(my life is...) 1 თავი

კლერ ფეირჩაილდი იგივე კლერი ფრეი გოგო რომლის ცხოვრებაც რადიკალურად შეიცვალა როდესაც 18 წლის გახდა. დღეს მისი დაბადების დღეა ის 18 წლის გახდა. ახლა სამხატვრო აკადემიისაკენ მიიწევს რათა მიიღოს სამხატრო განათლება, მაგრამ თავდაპირველად მან გასაუბრება

ალუბლები (5)

არ მინდა ემოციებს აჰყვე, არ მინდა შეცდომა დაუშვა თუნდაც იმიტომ, რომ მე ჩემს თავში დარწმუნებული არ ვარ და ერთ ნაბიჯზე ვარ დამოკიდებული. იცი, რა ხდება ჩემ თავში? სრული ქაოსია! ამ ქაოსმა გადამიყვანა ჭკუიდან და არ შემიძლია ჩემი მიზეზით

ცისარტყელა (3 თავი)

-კი მე გირეკავდი! ნინომ და მარიამმა მომწერეს რომ მონაწილეები უნდა შევიკრიბოთ ხვალ სადმე და გააგებინეო! -და ხვალამდე არ გინდა ერთმანეთს შევხვდეთ?-მთავაზობს ბათუ. -არა, სხვაგან უნდა წავიდე!-ვამბობ და აივანზე გავდივარ. -ნუ მატყუებ, არ მიყვარს

ირმის ნახტომი -9-

''საზურგეს ბეჭებით ეყრდნობა და ათრთოლებული ხმით მეკითხება: -გძულვარ, ლეა? -არა, მიყვარხარ.-არანაირი სითბო და სიყვარული არ იგრძნობა ჩემს სიტყვებში, თუმცა იცით? ყველა სითბოზე და სიყვარულზე მეტად მიყვარს!''

გოგონა ნახევარ მილიონად!

ვდგავარ სარკის წინ და უაზროდ, თვალებდაუხამხამებლად მივშტერებივარ ჩემს ანარეკლს... მეზიზღება ჩემი თავი, ერთ დროს ლაღი, მხიარული, ცხოვრებით სავსე გოგონა, რომელიც ხვალინდელი დღის მოლოდინით ცხობრობდა... ეხლა კი! მისი სხეულის ყველა ნაწილი ბინძურია,

უსათაურო

არჩევანის საშუალება მაქვს მაგრამ ვხვდები რომ კარის კაღების მეშინია.. მეშინია შენი გაქრობის და სულიერი ტკივილის რომელსაც ალბათ საუკუნეები ვერ მოაშუშებს.. დროო.. ის არაფერს კურნავს უბრალოდ იარებს მაჩვევს და ღიმილს მაიძულებს.. მე განხსვავებული სამყარო

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე (თავი 24)

ანკა და ერეკლე გაქრნენ საავადმყოფოდან მაშინვე მენეჯერთანგ გავარდნენ დადა და გიგა. ნახეს ვიდეოები და აბა გამოიცანით ვინ მოიტაცა ანკა და ერეკლე. გიორგიმ, უფროსწორად რომ ვთქვათ მან და ერეკლემ მოიტაცეს ანკა და სხვა

OLIVIA ნაწილი 8 ( მგელი )

და აი რამდენიმე წამში სახლის წინ ვიდექი,კარი სრუკიად თავისუფლად შევაღე და აქეთ-იქით მიმოვიხედე.ჯენისამზარეულოში ფუსფუსებდა და დივანზე მჯდომ მაიკს "ემსახურებოდა". -ჰეი , მე ვერავინ მამჩნევთ... -ხელებგაშლილი , უყმაყოფილოდ

სიყვარულის შიშის სინდრომი (6)

-შენ?! - გავიგე გოგონას დაბნეული ხმა და მის სახეს მივაშტერდი,ის გაფართოებული თვალებით მიყურებდა და ვერ იჯერებდა რომ მე ვიყავი-შენ!-უკვე მობეზრებულმა ჩავილაპარაკე , მის სახეს კარგად რომ დავაკვირდი ვიცანი ჩემი დაცვის ობიექტი-აქ რა გინდა?

დაბრუნება

-ღამის 4 საათია და შენ ისევ არ გძინავს?-არა, არ მაძინებს ფიქრები...- და განა შენს ათასგზის არეულ ფიქრებში ამჯერად რა თემა შემოჭრა, რამაც გაიძულა კვლავ დამბრუნებოდი.. კვლავ მოსულიყავი ჩემთან და დაგეწყო კითხვების დასმა, რომელზედაც