უფალმა გამომიგზავნა შენი თავი მძიმე წუთებში.ვთვლი რომ უფლის საჩუქარი

და აი საბრძოლო დღეც გათენდა,წამით გუშინდელმა ღამემ შემხსენა თავი,რატი..რას წარმოვიდგენდი თუ ოდესმე ასე დამიდგებოდი გვერდით,ავდექი სარკეში რომ ჩავიხედე საშინლად გამოვიყურბოდი,თვალები დამსიებოდა,სახეზე საშინლი დაღლილობა მეღბეჭდებოდა,სასწრაფოდ

ელენა და გიორგი

როგორც თითქმის ყველა ნაწარმოებს ახასიათებს და დასაწყისში შესავალით მოგვესალმებიან ხოლმე, მეც არ ვუღალატებ ჩვეულ წესს და ორიოდე სიტყვას გეტყვით იმ ამ ამბის შესახებ რომელიც ვფიქრობ რომ უნდა იცოდეთ. მინდა მე და ჩემს ცოლზე გიამბოთ, უბრალოდ ვფიქრობ რომ

ჯადოქარი და მე-ჯეიმი კლარკსი. 7

-ჯეიმი მერე აგიხსნი ყველაფერს ვერ ხედავ ლენორი ცუდადაა. ვერაფრის თქმა მოვასწარი. ვერც გავიფიქრე რა უნდა მეთქვა. ის ლენორთან ჩაიმუხლა. მის შუბლთან ხელი ასწია და მეორე ხელი მაგრა ჩასჭიდა ხელზე.

იდეალური ფრენა (სრულად)

-ყურადღება! იწყება ჩასხდომა რეისზე: LO-27, NEW YORK - WARSAW, მგზავრებს გთხოვთ, გამოცხადდეთ გასასვლელთან. - მთელი ორი თვე ველოდებოდი ამ სიტყვებს. ერთი სული მქონდა საქართველოში დავბრუნებულიყავი და გამეხსენებინა, როგორი იყო ჩემი ცხოვრება 4 წლის წინ.

OLIVIA ნაწილი 3 ( გახსენება )

კოლჯ მიაბიჯებდა , მიუვალ ტყეში . წარმოდგენა არ ჰქონდა სად , მაგრამ მიდიოდა , მიდიოდა წინ და წინ თან ხელში ის შავი ვარდი ეჭირა . ვერაფრით ვერ იხსენებდა , მაგრამ იცოდა რომ ვარდი და გოონა სადღაცენახა , ამრთალია გოგონა ზუსგით იდგა , მაგრამ ის

მაინც მიყვარხარ_08.08.08_უკვდავი სიყვარული(სრულად)

ისტორი რომელშიც ჩემი სულის პატარა ნაწილი ჩავდე,ჩემთვის ძვირფასი ისტორია ძალიან,ველი თქვენს შეფასებას.გოგონა რომელსაც ტკივა.ვფიქრობ იმ საბედისწერო დღეს რომ არ გამეცანი როგორი იქნებოდა ჩემი ცხოვრება დღეს აი ამ წამს.ყველაფერი ჩემ ცხოვრებში არაფლით

შემოდგომის შვილები 2.

ისევ ენაცვლება შემოდგომის ფერები ერთმანეთს, ისევ ერევა ყვითელი, წითელი, მწვანე და რატომღაც საღებავების ნაზავი მახსენდება. ხატვის დროსაც, ხომ ძირითადი ფერები ესენია და მეღიმება. რამდენი რამ შეუძლია შემოდგომას,ვფიქრობ ჩემთვის. შემდეგ მის პიჯაკს

დღისა და ღამის გასაყარი

,,დღის და ღამის გასაყარი’’ მზის მაცოცხლებელი სხივი მიელამუნება საყვარელ ხის ტოტებს ნელ-ნელა , პარვით უკან დაიხია და თვალსაწიერიდან სადღაც მიიმალა, გაჰყვა ჰორიწონტს და მშვიდად ჩაესვენა სამუდამო სამყოფელში, რომელიც ყველასთვის საიდუმლო და

ზეცა თავისას არ კარგავს! -3-

''იქნებ საერთოდ აღარ ვიგრძნო თათას მიმართ იმის მსგავსი არაფერი, რაც მის დაბადების დღეს მოხდა? ამის გაფიქრებაზე გული საეჭვოდ მეწიწკნება. შეუძლებელია ყველაფერი უცებ არაფრად იქცეს, იმდენად დიდი მანძილია ამ ორ სიტყვას შორის.''

პლეხანოვიდან ჰორიზონტამდე (მარჯანიშვილზე-ს მეორე ნაწილი) შესავალი

დღეები დღეებს არ გავდა, დრო ნელ-ნელა მიიზლაზნებოდა, თბილისს მქრთალად დაჰფარვოდა ბურუსი, იმდენად მქრთალად რომ მხოლოდ ის ერთადერთი თუ შეამჩნევდა, დაუკითხავად რომ დატოვა ადამიანთა გულები და პირველს ფრთები დაატეხა. ვიღაცისთვის მომაკვდინებელი 365 დღე