დაუმორჩილებელი მეძავი (2 თავი)

ამ ქალს,როგორც ყური მოვკარი ლუიზა ერქვა.მალევე გამიყვანა სადღაც დიდ ოთახში,რომელიც სავსე იყო ვულგარულათ ჩაცმული ქალებით. -ნონა,ეს ახალია,რამე შესაფერისი მოუძებნე-გასძახა მაკიაჟის კეთებით გართულ გოგოს -აქ იმუშავებს? -ჯერ არა,მიდის,მაგრამ

წარმოუდგენელია, მაგრამ მიყვარხარ (7)

-აბა ვერაფერს ვგრძნობ განსაკუთრებულსო? -უცებ მივხვდი რომ ვგიჟდები მაგ ქალზე. მომეცით თქვე ლოთებო სასმელი დავლიო მეც -ბოთლი გამოართვა სადროს და მიიყუდა-უჰ რამდენი ხანია არ დამილევია ...

ქაოსი. #4

-ფეხები ვერ მოგვჭამოს. -წელში გაომართა ნინა. -პირველად მეც ეგ გავიფიქრე, მაგრამ მერე ცოტა არ იყოს შემეშინდა. თქვენ რომ რამე დაგიშავოთ, ჩემს თავს არასოდეს ვაპატიებ. -ნერვიულად ჩავრგე თავი ხელებში

Dandelions (სრულად)

- ზაზა გეყოფა მტკივა! - ვცადე ხელი გამომეგლიჯა მაგრამ ამან პირიქით იმოქმედა და ორივე მკლავში ხელები მაგრად მომიჭირა. - ის შენზე ხუთი წლით დიდია! იმდენად გავხარ, რომ... მგონია მას ვუყურებ... - და ამიტომ მიმწარებ ცხოვრებას? ჩემზე იყრი მის ჯავრს? -

ჩემი-ანი (1)

სადღაც ბარში იჯდა მეგობრებთან ერთად და დროს ატარებდა ჭორაობაში, როდესაც მის თვალი გაშტერდა ბარში შემოსულ ბიჭზე. დიდხანს უყურებდა ბიჭს. იქამდე, სანამ ბიჭმაც არ დაიჭირა მისი მზერა და მკაფიოდ არ გაუღიმა. რა ღიმილი ჰქონდა?! სასწაული. მერე მოულოდნელად

არ ვარ ანგელოზი,მაგრამ არც ეს ცხოვრებაა სამოთხე (6)

თითქოს წამწამებზე რაღაც მძიმე მეკიდა,ვცდილობდი ერთმანეთს დამეშორებინა და ბევრი წვალების შემდეგ გავახილე თვალი.პირველი რაც ვიგრძენი წამლების გამაბრუებელი სუნი იყო.გონს რომ მოვედი გავაცნობიერე,რომ საავადმყოფოში ვიყავი.პალატაში მედდა შემოვიდა და

პოლიტიკის თეორია [დასასრული]

არის მომენტები, როცა გული გეკუმშება იმ გადაწყვეტილებების გამო, რომელიც მიიღე. გეკუმშება და მაინც ვერ აღუდგები რეალობას, რომელიც შენი შექმნილია. არ აქვს მნიშვნელობა, რამხელა დოზით ხარ დამნაშავე, მთავარია, რომ ხარ.

სანაპირო (თავი 5)

"...ნინა აივნის მოაჯირზე იდგა,მოკლე თეთრი სარაფანა ალაგ-ალაგ სისხლით იყო დალაქული,ნიავი თმას აქეთ-იქით უფრიალებდა და კაბაც ნელ-ნელა ირხეოდა,თითქოს ანგელოზი იყოო რომელიც მალე გაფრინდებოდა და ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს გაერიდებოდა..."

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (4)

-უკარება, უკარება...-სადღაც შორიდან მესმოდა ლუკას ხმა.   შუბლზე სასიამოვნო სიგრილეს ვგრძნობდი. სუსტად გავახილე თვალები და ლუკას სახე დავინახე. მაშინვე წამოვჯექი.

თანამედროვე ურჩხულის ოდნავ შერეკილი პრინცესა(დასასრული)

სესილი.. ყველაფერი ძალიან ლამაზად იყო.დაგეგმილი.. ქორწილი შეუდარებელი იყი, მართლაც რომ ძალიან კარგი.. ხალხი გვიანობამდე არ დაშლილა