დრო (თავი III)

ენობიდან ფეხი გამოვდგი თუ არა შემცბარი გავჩერდი და ერთ ადგილს მივეყინე, ის ნამდვილად ვერ დამინახავდა და შემეძლო შეუმჩნევლად გავპარულიყავი, მაგრამ მინდოდა კი???

სიზმრის ქურდი (თავი III)

-გაბრიელს იცნობ?-ამ კითხვაზე შეცბა, აშკარად არ ელოდა. თუმცა წამის მეასედში ეშმაკურად გამომხედა და მითხრა: -მისით ასე რატომ დაინტერესდი?-ჯერ მე შემომხედა შემდეგ ისევ ნივთს, რომელიც ხელში ეჭირა-მოგწონს?-ახლა თვალებგაბრწყინებულმა მკითხა და ისევ მე

ტყუილს მიღმა

ვცხოვრობთ სიყვარულის ილუზიით და არ გვესმის,რომ ადამიანებს სიყვარული არ შევიძლია.ტყუილში ტყუილში ვცხოვრობთ და გვგონია,ბედნიერები ვართ,არადა ბედნიერება ჩვენთვის უცხოზე უცხო ხილია..

დასაწყისიდან დასასრულამდე

მომდევნო რამდენიმე დღემ მშვიდად ჩაიარა. მიუხედავად იმისა რომ დასვენების დღეები ჰქონდა, მეცადინეობას მაინც არ ანებებდა თავს და დროდადრო წიგნებსაც გადახედავდა ხოლმე. გოგოებმა რამდენჯერმე მიაკითხეს. სამეცადინო მოიმიზეზა და თავი აარიდა მათთან ერთად

M.I(თავი მეექვსე)

მარი გაშეშებული იდგა კარებში. თვალებს ვერ უჯერებდა, სრულიად არ ელოდა ირაკლის გამოჩენას, ცოტათი ეშინოდა კიდეც ეგონა რომ ის გაბრაზებული იყო. არ შემცდარა, ირაკლის თვალები ანთებული ჰქონდა სიბრაზისგან.

შვიდი მილიარდი სახიდან მხოლოდ შენია ჩემი ფავორიტი

-ბეა ადექი დროზე!-სანდრა -მმმ... ცოტახანი დამაცადე და ავდგები შენ თავ ვფიცავარ -ბეა -ისევ არ დგება ხო? ოთახში თავითათულიმ შემოყო -ხო არ დგება ამიტომაც იძულებული ვარ გეგმა ბ-ზე გადავიდე ღიმილით გადავხედე თათულის -ხო კაი ვდგები თქვენ ხო კაცს

ალქაჯები V.S ბაბნიკები (ნაწილი 5 )

ცოტა ხანს ვუყურებდი მას ნამტირალევი თვალებით , მერე კი გავიქეცი . გავიქეცი აქედან შორს , გავიქეცი არა იმიტომ რომ მამასთან მივსულიყავი და მაგრად ჩავხუტებოდი ან განა იმიტომ რომ დაქალიათვის ყველაფერი მომეყოდა ....არა , მე ესეთი აღარ ვარ ! :

გამომყვები ცოლად! (თავი 11)

რატის ვთხოვე რომ მოეკითხა სად იყო კატო, მანაც დაურეკა სოფოს, გავიგე რომ კატო მასთან იყო და ვიგრძენი ცოტათი მაინც როგორ დავმშვიდდი. -ახლა რას აპირებ?-მკითხა დაეჭვებით დათომ. -არ ვიცი, მართლა არაფერი არ ვიცი. -ხვიჩა გაფრთხილებ!-დაიწყო რატიმ, მაგრა არ

თვალებმა გაგყიდეს მარიამ (7)

საოცარი შეგრძნებები,მისი სუნი და ყველა მასთან ეთად განცდილი წამი ბედნიერება იყო,სიამოვნებისგან რაღაც გაურკვეველი ბგერები აღმომხდებოდა ხოლმე,ეს ყველაფერი იმდენად ლამაზი და არარეალური იყო,რომ მეგონა სიზმარში ვიყავი და გამოღვიძებს როცა ვცდილობდი ის არ

თოვლის ზღაპარი [1]

გაეცინა, ბავშვებს ალბათ ეგონათ, რომ ნახევარი გზა გავლილი ჰქონდა. ყველას დაუბრუნა პასუხი. ადგა, ხალათი მოიცვა და სამზარეულოში გავიდა. ჩაიდანი გაზქურაზე შემოდგა და იქვე ჩამოჯდა. ორი კვირით მიდიოდნენ დასასვენებლად ჯაბას სახლში.