მოტივაცია დაკარგული.

ნელ-ნელა ვგრძნობ რომ უფსკრულიდან ამოვდივარ,თუმცა ჯერ კიდევ ნაპირზე ვტივტივებ.ხელის გამომწვდომელი არავინ სჩანს,ალბათ აქედანაც მარტო,დამოუკიდებლად მომიწევს ამოსვლა.მსგავს სიტუაციაში ადრეც ვყოფილვარ,თითქოს მთელი ჩემი ცხოვრებაც დიდ ორმოს გავს,საიდანაც

სიყვარულის მაძიებელი თავი 1

ზარი ტელეფონზე... -გისმენთ -ლიზ,სახლში მოსვლას არ აპირებ? დედა ნერვიულობ სულ დავავიწყდითო. -კარგი რა ნატ -რა კარგი რა! მართლა დაგვივიწყე, სულ აღარ გვკითხულობ. -დღეს მოსვლას ვერ შევძლებ -რა? რატომ? დედას ეწყინება -შენ მაგაზე ნუ ნერვიულობ. დედა

ბედნიერებასთან ახლოს. ( პირველი თავი)

-მე და შენ ცოლ-ქმარი? რა სისულელეა. გაკვირვებული სახით დადის ლიზა ოთახში და ისტერიულად იცინის. მე უბრალოდ ვდგავარ და ჩემთვის ვფქირობ რომ უნაკლოა. -რა გაგიკვირდა ლიზა? ხომ იცოდი,რომ ადრე თუ გვიან ასე იქნებოდა. ისეც მეცინება მე. -კი, ვიცოდი. იბნევა

ფიქრებში ჩაძირული

ყველამ დამტოვა აღარ არის არავინ ახლოს... ისევ მარტო ვართ მე და მუსიკა ფიქრეში ამდროს... ცაზე მთვარეა სევდიანად მიყურებს ... მათრობს... იქნებ გავიქცე...

სიყვარული როგორც ასეთი (ნაწილი 10)

ლაზარემ ფული გადაიხადა და კინოთეატრისკენ წავედით, ადგილები სწრაფადვე დავიკავეთ, ცოტახანს ველოდებოდით ხალხი თანდათან მოდიოდა და სწრაფათვე შეივსო ყველა ადგილი, სათვალეები გავიკეთეთ და ფილმიც დაიწყო, შიშმა ამიტანა ლაზარეს ხელი ჩავკიდე და ყურში მითხრა -

ვირტუალური მეგობარი (მეორე თავი)

მეორე თავი შაკო წინა დღეს ვნახე, არადა, ისეთი შეგრძნება მაქვს თითქოს საუკუნე გავიდა. ვიგრძენი როგორ გამაცია, ფეხქვეშ თითქოს საყრდენი დავკარგე, როცა ავტომობილიდან სამხედრო ფორმაში ჩაცმული გადმოვიდა, ჩემსკენ ზურგით იდგა. უხდებოდა დაფოთლილი ხაკისფერი

აირჩიე შენი გზა (ნაწილი 1)

ნენეე!-ყვირილით მირბის კიბეებზე მაშო და ოთახის კარებს ქაჯივით აღებს,ქოშინით საწოლის კიდეზე ჯდება და სიცილს ტეხს -სულელო რა იყო-სარკის წინ თავმომწონედ დგას ნენე და მაკიაჟს ისწორებს, -რა ლამაზი ხარ დეიდაშვილო

ქეთა... გიყვარვარ? (თავი 10)

სიმართლეში ქეთას წასასვლელი არსად არ ჰქონდა უბრალოდ მისი ნახვა არ უნდოდა იქ. ლუკა წასული იყო სოფელში, თეო და ეთოც არ იყვნენ. სხვას ვის დაურეკავდა. უცებ სანდრო მოაფიქრდა მაგრამ ლუკასთან არ უნდოდა პრობლემები. მაგრამ ახსენე და გამოჩნდებაო მაგაზეა

დღიური (2)

გადმოვდივარ მანქანიდან,ვუყურებ სახლს და იმედი მესახება ”იქნებ გამიმაერთლოს". მრავალი ადამიანი მიდიმოდის,ზოგი მარტო ზოგი ოჯახთან ერთად.-დაგეხმაროთ რამით ?-ახალგაზრდა გოგონა მიდგება წინ,მწვანე თვალებს მიჟუილებს

!..

ნუ ლაპარაკობ! ნუ უსმენ! ნუ კითხულობ! ლამპიონებიც სტაფილოსფრად ანათებენ. რა უფრო მშვენიერია, ფეხით გაუვალი გზები, თუ ჩვენივე ვიწრო ქუჩების უზენაესი მდუმარება?! ასე მგონია, სიგარეტის კვამლი საყლაპავ მილში წერტილისოდენა