მკვდარი ოცნებები 6

ზამთარი მიიწურა. დადგა ჩემთვის უსაყვარლესი წელიწადის დრო გაზაფხული. ადრე, დიდი ხნის წინ ჩვეულებად მქონდა, რომ მარტის ყოველ პირველ რიცხვში ანდროსთან ერთად ჩვენ საყვარელ ადგილას ოკაცეს კანიონზე მივდიოდი და თითქმის მთელ დღეს იქ ვატარებდი. ამ

საიდუმლო სვანურად (3)

ერთი სული მქონდა როდის მოვიდოდა დღე როდესაც შემეძლებოდა გიორგის სახლში კვლავ მისლა და ჩემი ჩანაწერების ჩვენება დედამისისთვის, ნამდვილად არვიცი რატომ მაგრამ ეს ჩემთვის ბევრს ნიშნავდა... როგორც იქნა მოვიდა ნანატრი დღე და გავუყევი ნაცნობ გზას, კარზე

უსათაურო

და მაშინ როცა სუსხიანი ზამთარი მოვა მაშინ როდესაც თეთრი ფიფქები აცეკვდებიან მე დამეწყება უშენობის მორიგი გლოვა და ამინდებიც უნებურად ატირდებიან იცი ყოველწამს დაგეძებენ ჩემი თვალები თვალები,რომლებსაც არ უძინიათ კარგა ხანია და აი ისევ,ისევ და ისევ

ხანდახან სიტყვები სათქმელს ვერ ამბობენ (4)

ყოველთვის ვფიქრობდი იმაზე,თუ რა მოყვებოდა ჩემს საქციელს,თუმცა ამის გააზრებას მანამდე ვერ ვასწრებდი სანამ ამ მოქმედებას ჩავიდენდი,ასევე მოხდა ნიკას შემთხვევაშიც,მას იმდენად ვენდე,რომ თავი დავკარდე,დიახ მე მასთან ყოფნის მომენტში თავს ვკარგავდი და ეს

დარჩი ჩემთან (5)

მთელი გზა გატრუნული იყო მიკრული ნია მის სხეულს.მისი სხულის სიძლიერეს და კუნთებს გრძნობდა ასე ძალიან,რომ იყო შემოკრული მასზე.მისი სუნთქვა თმაზე ელამუნებოდა.კიდევ კარგი მარცხნიდან არ ყვადა მიკრული სხეულზე თორემ აუცილებლად იგრძნობდა მის გულის სწრაფ

თავხედი ქმარი 2

-მოვედით უფროსო...ავტომობილი აგარაკთან გავაჩერე და გვერდულად გადავხედე ჩაფიქრებულს -დღეს თავისუფალი ხარ...რამოდენიმე სიტყვა მომიგდო თუ არა სწრაფად გადავიდა მანქანიდან

.....3

-არ ვიცი ლუკა გაჩერდა და ვეღარ დავძარი.-აწუწუნდა ნია. -კაი მიდი ცაკეტე და სახლში წაგიყვან, ამას ხვალ მივხედავ...-გაუღიმა ლუკამ. -ვითომ ისევ ის გაუფუჩდა?-ტუჩი მოკვნიტა ნიამ. -არა ეგ კარგად გავაკეთებინე, კაი წამო ცოდო ხარ... -მშვიდბიანი მგზავრობ

რეალობა (ნაწილი 1)

გამარჯობათ,მოგესამებით ყველა მკითხველს და მწერალს.ისტორიას ”აირჩიე შენი გზა” ს გავაგრძელებ მალე,წერას როგორც კი მოვრჩები.ახლა კი მინდა გაგიზიაროთ ერთი ისტორია,რომელზეც

მზის მკრთალი ნათება

სოფელში რა უფრო მშვენიერია, უზენაესი სიჩუმე, ვარსკვლავებით მოჭედილი ზეცა, თუ ჩემი გოთიკური ხედვებით აღქმული დილის სუსხი და ამ სუსხში გაჟღენთილი ნისლი?! ბებიაჩემს რომ კითხოთ, რომ არა სოფელი, დედაქალაქიც არ იარსებებდა. ის ფილოსოფოსია... რაღაც

ქეთა... გიყვარვარ? (თავი 22)

გიორგი სამშობიაროში იყო ნინასთან ერთად. ქეთა და კოტე მთელი საღამო ელოდებოდნენ.როგორც იქნა გამოვიდნენ ექიმი და გიო.