წამოდი ჯონათან ...

წამოდი ავფრინდეთ...ვიფრინოთ ზეცამდე, უფალთან ჩვენ ტანის ფარფატით ავფრინდეთ. სიყვარულ დაღლილი ღრუბლებზე ჩამოვჯდეთ, ავიდეთ ჯონათან... უფალთან ავიდეთ... წამოდი ავფრინდეთ, სიყვარულს გასწავლი, რაც დამრჩა დამთბარი ჩემს სულში დაგიკრეფ. ხომ იცი, რომ ცაში

გალაკტიონ ტაბიძე - რაც უფრო შორს ხარ

რაც უფრო შორს ხარ - მით უფრო ვტკბები! მე შენში მიყვარს ოცნება ჩემი. ხელუხლებელი - როგორც მზის სხივი, მიუწვდომელი - როგორც ედემი.

ველური ჩხვლეტა -6-

''უდიდესი სიხარულითაც აივსებით, შინაგან მეს რომ დაიბრუნებთ! ეს ადამიანი გულს აგიფორიაქებთ, გონებას აგირევთ და მთელ თქვენს ფიქრებს შეისყიდის, მაგრამ არ უნდა ეცადოთ შეწინაამღდეგება! თქვით, რომ რაც არის, არის... ასე უფრო ადვილი იქნება ყველაფერი!

სულში მიფათურეთ ყველამ ხელები!

იქნებ ნახოთ ჩემშიც რამე ღირებული, იქნებ ხელიდანაც მთლად არ წასული ვარ, მაგრამ ვერ მოგართვით-თქვენთვის ღირებული ჩემთვის ნულია და კიდეც მინუსშია! მიდით,ჩაიხედეთ ჩემი გულის შიგნით, თქვენთვის ყველა კარი თავად გამიღია, თუმცა ამ კარიდან ცხრა მაქვს

მინდა ჩემი ყველა ფიქრი იცოდე..

ერთ დღეში დამეკარგა შენ მიმართ ყოველგვარი გრძნობა.ადამიანებში სიყვარულის კი არა, მადლიერების გრძნობაც აღარ არსებობს. სიყვარულიც, არაადამიანური იციან.

ხსნა

არვიცი რატომ გადავიწყვიტე ეს დამეწერა, უბრალოდ მომწყინდა არაფრის კეთება.შეიძლება სისულელეა ეს ისტორია, თუმცა ალბათ მქონდა რაღაც მიზანი. უბრალოდ კარგი იქნება, თუ ცოტანხნით მაინც დამითმობთ დროს და გამიხარდება, თუ თქვენს კომენტარებს ვნახავ

სიყვარულის ანგელოზები ( სრულად )

დავფიქრებულვარ, როდის დაიწყო ჩვენი ცხოვრების ისტორიის ერთი გზა, მაგრამ არ მახსოვს, ვერ ვიხსენებ. სულ პატარა ვიყავი სოფელში ბებიას რომ წამიყვანეს ზაფხულის გასატარებლად. ერთ დღეს ბავშებთან ერთად ვთამაშობდი და ბიჭებმა გადაწყვიტეს ვირი მოეპარათ და

უბრალოდ...

ნავი მიაპობს ტალღებს გრიგალში,ნისლიან ღამეს გრძნომორევში იფლობა ქალი,დღისით ,უკვალოდ იტყვის: ,,დრო არის გავფრინდეთ ცაში, ჩიტების სახლში’’..და გადაცურავს ყინულივით ზღვას.. მიწურულს ..ზამთრის.იგი თვალს ვერ წყვეტს

არაფრის სუნო, მე შენ მიყვარხარ(3)

საქმე იმაში იყო, რომ დიდი ხანია ვატყობ, რომ საბას სესილი შეყვარებია. თან უტყდება, ვერ მეუბნება, ალბათ ჩემი რეაქციის ეშინია. მე კი საწინააღმდეგო არაფერი მაქვს. მითუმეტეს, რომ ცოტახნის წინ სესილიც გამომიტყდა საბასადმი

24 თვე (პირველი თავი)

არაფერია მოგონებებზე უკეთესი და არც არაფერია მათზე უარესი. მინდა ყველაფერი დავივიწყო. ვითომ შევძლებ ის მოგონებები მივცე დავიწყებას, რომლებმაც ყველაზე დიდი ბედნიერება მაჩუქა? 24 განუმეორებელი თვე ერთად. ბევრი სიყვარული. ბევრი სიგიჟე, დათრობა,