სიყვარული ყოველგვარ ტკივილს კურნავს!{სრულად}

სანდრომ მარიამი ანაბელთან დატოვა და მანქანა იქით მოფარებულში დააყენა,იცოდა რათქმაუნდა მარიამი ანაბელთან რო არ მიდიოდა.მართლაც მარიამმა დაზვერა სიტუაცია დაინახა რო სანდრო წავიდა ეჭვიც არ შეპარვია და ტაქსი გააჩერა,სანდრო უკან აედევნა უკვე იცოდა სადაც

°საბედისწერო° °ვარსკვლავი°(1) :I Have friends: :But why I feel so

ყველა ტომს უყურებდა, ტომი კი შეწუხებული სახით მის მერხთან დაჯდა. მთელი გაკვეთილის განმავლობაში მის ოთხ მეგობარზე ფიქრობდა რომლებიც სკოლაში რატომღაც არ მოსულიყვნენ. უცებ მობილურზე მესიჯი მოუვიდა.

ყველაფერი ტყუილით დავიწყეთ(2)

-მე ვცეკვავ...ჩუმად ჩამჩურჩულა იკამ. ჩემდა საბედნიეროდ ჩემი საყვარელი ქართული სიმღერა ჩაირთო. აჭარულზე ვაფრენ. იკა სკამიდან ვერ დავძარი ბოლოს დავნებდი და სხვებს სევიერთდი. ყველავიღაცეებს უყურებდნენ ძალათ აჭარულის მცოდნეებ.

ვარდების კონას ნუ მომიტან - გაუფერულდა . . .

კესანეებიც შენ გელიან ჩემთვის სართმევად,გვირილას ვხედავ გვირგვინის წნას თავად, რომ იწყებს.იასამნები გიცხადებენ ამბოხს ძვირფასო, შენ კი ვხედავ, რომ გული მაინც მდიდრულად გიცემს.ვარდების კონას ნუ მომიტან - გაუფერულდა

- გამარჯობა, ცოლად გამომყვები? ( 2 )

- კაროჩე მაგარი რაზნიცა მქონდა ცოლის მოყვანის.. თან ბაბუაჩემის პონტშიც და იტოკში შემოვედი კაფეში, დაგინახე შენ, ცუდი გოგო არ ჩანდი.. დიდი ხანი გიყურე და მოკლედ მოვედიი და შენც ცოლობაზე დამთანხმდი და იმედია ეხა არ გაიქცევი.. მამენტ ვერასად წახვალ

მგონი შემიყვარდი (7)

მია შემომხედე! - ბოლოს უკვე როცა ყელში ამოუვიდა სანდროს ჩემი ქვითინი მკაცრად დამიძახა - რა გატირებს?! არ გიხარია?! არ გინდა შვილი?! ერთბაშად მომაყარა და ყველანაირად ცდილობდა რბილი ტონი შეენარჩუნებინა

ბედის ბრალია!(6)

-სველი რო ხარ..ნერვიულად მოვიკვნიტე ტუჩი,მერე ფრჩხილებს მივადექი.. -მოწეპებული კი ხარ ჩემზე და ეგ მაინც მომაფარე.. -უი ჰო..აი მოდი..პლედი მასაც უწილადე.. -ანკა..ცოტახანში ჩემი სახელი დაიძახა.. -ჰო რაიყო.. -ძაან მცივა,ვგრძნობდი რომ კანკალობდა...

გარდაცვალება

ოდესმე გიფიქრიათ როგორი იქნებოდა თქვენი სიკვდილი? ალბათ არა. ადამიანები იმდენად ეგოისტები ვართ რომ ყოველდღიურ ცხოვრებაში თავს არ ვიღლით უსარგებლო ფიქრებით, არც ლოცვით ვკავდებით ,მაგრამ აი მაშინ როცა მიქელა მოგვიკაკუნებს და წასვლის დრო დგება,

სიამაყე თუ?! (თავი VII)

აივანზე ვიდექი და მოსმენილის გადახარშვას ვცდილობდი, თუმცა უშედეგოდ... ერთი დღისთვის ამდენი ინფორმაცია ნამეტანი იყო.. დემე ხვდებოდა, რომ ახლა მარტო ყოფნა მჭირდებოდა და გარეთ არ გამოდიოდა... მას ყოველთვის უსიტყვოდ ესმოდა ჩემი... –მე მიცავდა, ჩემ გამო

თავისუფალი ვარდნა 6

მეორე დილით, უნივერსიტეტში უნდა წავსულიყავი, 9ზე ლექცია მქონდა… გარეთ საშინლად წვიმდა, დილა ქუჩებს ნისლის საბანს უქარგავდა, წვიმის წვეთები ხეებს რთავდნენ. გუშინდელი ღამის გამო ვგრძნობდი, როგორ სცემდა ბოლთას სისხლი ძარღვებში, ვგრძნობდი, რომ გულისცემა