მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მეთვრამეტე თავი)

თეთრი შუქი თვალებში უსიამოვნოდ აჭყეტდა. ყურებში გამაყრუებელი წუილი ესმოდა, თვალები ნელნელა დააშორა ერთმანეთს და იმწამსვე ინანა რადგან ძლიერად აეწვა. თითქოს რამე ლოდი ედო მთელს სხეულზე უფრო მეტად კი თავზე, გამხმარი თითები ნელნელა გაამოძრავა და

გამოცდა (დასასრული)

უკან ვიხევ იქ კი ძლიერი მტევნები მიჭერს, გვერდზე მწევს და უკან მიყენებს. მის ზურგს ავყურებ და „დედა მიშველეს“ ვჩურჩულებ. ოთახიდან კი ჩამიჩუმი არ ისმის, ეტყობა ქეთომ ბავშვები გაარიდა სიტუაციას. კიდევ კარგი. ამ დროს კი გაცოფებული გიორგი ნიკასკენ იწევა

ლუციფერი (13)

- აბა ჩაიცვი?? (კარს ხსნის თეტღ კაბაში გამოწყობილი ვიქტორია, ფუშფუშა მუხლამდე კააბა აიწკიბა და შიშველ-საცვლების ამარა დაქალს გვერდით მიუჯდა როცა სარკის წინ ერთ წერტილს მიშტრებული შენიშნა) - ეიიიი (ხელი აუქნია ვიკიმ) - ჟააანეეეეეტ (ბოლოს ყვირილზე

უბედურად ბედნიერი..

დღეს სამშაბათია გარეთ წვიმს...რათქმაუნდა მარტის თვეა ამ დროს კი სულ წვიმს,მიყვარს წვიმა ვზივარ ყავით და კალმით ხელში და ვცდილობ დავწერო ისტორია რომელმაც მთელი ჩემი ცზოვრება თავდაყირა დააყენა,არია და სრული ქაოსი გამოიწვია ჩემს სულში და სხეულში..

ერთხელ სიკვდილი სიცოცხლეს შეხვდა

ერთხელ სიკვდილი სიცოცხლეს შეხვდა, გაეცინა და სიცილით უთხრა: "რისთვისღა ჩუქნი სიცოცხლეს შენსას, ხომ იცი ერთხელ მივალ, წავართმევ, რისთვის აცოცხლებ წუთებს, საათებს ბოლოს ხომ იცი მე რომ წავართმევ"

შურისძიება

წყევლა გამარჯობა!მე მარი ვარ,18 წლის, საქართველოდან.საქართველოდან იმიტომ ვაზუსტებ რომ ვცხოვრობ ამერიკაში და აქვე ვსწავლობ.სკოლა დავამთავრე და კოლეჯში მიმიღეს.ოკვუდ ფოლსი ასე ქვია.

წერილი - პაატა ნაცვლიშვილი

ახლა ღამეა და ვარსკვლავები ზეცას ჭორფლივით აყრია შუბლზე... მე მაგიდასთან ვზივარ ძვირფასო, და ჩემს წინ სუფთა ქაღალდებს ვუმზერ. აწმყო, წარსული და მომავალი დამდგარან ჩემი ფიქრების ზღურბლზე. ძალიან მშვიდ და იდუმალ ღამეს ჩასძინებია ატმის მკლავებზე...

ჭირვეული სტუმარი (28 თავი) დასასრული

უცნაური ალიაქოთი იდგა აფციაურებთან, ამდენი ემოციისგან მოხუცს წნევამ აუწია, თამარი და ნინა წნევის აპარატითა და წამლებით დარბოდნენ და უფროს გოგოჭურს თავს დასტრიალებდნენ. ლევანი ისევ ეზოში დადიოდა და ნერვიულად სრესდა სიგარეტის ღერს, მე?! აღარ ვიცოდი რა

მიცვალებულის დღიურიდან

შენ ვერ მიხილავ და ნურც დამეძებ, სადღაც წამიღეს ბნელი მკლავებით. მე წუხელ მოვკვდი, შუაღამეზე, როდესაც კრთოდნენ ცის ვარსკვლავები.

მოგენატრები

... მოგენატრები სულის ფსკერამდე, ფიქრის კერამდე, გულის ტკენამდე... წარსულს ხატავენ სევდად მხატვრები და ტკივილამდე მოგენატრები! დღისით შეცნობის ფიქრს ეტყვი არას, კმარა წუხილი და დარდიც კმარა...