სიკვდილი ბოლო იმედად

მაშინ, როდესაც... -არ დაიღალე? -მკითხა იმედმა ნახე, ჭაღარა შემოგერია, იმ რეალობას ვებრძოდი მუდამ ბოლო დუელში, რომ მომერია. ხედავ? ჭაღარამ მეც გამათეთრა ხელი გამიშვი, შენი გზა ნახე,

ახალი ცხოვრება

სიყვარული - წამებაა, უსიყვარულობა - სიკვდილისოფიმ დიდი ხნის წინ დაკარგა შეყვარებული. მისმერე ყოველთვის მოწყენილია და სულ ტირის. ათასში ერთხელ თუ დაინახავ ღიმილს მისსახეზე. ეს უბრალოდ მტკივნეულია... მტკივნეულა უყურო შენს დაქალს ასე,

ვენდეტა - გაქცევა

-ოჰო, ხუმრობ კიდეც? ეს უკვე კარგია. ახლა კი მკურნალობას შევუდგეთ. -მიდი დოკ,- გაამხნევა ლოლიკომ,- вперед и с песней. როდესაც ასე ეხუმრებოდა, მოზარდი მზად იყო ყველაფრისთვის გარდა იმისა, რომ ექიმი კუთხეში მდგარ, წინარეისტორიულ ონკანს ოდნავ მოუშვებდა

ქაოსი. #11

ისეთი შუქი მინდა აგინთო, შენ რომ გაგათბობს... ისეთი წყალი მინდა გწყუროდეს, მე რომ მოგიტან...” -მაგრად მისწორდება ჩარკვიანი. -მითხრა და თვალები დახუჭა ემამ.

ქმრის ვალი გავისტუმრე (5 თავი)

ნათია ყავა, ორმაგი უშაქრო შემომიტანე რა და არავინი არ შემოუშვა. მერე შემოდი - კაბინეტის კრთან ილო იდგა, სახე წაშლილინათიას ესმოდა თვითეული სიტყვა თუ რას საუბრობდნენ შიგნით. ჩაფიქრდა რატომ თხოვდა იაგო ილიას შეჩერებას? რა ხდებოდა, ან ეს დემეტრე ვინ

გილოცავ ჩემოვ

რა ლამაზი დღეა, რა ნათელი მზეა, იმიტომ რომ დღეს ჯიშკარას დაბადების დღეა.... გილოცავ.... გ ი ლ ო ც ა ვ ..ძნელია, შენისთანა მკითხველი და ზოგადად შენისთანა მჭერმეტყველი ადამიანი როგორმე გააკვირვო, შენი სიტყვა უხვობით... არც ისე დიდი ხანია რაც ჩემს

I ____ You (თავი მესამე)

21 ივლისი. შუადღე. თათია ძალიან "ცოცხალი" ადამიანია და ერთი დღეც არ შეუძლია დასვენება, ადრე სულ გართობაზე ფიქრობდა და მეგობრებთან ერთადაც ბევრ ადგილას დადიოდა. ახლა ამაზე ვერ ფიქრობს თუმცა სახლში ჯდომა უკვე მობეზრდა, სანდროს რომ უთხრას სადმე

ოჯახის სიწმინდე

პატარა გვიყურებს, იმ თვალებით, რომელიც აჩუქე შენ გრძნობების სიუხვით, ღიმილს გვტყორცნის, რაც ასევე ჰგავს შედევრს მისი ხელები შენკენ მოიწევს, ჩანს თან პალიტრა ფერთა, პირველი სიტყვა მე არ მეკუთვნის, ამბობს - მიყვარხარ დედა!

წერილები სიკვდილისგან – 2

შავთმიანმა სიგარეტს მოუკიდა, შეფიქრიანდა, შემდეგ კი წერილი დახია. ფურცლის ნაგლეჯები აქეთ–იქით მიმოფანტა; ქარს გაატანა. შემდეგ ისევ შეფიქრიანდა, მზის სათვალე მოიხსნა, პატარა ჩანთიდან კალამი და ფურცელი ამოიღო და წერას შეუდგა: „დიახ, თქვენ იდიოტი

უცნობი სარკეში //8//

მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ!მთელი ღამე უხერხულად იწვა და თან უზომოდ მშვიდად იყო შინაგანად. სანდრო ლილეს რეაქციებს აკვირდებოდა, ხალსობდა და თან გული ბედნიერებით ევსებოდა იმის გააზრებისას, რომ ლილე ჩვეულებრივი ოცდამეერთე საუკუნეს აყოლილი გოგო არ