და მაინც ივნისის ცამეტია...

მე და შენ ისევ ზღვის პირას ვსხედვართ, ისევ გავყურებთ კამკამა წყალზე არეკლილ ღამეს. შენ ისევ ჩემი გქვია და მე ისევ შენი, როგორც სამარადისოდ დაწერილი კანონი, რომ...

ბედის მარიონეტი (თავი 7)

გარეთ გავედი და უჩას დავუწყე ლოდინი. ისიც მალე გამოვიდა. მანქანაში ჩავსხედით და გზას გავუყევით.დანიშნულ ადგილამდე მალე მივედით. მანქანიდან გადმოვედით და შენობის კიბეებს გავუყევით. დიდი და ლამაზი შენობა იყო, გამიკვირდა აქამდე რატომ არ შემიმჩნევია

პირადი მცველი 10

სანდრო და მისი ცოლი იდეალური წყვილი იყვნენ .სანდრო მხიარული და კარგი მოსაუბრე გამოდგა,ხოლო სალო სულ იღიმოდა ,წუწუნობდა ...ალბათ ორსულობა მოქმედებდა მასზე...მათი თვალები იმდენ სითბოს და სიხარულს ასხივებდნენ,რომ ეგოისტურად შემშურდა..მათი ჩახუტების ან

მომავალი (თავი 1)

წვიმდა .. თითქოს ცა ძირს ჩამოდიოდა .. დეკემბრისთვის დამახასიათებელი ამინდი იყო .. ცივი სუსხი დაჰქროდა თბილისის ქუჩებში .. სიცივე ძვალ-რბილში ატანდა .. ასეთ ამინდში ადამიანი კი არა ძაღლი არ გამოიშვებოდა გარეთ. "ის გაგიჟდა?" ტროტუარზე გოგონა

ფერადი სამყარო

მრავალი ფერი არსებობს მწვანე ბუნების ფერია ცისფერი ზეცის ხოლო შავ ფერს ყველა სხვა და სხვა ნაირად აღიქვამს ზოგისთვის შავი სიკვდილთან ანუ აღსასრულთან ასოცირდება ჩემთვის კი შავი ღამესთანაა დაკავშირებული ხშირად მიწევს ხოლმე ღამით ქუჩაში მარტო სეირნობა

"სიბრმავე" (3)

-მობრძანდით,ხომ ყველაფერი კარგად არის?!...ინტერესით შეეკითხა ტაისია მამაკაცს. -კი,კი,უბრალოდ ბინის გაჩხრეკვა გვინდა,თან შენტან მაქვს რამდენიმე კითხვა,ოღონდ შენი მშობლების საქმეს არ ეხება...წინასწარ შეამზადა გოგონა ვანომ და ბიჭებს ანიშნა სახლის

,,დიალოგი ღმერთთან" თემურ ელიავა

შორს ცის კამარას მიწიერთაგან ალი ეკიდა მზის ცხელ სხივებში ცეცხლს ასდიოდა კვამლი ქათქათა და იხრჩობოდა მაღალ მორევში რკინის ღრუბლებად ამოჭედილი ცხრა საფეხური ამაღლებულა მართლა ღვთის ტახტი იდგა მოქნილი დროში ქცეული უკვდავ სხეულად იქ ღმერთი იჯდა,

ვენდეტა - სიმართლე

თავისი 25 წლისათვის, მირი იყო უხეში, პირდაპირი და ზედმეტად ამაყი. ბიჭი ვერ იტანდა ადამიანებს, რომელთაც საკუთარი თავის დაცვა არ შეეძლოთ. ასეთი ხალხის მას უბრალოდ არ ესმოდა. ისინი არ ეცოდებოდა, პირიქით, უჩნდებოდა სურვილი დაემცირებინა, რადგან ამ

ყვითელი გორილა (თავი მესამე)

-მშვიდად-მესმის ჩურჩულით ნათქვამი სიტყვა,ზედ ყურთან და თვალები მენაბება.გაყინულ ხელზე სითბოს ვგრძნობ.ხელს მკიდებს,ჩემთან ერთად გასაღებს საკეტს არგებს და ატრიალებს.კარი

ჭირვეული სტუმარი (1 თავი)

ვინ ვარ მე? არც არავინ, ერთი ჩვეულებრივი თბილისელი გოგო, ჩვიდმეტი წლის თავქარიანი თინეიჯერი, ეს ჩემი სიტყვები არ გეგონოთ ჩემი პიროვნების დედაჩემისეული დახასიათებაა. თუმცა სიტყვა „ჩვეულებრივს“, აშკარად ზედმეტად გამოკვეთილი მახვილით ამბობს, თვალები