მისი უსასოო ქმედებისა , არის რაღაც მასსი მისტიური და საინტერესო. ისეთი რამ რაც მიზიდულობას ზრდის.ნოემბრის ამ სუსხიან საღამოს ჩვენი მთავარი გმირი ფეხმორთხმული სავარძელში

- blue - ( თავი 1 )

დასაწყისი როგორც ყოველთვის რთული დასაწერია , ყოველთვის ბანალური გამომდის , ალბათ იმიტომ რომ სწორედ დასაწყისით აინტერესებ მკითხველს , ამიტომ ხშირად ვფიქრობ თუ როგორ დავიწყო მოთხრობა ... და ბოლოს მაინც ბანალურად ვიწყებ ...