ბრძოლა სიცოცხლისათვის თავი 5

წავიდნენ და აი აქ გაქრა ჩემი სიძლიერე, უაზროდ ვტიროდი, განა ჩემს თავს არა, გიგას ვტიროდი, ეკუნას ვტიროდი, რა ეშველბოდა საყვარელი ბიძაშვილი რომ მოუკვდებოდა... გიგაზე ნერვები მეშლებოდა, საერთოდ არავიზე არ ფიქრობდა... შუაღამისას ხმაურმა გამომაღვიძა,

სვანი

გამარჯობა,მე იოანე ვარ და მე 18წლის ასაკში მომკლეს! იქმადე სანამ ჩემ ისტორია ასეთი ტრაგიკული დასასრული ექნებოდა,იყო შეუდარებელი 18 წელი ჩემს ცხოვრებაში.აწმყოში ვილაპარაკებ,ჯერ არ უპოვნია არავის ჩემი სხეული ,რომელიც ალბათ უკვე გაყინულია,ვინ იცის.

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (5)

-ლუკა-   უკვე კოცნას ვაპირებდი. ვნებებისგან გაბრუებული მხოლოდ მის ტუჩებს ვხედავდი. უფრო ახლოს...ახლოს...ვიღაც მოხუცის ჩახველება რომ არა, ვაკოცებდი... .გული კინაღამ ამომოვარდა და პატარა გამოუცდელი ბიჭივით ავხურდი სახეზე.   სასწრაფოდ სხვადასხვა

ნოემბრის წვიმა XV

დილის 10 საათი იქნებოდა. შაბათი დღე. ნინამ დამიძახა. მის ოთახში შევედი, ცოტა სუსტად მომეჩვენაუზარმაზარი გარდერობი გამოეღო და ტანსაცმელებს საგულდაგულოდ არჩევდა, ზოგს მარცხნივ - პუფზე ყრიდა, ზოგსაც კი ისევ შიგნით აგდებდა., სახეზე ფერი არ ედო.

წარმოუდგენელია, მაგრამ მიყვარხარ (8)

ასე უბრალოდ დასრულდა ყველაფერი მარიამისთვის. ჩვეულ რიტმში განაგრძო ცხოვრება, თიტქოს არც არასდროს გამხდარა ჩვეულებრივი მხიარული ქალი,ლაღი და უდარდელი. ისევ ურჩხული გახდა რომელიც არავის ინდობდა და სატქმელს პირდაპირ ამბობდა, ისევ მთელი კვირა მასზე

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (10)

მორჩი ზლუქუნს და დაწყნარდი.. სიჩუმე თაზოს ხმამ დაარღვია და ჩემში ისევ ზიზღი გამოიწვია... -ამიხსენი რა დაგიშავე ისეთი, რომ ესე მიმეტებ? ტირილით ვკითხე და ცრემლებსც უფრო ვუმატე... -არაფერი მარიამ... არაფერი გარდა იმისა რომ სიცოცხლეზე მეტად

ისევ..

მოგესალმებათ წკაპუნა მატატა ამდენი ხნის შემდეგ ისევ მთვარეა ისევ ღამეა ისევ სევდაა ისევ ცრემლი

კიკაურებში ნაპოვნი სიმსუბუქე

ვგრძნობდი, რომ ძლიერად მიყვარდა ეს მიწა და მისი დაუვიწყარი სურნელი, დრო, რომელიც ჩემს გულს ისარივით ერჭობოდა და აქ დარჩენას ლამობდა

უნივერსიტეტი

უნივერსიტეტი,თქცენი თქმით სახლი სახლი ცოდნის და სახლი მომავლის ადგილი,სადაც იცით რა გინდათ ადგილი,სადაც რაღაცას ელით.

"სიბრმავე" (2)

თორნიკეზე ფიქრები საეჭვოდ ეხვევიან თავს ტაისიას,მათ მოშორებას ვერ ახერხებს.ვერ შეძლო და თავიდან ვერ ამოიგდო მისი საოცრად ლამაზი თვალები და ღიმილი.საოცრად ჩაებეჭდა გონებაში,მაგრამ იცის რომ იმ პარკში აღარ წავა,რომ მივიდეს,რაიმე არასწორს ჩაიდენს,თანაც