ჩემს გარდა არავინ შეიყვარო.(დასასრული)

ეცადეთ პაციენტი ააიდოთ ყოველგვარ ნერვიულობას და დაძაბულობას. მკურნალობის გასაგრძელებლად,აუცილებლად უნდა გაიაროს 2წლიანი კურსი ამერიკაში. ექიმი-ვახტანგ ნოზაძე.

მენატრები

მენატრები..! ისე ძლიერ მენატრები..!. რომ გაგეგო ჩემი გულის ძახილი,, შენი ფეხით მოხვიდოდი ჩემამდე...!!

არ იცი რომ... (1 თავი)

პირველად ყოველთვის ვუყურებთ თვალებში. თვალებში ჩახედვით მუცელში პეპლების შეტევას იღებ და საბოლოოდ ტკივილი მარწუხივით გიჭერს გულში. ასე იბადება გრძნობა რომელსაც ყველა ვერ გაიგებს, გრძნობა რომელსაც ვერავინ ხსნის და გრძნობა, რომელიც ყველაზე მეტად

ძვირფასი განძი [სრულად]

მიუხედავად იმისა რომ მშობლები არ ჰყავდა, მაინც ტკბილად ახსენდებოდა ბავშვობა. თბილი, მოსიყვარულე აღმზრდელები ანებივრებდნენ. ნინო, მისი უახლოესი მეგობარი სულ მასთან იყო. ერთსა და იმავე დროს მიიყვანეს ბავშვთა სახლში და დატოვეს.

სათაურის გარეშე 1

ჩემი ფიქრები, შენგან შორია სწორედ ეს არის ეიფორია შენ ვერ აღიქვამ ნუ რათქმაუნდა ეს ცხოვრებაა, ე.ი. ფონია

გრძნობების ექსპრესია (თავი მეორე)

ჩაეცინა, და გეფიცებით, მის ღაწვებზე გაჩენილი ფოსოების დანახვისას, მთელი ენერგია დავთმე, რომ არ მივწეულიყავი და მთლიანი სახე დამეკოცნა! -ქეთა მქვია. ქეთა გავაშელი. -მე სანდრო! ღიმილით გამომხედა. რაღაც უჩვეულო იყო მასში, ისეთი, რაც არასდროს არავისზე

ყველაფერი ჩხუბით დაიწყო! 11

ხვიბლიანი აუჩქარებლად მიდიოდა სვანეთისკენ მიმავალ ხვეულ და სახიფათო გზაზე.ხანდახან ნიასკენ გააპატებდა თვალს რომელსაც თავი ფანჯრისთვის მიედო და ტუჩებს საყვარლად აცმაცუნებდა.მანქანის სალონში წყნარი მუსიკა ჟღერდა რაც უფრო მუხტავდა ჰაერს და ნიას

არ მოკვდები (თავი 4)

დიტომ ფული დატოვა, ერთი ორი ფუნთუშა წამოუღო ანის და მივიდნენ საავადმყოფოში. ანი პალატაში შეიყვანა დიტომ სადაც გაბრაზებული სანდრო ელოდებოდა. -ანი რატომ გახვედი პალატიდან ან საერთოდ რატომ ადექი შენთვის არ შეილება -ვიცი მაგრამ დავიღალე ერთი კვირაა ამ

საკუთრება

რა გულიანად შეიძლება ამაზე იცინოს კაცმა, მაგრამ ღიმილი არ უხდება ..შეკუმშვას გაფერმკთალება და კარგვა მოყვება ხოლმე რისი ? დაგავიწყდათ ღმერთი, რომ დავიფიცე... მიხარია უნდა მიახაროდეს კიდეც სხვააირად არ მოსულა სიხარული აუცილებელია მითხარ ი შენი

"დამცინავი ღიმილი" (თავი 4)

დენდარტყმული მივვარდი მარიამის უგონო სხეულს. ხელში მჭიდროდ მოვიქციე და ისევ ის გრძნობა დამეუფლა რაც პირველად რესტორანში. ისევ ისეთი უმანკო იყო. ისევ ისეთი ნაზი ანგელოზი, ულამაზესი ისევ ეძინა. ისევ "მძინარე მზეთუნახავს" გავდა.. მივდიოდი და მარიამი