თხუთმეტი წლის შემდეგ.

.რომელ სიცივეს ვიგრძნობდი, უკვე 15 წელი იყო რაც გაყინული დავდიოდი. არც ის მიგრძვნია ეკლის გვირგვინს რომ მადგავდნენ. ვხვდებოდი რომ არ არსებობდა ტკივილი, რომელიც ჩემს გულისტკივილს აღემატებოდა. ისევ თოვდა, მე კი ისევ მივაბიჯებდი. უკვე თხუთმეტი წელი იყო

***

მიყვარხარ!.. გეტყვი კიდევ ათასჯერ არ მომბეზრდება შენთვის ძახილი ყოველთვის როცა ვიქნებით ერთად მუდამ გესმოდეს ჩემი ძახილი..

მე ძველმოდური ვარ

თუ კაცს ვხვდები ესეიგი მასში ჩემს მომავალ ქმარს და ჩემი შვილების მამას ვხედავ. დიახ, მან უნდა მთხოვოს ქორწინება, თუ ჩვენი ურთიერთობა მართლა სერიოზულია უნდა გამაცნოს მშობლებიც, ძაღლიც და საუკეთესო მეგობარიც. მე ძველმოდური ვარ.

სიყვარული როგორც ასეთი (დასასრული)

- თაკოოო დეიდააა, ლოგოლ ქაალ? - ჩემო საყვარელო კარგად ვარ შენ როგორ ხარრ ? - მეცც ალამისავსსს, კალგაად დედიკოსს ვაძლევვ ტელეფონსს - თააკ ლიზას ისე მონატრებიხარ რომ ვთქვი თაკოს ვურეკავ მეთქი ხელებიდან გამომახტა ტელეფონი, როგორ მომენატრე როგორ ხარრრ -

დარჩი ჩემთან (6)

აუზიდან გამოსული დაჩის სახე სახეს აღარ გავდა.გააფთრებულიი ლომივით უყურებოდა ეზოში და დამნაშავეს დაუწყო ძებნა.კიბეებთან იდგნენ დამნაშავე გოგონები და გულიანად ხარხარებდნენ.მანაც მათკენ აიღო გეზი.ხელები მომუშტვოდა.ისე ძალიან უჭერდა ხელებს თითების

საიდუმლო სვანურად (4)

როგორც იქნა გათენდა, სინდისმა შემაწუხა და გადავწყვიტე დიდი ხნის უნახავი მეგობრები მენახა, ვისაუზმე და სახლიდან გავედი -შეცვლილხარ -რა მეტყობა შეცვლილის ნატა? -ცხვირი გაგზრდია -დიდი მადლობა -კაი ნუ გწყინს, გეხუმრები

უკარება (1)

მე, მარტის 18 ში დავიბადე დედა ამბობს რომ ჩემი ჭირვიული ხასიათის მიზეზიც სწორედ ესაა. დედა თავს გმირად თვლის და ამობობს რომ ჩემთან ერითი დღის გატარება ნორმალურ ადამიანთან გატარებულ თვეებს უდრის. პატარა ქალაქში ვცხოვრობ კარგი ადგილია თუ მარტოობა

ტკბილი შეცდომა- ნაწილი 6

-კარგიი-გავხედე აივანზე და ლუკა დავინახე. ნელნელა კარებისკენ მივდიოდი რომ ეკას რამე არ ეეჭვა. როდესაც ეკა სამზარეულოში შევიდა კარებთან მივვარდი და ჭორიკანასავით მოსმენა დავიწყე. -ნია ვიცი ვიცი, ყველაფერი კარგად ვიცი, მაგრამ უბრალოდ უნდა გამიგო, აღარ

სიყვარული თუ გართობა ( თავი 7)

უკვე საღამო ახლოვდებოდა აუზიდან რომ წამოვიდნენ და გასეირნება გადაწყვიტეს. დეას თავისი ძველი მეგობრები უნდა ენახა და ამიტომ მათ არ გაჰყვა. აიდა, ევა და ცოტნე წინ მიდიოდნენ. ბექა და აკო უკან მიყვებოდა სამივეს და რაღაც საქმეზე სერიოზული სახით

ჯიშკარიანის წესები (თავი 1)

სიტყვა არ მქონდა დასრულებული, დაბურული მინა მთლიანად რომ ჩამოიწია და ვიღაც ბიჭმა თავი გადმოყო, წარბები შეჭმუხნა და ბოხი ხმით დაიძახა: „როგორ?“ - გაჩერებაზე სულ რამდენიმე ადანიამი იდგა, ხალხიც მოძრაობდა ქუჩაში, შუქნიშანიც უკვე გამწვანებულიყო და ყველა