ელფერის სასახლის ქურდი (თავი 18)

ელფერი, მიყვარხარ... _ მოესმა ქალს და იმავვე წამს ტუჩებზე კაცის კოცნაც იგემა. _ ვიცი, არ გჭირდები, ვიცი 100 წელი რომც გავიდეს, მაინც არ შეგიყვარდები... ვიცი, ვერ მიტან! ვერც ჩემს კოცნას იტან! გძულს და გეზიზღება! გეზიზღები, რომ პირველი კოცნა ჩემი იყო

მე და ის

- არა, აღარ შემიძლია! - მიდი ლიზი, შენ შეძლებ! - შემიბრალე გთხოვ! ჯერ ხომ 11 წლისაც არ ვარ, არ შემიძლია, მტკივა! - სახლში რომ დაბრუნდები მათემატიკაც დასაწერი გაქვს! - ამ ხელებით როგორ დავწერ?! - დაწერ, ძმასაც ამეცადინებ და მამასაც გაუმასპინძლდები!

და ალბათ... (თავი 6)

ალბათ, თითქმის ყველას ცხოვრებაში დგება მომენტი როცა , საკუთარ თავში იკეტები , და ფიქრობ რომ , საკუთარ თავს არ ეკუთვნი, ეს ფიქრი თავს არ განებებს შინაგანად გჭამს , და გაიძულებს რომ საკუთარი თავის რწმენა საბოლოოდ მიწასთან გაგათელინოს , თუმცა დადგება

ვტყუივარ შენთან (თავი 3)

რამდენჯერ დასიზმრებია ბავშვი რომელიც მისკენ მირბოდა.. რამდენჯერ აფორიაქებია გული და რამდენჯერ გამხდარა საკუთარი ფიქრების მსხვერპლი. ჯერ კიდევ ამერიკაში წასვლამდე აწყობდა გეგმას ელენესთან ერთად .. მაგრამ რა იცოდა რომ ელენემ მის გარეშე დააწყო ყველა

ელფერის სასახლის ქურდი (თავი 17)

ელიმ ხელები შემოიწყო თავზე და თვალები ახლაღა აეხილა: აი თურმე რატომ ამბობდა მძულხარ და ჩემი მტერი ხარო! თურმე ამ სასახლის გამო...

და ალბათ… (თავი 5)

ალბათ, თითქმის ყველას ცხოვრებაში დგება მომენტი როცა , საკუთარ თავში იკეტები , და ფიქრობ რომ , საკუთარ თავს არ ეკუთვნი, ეს ფიქრი თავს არ განებებს შინაგანად გჭამს , და გაიძულებს რომ საკუთარი თავის რწმენა საბოლოოდ მიწასთან გაგათელინოს , თუმცა დადგება

დანაშაული{8}

-აბა? მომიყვები რა ხდება შენს თავს?-ბაღში მაგიდასთან ისხდენენ, ლილიანმა რომ წამოიწყო. -რა გინდა რომ მოგიყვე?...კარგი რაა! ნუ მიყურებ ეგეთი სახით!...ლილიან, ხომ იცი ვერ ვიტან ამ მზერას!-თვალები გადაატრიალა და ქარს სახე შეუშვირა. -დათა, ამდენი ხნის

სულ ქვა (სრულად)

ძალიან ჩუმად, ძლივს გასაგებად ვკრუსუნებ მის სახესთან, რომ ამის მოსმენა მინდა. ისე გამომდის, თითქოს ხმის გაღება არ მინდა, რადგან მეშიანია, ქეთისთან ჩახუტებისგან მიღებული სიამოვნება არ გადმომვარდეს სიტყვებს შორის.

და ალბათ…( თავი 4)

ალბათ, თითქმის ყველას ცხოვრებაში დგება მომენტი როცა , საკუთარ თავში იკეტები , და ფიქრობ რომ , საკუთარ თავს არ ეკუთვნი, ეს ფიქრი თავს არ განებებს შინაგანად გჭამს , და გაიძულებს რომ საკუთარი თავის რწმენა საბოლოოდ მიწასთან გაგათელინოს , თუმცა დადგება

ელფერის სასახლის ქურდი (თავი 16)

ფერიიი... ფერიიი... რატომ მესროლეე... სასახლიდან გაგდება რომ გიხსენე, იმიტო?.. რატომ, ფერიი... რატომ გძულვარ და გეზიზღები... რატომ მომკალი... რატომ მესროლე... _ ესმოდა ფერის და პირზე აიფარა ხელი. ცრემლები გადმოუგორდა და როგორც კი კლარა ზურგისკენ