ორეულები (III თავი)

სახლში 5 წუთში მივედი, მაგრამ იქ ყოფნა აღარ მინდოდა. გამოვიცვალე და გარეთ გავედი. დიდი ხანი ვსეირნობდი და ნოლანზე ვფიქრობდი, ალექსი გამახსენდა. არ ვიცოდი დამერეკა, თუ მივსულიყავი. მხოლოდ ერთი რამ ვიცოდი. მინდოდა მენახა

მირა (სრულად)

გულზე ხელები გადავიჯვარედინე და გამომცდლად შევხედე. მშვენივრად ხვდებოდა რასაც ვეკითხებოდი. იცოდა რომ გაგიჟებამდე მინდოდა გამეგო რამე გრძნობა ჰქონდა თუ არა სხვის მიმართ. იცოდა რომ ჭკუიდან გადავყავდი მის თავისუფლებას. თავზარს მცემდა იმის გაცნობიერება

გარყვნილი თითები (ნაწილი 6)

გაბრიელი ხან მამას ეფერებოდა, ხან მარიამს აკვირდებოდა. ვერ ბედავდა მის მოფერებას, მაგრამ სამაგიეროდ მის კალთაში მშვენივრად იყო მოკალათებული. იმდენად თბილი და ტკბილი იყო გაბრო, არც მარიამი ერიდებოდა მის კოცნას და მოფერებას. იოანე ბედნიერებისაგან

შურისძიება გოგოს ენაზე (1)

ეს არის ამბავი გოგოზე რმელიც დგას საყვარელი ადამიანის დაკარგვის საფრთხის წინაშე და ცდილობს ამაში დამნაშავე ადამიანზე შური იძიოსბუხ ბუხ ბუხ ბუხ ბუხ...წამით სიჩუმე მერე მანქანის ღმუილი და კივილი რომელიც ღამეში იჭრება. სასწრაფოს ხმა, ტირილი,

გამარჯობა, მე მწამს ღმერთის ..

გამარჯობა , მე მწამს ღმერთის ... - მე ყოველ ღამე ვკითხულობ ლოცვებს ! - მე ყოველ დილით ვკითხულობ ლოცვებს ! - მე ყოველი ჭამის წინ ვკითხულობ ლოცვებს ! - მე ჭამის დამთავრების შემდეგ ვკითხულობ ლოცვებს !

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (23)

დილით ვიღაცამ თავზე დახტომით გამაღვიძა. გიჟივით წამოვხტი და მუშტი გავუქანე. -წყნარად, მე ვარ.-აკაკიმ გამიცინა და გასაღები წინ გამიქანავა. -ვნანობ, რომ მოგეცი.-შევუღრინე და ისევ ლოგინზე დავეგდე. -ნუ ხარ მკვდარი, აეგდე. ბიჭებიც მოვლენ მალე, საყიდელი

STANDOUT/გამორჩეული (მეექვსე ნაწილი)

-ბბბატონო -გამარჯობა ლაწირაკო .-კინაღამ ტელეფონი ხელიდან გამივარდა როცა მისი ნაცნობი ხმა მომესმა , დიახ ეს ის იყო , ის დეგენერატი დეიმონი . -ჩემი ნომერი საიდან გაიგე ,იდიოტო !-ოო

მე... როგორც კარგი მსმენელი 4

-ნუ გაახურე რაა , მე მომწონს -ისევ მე შემომხედა და თვალი ჩამიკრა-აუ კაი ტიპია რაა. ორივემ ტეკილა მოითხოვა. მისმა სპეციფიკურმა გემომ არასააიამოვნოდ გააჟრჟოლათ. კიდევ ბევრი ილაპარაკეს. ორი სამი ჩიქა კლაკნით დალიეს გასასვლელისკენ წავიდნენ. ერთერთს

ღრუბელი

პატარა ღრუბელს დარჩენილს მარტოდ, მხოლოდ ჩრდილი სდევს,ნაზად და ფართოდ. თეთრი ფუმფულა ღრუბელი ახლოს მიდის ნელა, და ისიც მარტო.

დღიურიდან...

ალბათ, დღეს იმაზე მარტო ვარ, ვიდრე აქამდე ვყოფილვარ. შუადღის თითქმის ხუთი საათი, ბეთჰოვენის მთვარის სონატა, დღიური და კალამი. დღეს ჩემი თავიც არაა ჩემთან. ასე მარტო ვარ, ნუ გიკვირთ…