უსახელო

ჰმ, როგორი მძიმეა წუთისოფელი, როგორი მძიმეა ცხოვრება, როგორი მძიმე და პასუხისმგებლობით სავსეა იყო ადამიანი და შემდეგ პიროვნება.. ხორცის ნაგლეჯად ბევრი იბადება, მაგრამ არა როგორც ადამიანად, სრულფასოვან პიროვნებად, როგორც ნათქვამია ადამიანი

14 თებერვალი ( თავი 5)

ბიჭებმაც მოგვაკითხეს.ნატალის მივულოცეთ,დავლოცეთ კიდეც, მეც მოვწრუპე. მოკლდ საკაიფოდ შეზარხოშებული ვიყავი. ცეკვა მომინდა და გოგოებს შევუერთდი. უცებ უკნიდან ვიღაცამ ხელი შემომხვია. შევცბი და სწრაფად მოვბრუნდი. ვიღაც უცნობია, აშკარად ნასვამია ეტყობა.

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 35)

ბარგი შევკარი, ჩემოდნები გავამზადე, პატარებსაც ჩავაცვი, ალექსი ზურგის კენგურუ ჩანთაში ჩავისვი, გეგა კი სავარძელზე ჩამოვსვი ჩაფუთნული, გიორგის, ქურთუკი ავიღე და ხელების კანკალით დავუწყე ჩაცმა, ცრემლები ყელში ჩამდიოდა და მახჩობდა, ღილი ვერ შევკარი,

M.I(თავი მეთხუთმეტე)

მარიმ სიგარეტს მოუკიდა და ჩაეშვა სავარძელში. უკვე მერამდენეჯერ შეიძლებოდა ეს მომხდარიყო, მისი ნდობა მოეპოვებინათ, სიყვარული აეხსნათ და ბოლოში ეღალატათ. მის ემოციებზე თამაშობდნენ. ზუსტად ამიტომ აღარ იმჩნევდა არაფერს, არ ანიჭებდა მათ ამ სიამოვნებას

არ შეიძლება ! თავი 3

მეორე დღე კარგად დაიწყო, ვიდექი ფანჯარასთან და ვხედავდი როგორ მიდიოდი ნინია სახლიდან, თავის ბარგს ტაქსში აწყობდა და აშკარად არიყო კმაყოფილი იმით, რომ ყველას ეძინა და არავინ შეიწუხა თავი მისი გაცილებით. აბაზანაში შევედი , მოვწესრიგდი, ყველა

უშენოდ (სრულად)

_ დარწმუნებული ხარ? _ კი _ შვილო, დაფიქრდი მაინც, ახალგაზრდა ხარ, ყველაფერი წინ გაქვს... _ ხოდა მაგიტომ _ შენმა ქმარმა იცის? _ აუცილებელია გიპასუხოთ? _ გკითხე უბრალოდ...

არ შემიყვარდები!*8*

ყველა გაშეშებული იდგა,გაოცებისგან რა ექნათ აღარ იცოდნენ,სანამ ექიმმა არ თხოვა პალატის დატოვება.კორიდორში იდგნენ და ელოდნენ ექიმი როდის მოვიდოდა და აუხსნიდა რა ჯანდაბა მოხდა..სანდრო ადგილს ვერ პოულობდა,გაგიჟებული იყო..გონს მოვიდა მარა ეს რა საოცრება

მიჯაჭვული (II თავი)

-რა გააკეთე ბიჭო, ზედმეტი პრობლემები არ გვჭირდება. რა აუცილებელი იყო მოგეკლა?!-ერთ-ერთმა მათგანმა მაორეს შეუღრინა და სასწრაფოდ ბავშვისკენ გაემართა. სალოსთვის ჩასავლებად გაშვერილი ხელი ჰაერში გაუშეშდა, როდესაც სირენების ხმა გაისმა. -ძაღლები მოდიან.

მოგიტაცებდი, როგორც პატარას! (5)

ბოლომდე ვერ გამოვფხიზლდი თუმცა მაინც მოვახერხე ადგომა. პალატა სულ ბარბაცით დავტოვე და რეანიმაციისკენ გავიქეცი, ირგვლივ ნაცნობი არავინ იყო ამიტომ ერთ-ერთ ექთანთან მივედი. -ნატალია კანდელაკი, ის ცოტახნისწინ მოიყვანეს აქ შეგიძლიათ მითხრათ რომელ

თვალებმა გაგყიდეს მარიამ (16)

მეც არ გავუძალიანდი,ვიცოდი ისედაც დაძაბული იყო და მინდოდა მისთვის მაქსიმალურად მესიამოვნებინა.ტანაცმელი გაიძრო შემდეგ კი მეც გამანტავისუფლა ტრუსისა და ბიუსჰალტერისგან.ნელა შემომისვა წელზე და კედელზე ამაყუდა,ტუჩებზე დამეძგერა,ასეთი ველური და ვნებიანი