სიყვარული და ტკივილი (8თავი)

-აუ სანდრო ყოველთვის ნერვებს რატო მიშლი? საღამოა და ეზოში ჩამოდითქო გეხვეწები, დილაა და ადექითქო, სკოლაში ვართ და სახლში წამოდითქო და ეხლა მაინც ადექი თორე დაგვაგვიანდება. -ხოო მაცა რაიყო დედაჩემი ხოარ ხარ?

სობრანიე (2)

ქმართან სხვა დანარჩენი მათ შორის დიდიხნის წინ მოკვდა...) - ხოდ დედა ? (ჩანთიდან მობილური ამოიღო და უპასუხა) - ბავშვი გელოდება ნინა სად ხარ?მასწავლებელმა დამირეკა შენი ნომერი არ ჰქონდა - ხო ვიცი დამაგვიანდა, ამერთხელ მაპატიეთ (საყვადურიანი ხმით

შენ გგავს სიყვარული (1)

.ძალიან რთულია დატოვო ის ადგილი სადაც გაიზარდე,სადაც ის ადამიანები დატოვე რომელთაც ასე უანგაროდ უყვარდი..ამ ფიქრებიდან რეალობაში დამაბრუნა ხმამ...-გთხოვთ შეიკრათ უსაფრთხოების ღვედები.დაშვებას ვახორციელებთ.ვგრძნობდი როგორ

Dream! (5თავი)

_ უმმ კაია ხო სოფელი? _ხოო მაგრამ სვანეთის ჰაერს ვერ შეედრება _გეთანხმები . ისე ბოლოს ორი წლის ასაკში იყავი და როგორ? _ კაი რა . იმდენად დიდი შთაბეჭდილება დატოვა ჩემზე რომ ახლაც მახსოვს ის სურნელი და საერთოდ იქაურობა. _ ხო .მესმის

მაძიებელი (თავი 5)

-კარგად ხარ? -მატიასი ჩემ გვერდზე ჯდება დდა მიღიმის. მას ყოველთვის სეუძლია გამაღიმოს, მნიშვნელობა არ აქვს როგორ ხასიათზე ვარ. -ნუ ბრაზობ მათზე, ისინი შენზე ზრუნავენ და საუკეთესო უნდათ შენთვის. -მხარს მკრავს და იცინის. -თან მოგეწონება აქ ყოფნა, იცი

საბას+ნათია=მეგობრებს 9

ნათია ციხეში გადაიყვანეს გოგა კი ლიზასთან დარჩა სანამ ძიძა მოვიდოდა,შემდეგ ისიც წავიდა ნათიასთან.ნათია დაკითხვაზე შეიყვანეს. -პროკურორი ლევან რუხაძე.გაეცნო მას. -დაიწყეთ მოყოლა.რა როგორ სად? თუ… ააა მივხვდი.ადვოკატი ხარ და ეგ როგორ

ჩემს ვენებში [2]

შეშინებული უსვამდა თმებზე ბიჭს ნაზ და გრძელ თითებს. მისი თავი მუხლებზე დაიდო და გაუაზრებლად ჩამოუგორდა რამდენიმე ცრემლი თვალებიდან. რთულია, მართლა ძალიან რთულია, როცა შენ თვალწინ ადამიანის სიცოცხლეს საფრთხე ექმნება, ამავდროულად კი, არანაირად არ

მინდა მიყვარდე 15 თავი

-შენ აქ რას აკეთებ?გააჩერე ეხლავე მანქანა -დაწყნარდი ნაინა -გააჩერე მეთქი შენ არსად არ გამოგყვები -მოისვენე მეთქი ბევრი გვაქ სალაპარაკო.ტონს აუწია დადამ -ცდები ჩვენ არ გვაქ სალაპარაკო.რა იყი შელახულმა თავმოყვარეობამ აიწია დადა? -ნუ მახსენებ მაგ

დაბრუნება

მაინცდამაინც დღეს ჩამოიღვენთა ზეცა. მომაბეზრებლად ცრიდა დილიდან. არც მთლად წვიმას იტყოდი და არც გადაღებას აპირებდა, სწორედ ისე, კბილის ტკივილი რომ შემოგიჩნდება. ასატანი, მაგრამ გაბმული ტკივილი ტვინს გიღრღნის მაინც. ყველაზე უარესი ის იყო, რომ

ის ჩემშია! 4

- ახლა, სახლში უნდა შევიდე. ხვალ აუცილებლად მოგიყვები. - ანუ კიდევ შევხვდებით? გაეღიმა ხელი გამომიწოდა და წამოდგომაში დამეხმარა. არცერთს არ ამოგვიღია ხმა. სანამ სახლში შევიდოდით მივუახლოვდი და თითქმის ჩურჩულით ვუთხარი - შევხვდებით-ძალიან ბევრი ხალხი