გზა, სიცოცხლისა ... (თავი 8)

- ნერვები მეშლება, სად მქონდა ჭკუა და გონება? მეგობრებსაც კი რომლებმაც იცოდნენ თუ როგორი იყო, ხელიც არ შემიშალეს მასთან ურთიერთობაში. თითქოს ყველას ჩემი ძირს დანარცხება და გათელვა სურდათ! თუმცა შეცდნენ, მე კატასავით ცხრა სიცოცხლე მაქვს და როცა

მწვანეთვალება იდიოტი ( თავი 9 )

21 საუკუნეში იოლია გაარკვიო ადამიანი სად არის და რას საქმიანობს , მაგრამ არც სოციალურ ქსელებს ვიყენებდი. მოკლედ რომ ვთქვათ ვეცადე ჩემი ცხოვრებიდან სამუდამოდ ამომეშალა. გონება ამაში იოლად დავიმორჩილე, ხოლო გული დავადუმე , ჩავახშე და ისაც დაემორჩილა

ერთი ნახვით სიყვარული?! I-დან XI-ჩათ. თავი

-საყვარელო სად გამექეცი,რა გეწყინა ვერ გავიგე.-ამ სიტყვების გაგონებაზე გაოცებულმა ავიხედე და ალექსანდრე,რომ დავინახე მაშინვე გავოცდი,მანაც გამომხედა და თვალი ჩამიკრა.ცოტა ხნის შემდეგ უკან გავიხედე,რომ არავინ არ იყო ამოვისუნთქე. -ძალიან დიდი მადლობა

ტიტე(1თავი)

ისევ მოგონებები მიტრიალებს თავში და დღესაც კი, ამდენი ხნის შემდეგ, ვერ ვიჯერებ რომ ეს ყველაფერი მე გადამხდა და ალბათ უკვე მეასეჯერ ვიწყებ ყველაფრის თავიდან გახსენებას. მაინც საიდან დაიწყო ეს ყველაფერი? იქნებ იმ დღეს სრულიად ქარბორბალასავით რომ

ოცნებების სასაფლაოსთან

ისტორია ნარკოტიკზე დამოკიდებულ გოგოზეა,რომელიც ცდილობს დაააღწიოს თავი ამ საშინელებას...

ფარვანა ( 12 ) დასასრული

- როდის შემომიძვერი საწოლში? ისევ არ იშლი შენსას? ასე აღარ შეიძლება, უკვე თორმეტი წლის ხარ ცოტნე, -ჩაიბურტყუნა და საყვარლად თვალებმოჭუტულ ბიჭუნას აპრეხილ ცხვირზე აკოცა...

მუდამ ერთად

ფანჯრიდან გავყურებდი იმ გზას საიდანაც გაუჩინარდა.დავინახე როგორ პატარა წერტილად იქცა,მერე კი საერთოდ გაქრა.. მისი წასვლის შემდეგ ცხოვრება შეიცვალა.ყველაფერი გაქრა რაც კი ბედნიერებას მანიჭებდა მანამდე.ყველაფერი გაუფერულდა.

გზა, სიცოცხლისა... (თავი 7)

- მოგესალმებით, - კარებში დემნა იდგა, დეას მისი დანახვისას წამიერად სუნთქვა შეეკრა, თვალები გაუფართოვდა და ძლივს ამოიბუტბუტა რაღაც. - Wow, დემნა, თმები როგორ გიხდება ასე. - სამაგიეროდ ნიაკომ გამოხატა ემოციები. - აჰ, თმები? თმისამაგრი გამიწყდა და ...

ქართველი ცოლის მონოლოგი

მე ნებით ჩემით თავახმა ვარ

ფსიქოზი (თავი II)

მაინც შემომათენდა.. უცნაურია, ამდენი ხანია წესივრად არ მიძინია, მაგრამ უძილობას მაინც ვერ ვგრძნობ. სხეული, როგორც მანქანა, ავტომატზე მუშაობს. ზუსტად იცის ყველა კუნთმა, რა დროს რა უნდა მოიმოქმედოს, ზოგჯერ ყველაფერს იმ დონეზე ავტომატიზირებულად,