ქეთა... გიყვარვარ? (თავი 6)

-ერთი კვირის თუ რამოდენიმე დღის უკან ქეთასთან რო ავედი რაღაც პრობლემები ჰქონდა მოვუგვარე შენ გარეშე რადგან მთხოვა გიორგის არ უთხრაო(კოტე) -რამე ისეთია? ვერ მოაგვარე?(გიორგი) -მოვაგვარე ყველაფერი(კოტე)

ძილი:ეს – სფერო:სხვა

ლექსი შესაძლო სამოთხის არსებობაზე – დედამიწაზე, სხვა სფეროზე, განსხვავებულ მოსაზრებაზე ან უბრალოდ გავგიჟდი და მხოლოდ სიზმარზე, ან გავგიჟდი და მაინც შესაძლო სამოთხის არსებობაზე – დედამიწაზე, სხვა სფეროზე, განსხვავებულ მოსაზრებაზეა

ოცნება(2)

ჩვეულებრივად გავაგრძელე მუშაობა და გამთენიისას წავედი სახლში.ზაფხული იყო ამიტომ არ ციოდა და ქუჩაში ნელა მივაბიჯებდი.არავინ არ იყო ქალაქში.ხანდახან თუ ჩაივლიდა მანქანა.სადღაც შორიდან ფეხის ხმა შემომესმა,მაგრამ ყურადღება არ მივაქციე.ნელ-ნელა

ჰელოუვინის ღამე(თავი 3)8

დაიყვირა ლილემ და ხელი საღებავში ჩადო შემდეგ კი სანდროს სახეზე მოუსვა გაიცინა და გაიქცა.მას სანდრიც გაეკიდა.ბოლო ხმაზე იცინოდა ლილე და მთელ დარბაზში დარბოდა,სანდტოც სიცილით მისდევდა.ბოლოს დაიჭირა და ხელებში მოიქცია.ლილემ ბიჭს ახედა და ეცადა

შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ?! #1

- ორწელში ასოცდარვა სახლის გატეხვა და ისე წასვლა უკვალოდ , ეს უკვე დიდი პროფესიონალიზმია . ამხნის მანძილზე ერთი შეცდომაც არდაუშვიათ. - საუბარში ბატონი ლუკა ჩაერთო, - მარტო თმის ფერით ვერ დავიჭერთ. ქალაქში უამრავი ქერა და წაბლისფერ თმიანი გოგო

გამოღვიძება

მაგიდიდან მტვერს მხოლოდ იმიტომ არ წმენდდ, რომ ესე გინდა, რომ უბრალოდ უყურო, რომ ერთხელაც აიყაროს ჰაერში და მიმოიფანტოს სივრცის სხვადასხვა ნაწილში. შენ ამის ყურება გინდა, შენი თვალები მზისგან გაბრწყინებულ მტვერს მოელის, მაგრამ ჯერ ადრეა, ჯერ კიდევ

ბროწეულისფერი

ცხოვრებაში უამრავ ადამიანს ვხვდებით. ყველა სხვადასხვანაირად მოქმედებს ჩვენზე. ზოგს ვაძლევთ უფლებას ყოველდღიურობის ნაწილი გახდეს. ზიგს ახლოსაც არ ვაკარებთ. ზოგი ჩვენს კრიტერიუმებს არ აკმაყოფილებს, ჩვენს ღირსებაში არ ჯდება. ზოგი ზედმეტად

რაგბისტის ღიმილი (5)

ბოლოს ვნებიანად დამიკოცნა იოგურტიანი ტუჩები,მეც ავყევი კოცნაში და ხელში აყვანილმა მიმიყვანა საწოლამდე,დამაწვინა და ჩემს ზემოდან მოექცა,ნაზად მიკოცნიდა ყელს და ტუჩებს,მერე თავი თავის მკერდზე დამადებინა და თმაზე დამიწყო მოფერება -ნინუც -ბატონო

ექიმი დეტექტივი 17

ყოველი ჩემი სტუმრობა ნიტასთან იმით მთავრდებოდა, რომ დემეტრე სახლში მაცილებდა, არა და წარსულში არასოდეს შევხვედრილვართ ნიტასთან ერთმანეთს. ზედმეტადაც კი შევეჩვიე დემეტრეს -ლილი არ გიფიქრია რომ ხანდახან სიტყვები ვერ ამბოენ იმას რასაც დუმილი ამბობს

ყველა"ფერი" ხარ ჩემი (3)

მთელი ძალით გავექანე და ჩავეხუტე! ხელები ისე მაგრად მომიჭირა კიდე ერთხელ მეტკინა ფილთვები, ხმას არცერთი არ ვიღებდით, სიჩუმეში და ძლიერად მოხვევაში ვეჯიბრებოდით ერთმანეთს. მისი გულის ძგერაც ძალიან გავდა მთის რიონის გუგუნს! მაშინ მომინდა ჩვენ ორს, იქ