ღირსების საფასური ( სრულად )

_ თქვენ კი ქალბატონო სჯობს აგრონომიის წიგნს ჩაუჯდეთ და კარგად ისწავლოთ,რადგან ხვალიდან პრაქტიკული მეცადინეობა დაგეწყებათ. _ შენთვის შეინახე ბარიც,თოხიც და კალოშებიც_ ისიც ხმადაბლა კბილებში სცრიდა თითოეულ სიტყვას. _ რათქმაუნდა,აბა ჩემი შენ რას

სიყვარული? ის ხომ ბრმაა - თავი 3

ყოფილი ცოლი. ყოფილი. გონებაში წარმოვიდგინე როგორი ალქაჯი და სწერვა გოგოა. არადა გარეგნულად ძალიან მშვიდი და წესიერი გოგო ჩანდა -სასიამოვნოა შენი გაცნობა ეკა ძალიან თბილად გამიღიმა. აშკარად არ იყო ცუდი გოგო -ჩემთვისაც სასიამოვნოა ანი, დიდი ხანია

ბანალური სათაური.

არსებობს ამხელა გალაქტიკა,ამხელა პლანეტები. ჩვენ ვცხოვრობთ უსასრულობაში, რომელსაც ვერაფერში ვიყენებთ, მაგრამ სამაგიეროდ, ჭიანჭველის ზომის ადამიანებს გვაქვს ხოლმე პერიოდები, როცა ყველაფერი საინტერესო და ამოუცნობი ფეხებზე გვკიდია. თითქოს სამყარო ჩვენს

სიყვარული და ტკივილი (34თავი)

ერთი თვის შემდეგ: -სანდრო რაღაც მინდა გითხრა. -რაიყო ხომ კარგად ხარ? -სანდრო მე... ორსულად ვარ. -რაა? შენ რა მეხუმრები? ეს არ შეიძლება. -გთხოვ დაწყნარდი ნუ ყვირი. -ნუ ვყვირი? გინდა რომ სხვისი შვილი გავზარდო? არავითარ შემთხვევაში.

ჯანდაბა (9)

-ჯერ ცხვირით არ ვჭამ ისე მე-სასაცილოდ მითხრა,პირი ჩანგალს გაუთანასწორა და ჩქარა შეჭამა. -ადვილია-დავემანჭე და ჭამა განვაგრძე. -ვიცეკვოთ?-მითხრა მოულოდნელად.მის სიტყვებზე საჭმელი კისერში გამეჩხირა და ხველება ამიტყდა. -ასეთ ფორმაში?-საწყლად ავხედე.

თავბრუ

მართლაც, რომ ზედმეტად სასაცილოა თუ როგორ უნდა განიჭებდეს ეს შეგრძნება სიამოვნებას. თუმცა მე ვიცი, რომ ეს ჩემთვის ყველა შეგრძნებაზე უკეთესია. მოდი გავაგრძელოთ, თავბრუს ხვევის შემდეგ რათქმაუნდა ყველაფერი იწყება.

სამუდამო არაფერია (თავი 3)

-გაეთრიეეეეე. დამანებე თავიიი. ნუ ყროყინებ გასკდა თავი. - მაგრამ მაიც არ წყევტს, იცის რომ ასე ნერვები მეშლება. -i need to know now. know now can you love me again? – კივის მთელ ხმაზე. ბოლოს საბანს ვიძრობ სიმღერა ვრთავ, ძლივს სიწყნარეა, უკან

სტოქჰოლმის სინდრომი(ნაწილი8)

როგორც იქნა დადგა იკას გამოწერის დღე, ნინა და ლევანი ერთად დახვდნენ საავადმყოფოსთან, ჯაბაც იქვე იყო დაინახა თუ არა ნინა მისკენ გაემართა და ლევანის თვალწინ მიმართა: -ჩემო შავო მშვენებავ იმ საღამოსთვის ბოდიშს გიხდი

ნაადრევი გაზაფხული (თავი 2)

-სულ არ შეცვლილხარ, ისეთივე ლამაზი და საყვარელი ხარ, როგორიც მაშინ, აქ რომ ცხოვრობდი. -ნაღვლიანად გამიღიმა - თედო გარდაიცვალა, იმას ნატრობდა სიკვდილის წინ კიდევ ენახე, მაგრამ... ვერ დაგიკავშირდი, ვერ გიპოვე... მივხვდი, რაოდენ ცუდად მოვექეცი ამ

სიამაყე თუ?! (თავი II)

–მარტინი როსო.. ჰმმ... some things never change ხომ? თუ როგორ ამბობდი ხოლმე?–მკითხა. სახეზე ირონიული ღიმილი დასთამაშებდა, მიუხედავად იმისა, რომ გარეგნულად არ შეცვლილიყო, საერთოდ არ ჰგავდა იმ დემეტრეს, 4 წლის წინ რომ გავიცანი და თავდავიწყებით