შოკოლადის ბრალია (თავი 8)

მისი კაბინეტი დავტოვე და სალომესთან გავემართე -სალი ამიყვანეს გოგო -გილოცავ ლიზა! მაგარია -მომვარდა სალომე ისევ გულისრევის შეგრძნება დამეუფლა და საპირფარეშოში გავიქეცი

ბაბნიკს ერთხელ და სამუდამოდ უყვარდება (სრულად)

ჩემი პირველი ისტორია რომელიც 13 წლისამ დავწერე . "გრამატიკა" მკვდარია ,გაცოცხლების შანსი ნულია :დ წერის სტილიც კატასტროფაა და ახლა რომ გადავხედე მივსხი რომ აშკარად დავიხვეწე.(რა თავმდაბალი ვარ)

ჩემი ბომბორა დაგარქვი

მინდა ბოდიში მოგიხადოთ ამდენიხანია აგარ დამიწერია.. უბრალოდ კომპიუტერი გამიფუჭდა და მოკლედ ლანი 18 წლის გახდა და მე კიდევ მაგ დროს სოფელში ვიყავი და ამიტ მას გული ძალიან ვატკინე.. ბევრი რაღაც გავიგე მასზე მაგ პერიოდში და უბრალოდ არ შემეძლო მასთან

სიყვარული და ტკივილი (23თავი)

ნიკა ძალიან ღელავდა ამ ყველაფერზე. მას ხომ თიკო დიდი ხანია უყვარს, მაგრამ არ შეეძლო საუკეთესო მეგობრისთვის მიცემული პირობის გატეხა და სიმართლის დამალვა, ამიტომ გადაწყვიტა: -ვიცი რომ ასეთი საქციელით თიკო ჩემი არ გახდება, მაგრამ მათ ხომ უყვართ

გულმავიწყი (1)

-ბელააა...ადექი!სკოლაში გაგვიანდება. -ხუთი წუთიც რა დედა რა ხუთი წუთი?საერთოდ ვინ გაცდის ძილს?დედა ამოვიდა ოთახში და საწოლიდან გადმომაგდო. -დროზე სკოლისკენ პატარა ქალბატონო.

არც კონკია, არც პრინცი -1-

''არ ვიცი, რა ხდება ამ სახლის გარეთ. არ ვიცი, რა ხდება ჩემს შინაგან სამყაროში. ვარ გაურკვევლობის უმაღლეს სტადიაში. მჭამენ ტყუილის, სიყალბის, მოწყენილობის მეტასტაზები, მაგრამ არაფერს ვიმჩნევ, რადგან პრეზიდენტის შვილი ვარ.''

შურისძიება გოგოს ენაზე (დასასრული)

სვანსკი იქვე სავაძელში ჩაჯდა, და ისე გაიშხლართა თითქოს სამეფო ტახტრევანზე მჯდარიყო. უეცრად რაღც ხმაუი გაიო -ნინა კარგად ხაარ?-ნაზად მიაკაკუნა კარზე -გიოო შემოდი რააა მგონი ფეხი ვიტკინე-მოისმა კარს უკნიდან, მანაც ერთი დარტყმით გაამტვრია კარი და

ჩემი შეყვარება ძნელია არა?! (თავი 1)

როცა ცხოვრება უსინდისოდ გექცევა მის ფასს კარგავ და სიკვდილისკენ მიისწრაფვი, როცა ადამიანები გიყენებენ და როცა "მოძველდები" ნაგავში ამოგაყოფინებენ თავს გული გტკივა, როცა სიკვდილი ერთადერთი გამოსავალია ამ კოშმარის ჩასახჩობად

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (25)

ისევ თქეში წვიმა მოდიოდა და წესით სანდროს უნდა გამოვყოლოდი სახლში, მაგრამ ვუთხარი რომ აკაკისთან უფრო დიდი ხნით დავრჩებოდი და მარტო გამოვუშვი. არ ვიცი რატომ, მაგრამ სოფის ვარაუდი გავიგე თუ არა, რაღაც არასასიამოვნო გრძნობამ დამიარა მთელ სხეულში,

ტკივილი წავა და ბედნიერება მოვა (თავი 9)

-შენ გოგო ნორმალური ხარ? საიდან გაქ ამდენი იარაღი? ან რაში გჭირდება? გადაირიე? -აუ ალექსანდრე შენი პანიკიორობა და ისტერიკა მაკლია ეხლა ზუსტან. საქმე მაქვს და ახსნის თავი არ მაქვს. მივდივარ -გოგოოოოო!!!!!!!! -რა გაღრიალებს. შე იდიოტო ნორმალური ხარ?