ელფერის სასახლის ქურდი (თავი 13)

_ ნუთუ დანახვისთანავე, როცა გულში რაღაც უცხო ვიგრძენი, მაშინ მომეწონა? _ დასევდიანებულმა ამოიოხრა და თავი დახარა.

ელფთა სამეფო: შავი ჯადოქარი (თავი მეექვსე) - დაუპატიჟებელი სტუმარი

- ანუ, - ერონიდასს უცებ სახე შეეცვალა, - ეს თქვენი მოგზაურობის დასასრულია? - თქვა შეყოვნებით და უეცრად უდიდესი სევდა შემოაწვა. - ამქვეყნად ჩვენი მოგზაურობა, ვფიქრობ, მალე დასასრულს მიუახლოვდება, - მიუგო თურუნჰამმა, - მაგრამ, განა

ღელვა

ყოველდღიური საუბრები ძალიან მნიშვნელოვანია და ამას უმეტესობა ალბათ ვაკეთებთ, მაგრამ ყველაზე მნიშვნელოვანი ის არის ხოლმე, რაც უთქმელი რჩება. მძიმეა ეს მდუმარე ლაპარკი და ლოდინი,როდის გაიგონებენ შენს ჩურჩულს.

სიცრუე,რომელიც არ ვიცოდი 22

-...უბრალოდ შენი ნახვა მინდოდა და ჩვენი ბავშვის. -რა ბავშვის-გამეცინა. -ბას...რაღაცის.ჯანდაბა სულ მავიწყდება. გაიცინა და ხელი ჰაერში აიქნია. -ხვალ გამოგივლი და გამოვიყვან...

ელფერის სასახლის ქურდი (თავი 12)

ახლა დამშვიდდი და წყნარად მოიქეცი, როგორც ბედნიერი ქალი, რომელიც მალე დააღწევს ჩემს ტყვეობას თავს და რამდენიმე კვირაში სრულიად თავისუფალი იქნება! როგორც კი სასჯელს მივიღებ, შეგიძლია შენი გზით წახვიდე! _ თქვა და ქალს ხელი გაუშვა.

ყალბი თავისუფლება ( 3 )

- შენ ვინღა ჯანდაბა ხარ? -მუშტრის თვალით აათვალიერ-ჩაათვალიერა, ვიწრო ჯინსის შარვალსა და ტანზე მომდგარ მაისურში გამოწყობილი გოგო, იმდენად დაატყვევა მისმა გარეგნობამ რომ სიტყვებისთვის ''ნივთების წასაღებად მოვედითო'' ყურადღება აღარ მიუქცევია...

ამბობენ , სიძულვილიდან სიყვარულამდე მხოლოდ ერთი ნაბიჯიაო (1)

-მე ჩემი სათქმელი უკვე გითხარი,მაჩაბელო,თქვენნაირი ძაღლიშვილები შეიძლება ბევრ ფულს ჭრით, მაგრამ კაცობა არ გაგაჩნიათ, გგონიათ თქვენი ძვირადღირებული მანქანები და სახლები დიდხანს დაგრჩებათ? - ჩაიღიმა გირგვლიანმა- გგონიათ ის ფულის კუპიურები ასე ძალიან,

ელფთა სამეფო: შავი ჯადოქარი (თავი მეხუთე) - ასტრონომიული

სურათზე იყო ჩამუქებული მზის ფონი, რომელსაც რაღაც ეფარებოდა წინ და მის სინათლეს ახშობდა. დედამიწა ისე საზარლად გამოიყურებოდა, როგორსაც იგი ვერასოდეს წარმოიდგენდა - ბნელი, უწყლო და უკაცრიელი, თითქოს ამქვეყნად ყველანაირი სიხარული და ბედნიერება

მწვანეთვალება იდიოტი ( თავი 13 )

- აქ რას აკეთებ?- გაეღიმა. - შენ რას აკეთებ ჩემს ოთახში , პატარა ქალბატონო?- სახეზე ხელი ნაზად გადამისვა. - მე ნანულიმ მთხოვა და აქ ვცხოვრობ. - მე კი ვფიქრობდი სად არისთქო, სად არ გეძებე და შენ თურმე ჩემს ოთახში, ჩემს საწოლში ხარ!- გაეღიმა.

ელფერის სასახლის ქურდი (თავი 11)

_ წუხელ ისე თბილად საუბრობდნენ ერთად, შეყვარებულები მეგონა... _ თქვა და მოფარიკავეებს გახედა. _ ამიტომაც მოხდა ის ინციდენტი?! _ იკითხა და გაეცინა. _ დიახ, ბოდიშს გიხდით... _ არა უშავს, შეყვარებული კაცი ეჭვიანია... პირველად გაიგონა ასეთი სიტყვები