სვანის შეყვარება შარია(თავი 16)

ლონდონში დაბრუნებას მეორე დღესვე ვაპირებდი,მაგრამ ხელისშემშლელი ფაქტორიც გამოჩნდა.კარზე ზარია.ბავშვები იყვნენ(ზურა და მარი აბა რეზი და სანდრო თაფლობისთვეში არიან) -აქ რა ქარმა გადმოგყარათ? -შემოგვიშვებ თუ კარში ვიდგეთ დღეს(დამტუქსა ზურამ)

გოტფრიდ ლენც, თქვენთან წერილია...

გოტფრიდ ლენც შენ გეხერხება კვალის დატოვება! კვალი, რომელიც არ იშლება ან თუ მოხდა და წაიშალა, მაინც დარჩება ნაიარევი, რომელიც შენ დაუტოვე ყველას, ვინც გიცნობდა და ვისთვისაც ძვირფასი იყავი! ავდგეთ და ,,რომი“ შევსვათ გარდაცვალებულებისთვის, შენც

ქარის საიდუმლო დასასრული

მთელი სისწრაფით მივაქროლებდი მანქანას. ისეთი ქარი ამოვარდა, ყველაფერი მიჰქონდა, ანგრევდა არემარეს. რაღა ახლა მოუნდა ამ ქარს თავის შეხსენება, როცა ასეთი ამბავი ხდება? განა რა უნდა შეიცვალოს უკეთესობისკენ? ეჰ, როგორი ცრუმორწმუნე ვარ, ქარისაც კი მჯერა.

სიყვარული და შურისძიება(25თავი)

-კარგი ხო. მომისმინე, მოკლედ შენს შვილს იცი ვინ ზრდის? -საიდან უნდა ვიცოდე კიარ დამსიზმრებია. თუ ამბობ წესიერად თქვი რა. -მოკლედ შენ შვილს ზრდის სოფო ჯანელიძე, პირონება ვიზეც მე შური უნდა ვიძიო, ასე რომ ერთი გასროლით შეგვიძლია ორი კურდღელი

მცდარი შესახვევი

წერილების წერა არასოდეს მეხერხებოდა. ალბათ იმიტომ, რომ საშინლად არ მსურდა ჩემში არსებული გრძნობების სააშკარაოზე გამოტანა.კარგად მახსოვს პირველი და უკანასკნელი წერილი, რომელიც დავწერე ,დედას ეკუთვნოდა

From My Hands დასასრული

ანა და დინანო მისაღებში ისხდნენ. იაშვილი წიგნებში იყო გადავარდნილი, ისე იყო მეცადინეობით გატაცებული რეალობას გამოთიშვოდა. ანა ტელევიზორს უყურებდა, ოღონდ ძალიან დაბალ ხმაზე ჰქონდა ჩართული, ეშინოდა დინანოს ხელი არ შეშლოდა.

გამოსაშვები კლასი(4თავი)

არ მინდოდა რომ გიოს უფრო მეტი ყურადღება მოექცია ჩემთვის და ჩემი საქციელებისთვის, ამიტომ ყველანაირად ვცდილობდი რომ მეც სხვა გოგოებივით მოვქცეულიყავი. გაკვეთილები დაიწყო... ხმის ამოღებას ვერ ვბედავდი.მინდოდა სხვა გოგოებივით მეც შევტენოდი და ასე

ა დ ა მ ი ა ნ ი

საღამოს 18:45 იც არ იქნებოდა საათი როცა სახლის კარი შეაღო...ო როგორ ვეღარ იტანდა ამ ბინას... მიუხედავად ამისა ამ ოთხ კედლა ვაკუუმს მაინც „შინ“ ერქვა და ეს ბევრ რამეს ამართლებდა კიდეც.... ზოგჯერ უბრალოდ ძალიან გინდება ხოლმე შინ ყოფნა... და ზოგჯერ ეს

ჩემო გოგონავ..

ახლა დაგაძინე და წარსულზე ჩავფიქრდი. შენი არსებობის შესახებ , რომ გავიგე უკვე ცხეა კვირის ორსული ვყოფილვარ. თვალებს არვუჯერებდი , როცა ექიმმა პატარა მონიტორზე შენი პირობითი ხელები და ფეხები მაჩვენა . ვტიროდი როცა სენი უსწრაფესი გულისხემა მოვისმინე.

ოცნებიდან რეალობამდე(სრულად)

ახალგაზრდა სტუდენტების სახალისო და სასიყვარულო სხოვრება.ახალი ქალაქი და ახალი ურთიერთობები.