ჩემი მორაგბე (სრულად)

ვიცოდი რომ თუ ვერ გავუძლებდი სულაც არ იქნებოდა ჩვენი გრძნობები ისეთი როგორიც მეგონა . ერთ თვეში ისევ ჩამოფრინდებოდა , რამდენიმე დღით ... მაგრამ ის რამდენიმე დღე ჩემთვის ყველაფერი იქნებოდა . თითქმის საერთოდ ვერ იცლიდა, მუდამ გადატვირთული გრაფიკი

ვერ ვხვდები როგორ შემიყვარდი(9)(თვით უჟმურებავ)

დათი ჩვენსკენ მოდიოდა. ალექსანდრემ გვიან შეამჩნია, ცეკვა შევწყვიტეთ თუმცა ხელს არ მიშვებდა. -მოდი თაკოს დავიბრუნებ-წარმოთქვა დათიმ. სულ დაჭიმული იყო, ყბების ძვლებზე აშკარად ეტყობოდა, ვიგრძენი რომ თავის შეკავებას ბოლო დონეზე ცდილობდა, სხვაგან,

დაუმორჩილებელი მეძავი (7 თავი)

7 თავი ირგვლივ უამრავ ხალხს მოეყარა თავი,მანქანებიტ გავარჩიე,რომ პოლიციელები იყვნენ,იარაღ ასხმულები,რომლებიც ჩვენსკენ იშვერდნენ ამ უკანასკნელს.დავინახე სანდროც,რომელიც იქვე იდგა დ ანერვიულებული სახით მიყურებდა,ყველაფერი,რომ გადახარშა და გააანალიზა

ჭირვეული სტუმარი (9 თავი)

მეცხრე თავი როგორც იქნა საზაფხულო სესიები დავასრულე, პირველი კურსი საკმაოდ წარმატებით დავხურე და სახლში დავბრუნდი. ჩემი შინ მისვლა ოჯახისთვის დღესასწაულად ითვლებოდა, უკვე მოზრდილი, შვიდი წლის ტყუპები მხიარული ყიჟინით მხვდებოდნენ, აშკარად ზედმეტად

მესიაჯელორინო

"ამ წერილს შენ გწერ ძვირფასო. მე შევხვდი ბარონს. მხოლოდ გაფრთხილება მივიღე. იქნებ არ ღირდეს ჩმთან ურთიერთობის გაგრძლება. ძალიან ღარიბი ვარ . შენთან ახლოსაც ვერ მოვალ. მია შენ ქალღმერთი ხარ რომელსაც ერთი უბრალო, ცოდვიანი ადამიანი კაბაზე ეპოტინება და

ისევ შემიყვარე 7 ნაწილი (3)

როდესაც აცნობიერებ,რომ სწორედ ის ხდება შენს თავს რაც ყველაზე მეტად გინდოდა უკვე იმდენად ბედნიერდები,რომ ემოციებს ვერ უყრი თავს და ერთ წერტილს მიშტერებული სულელივით გეღიმება,თუმცა ამჯრად ეს ერთი წერტილი ალეკოს სახე იყო,მთელი ღამე ვუყურებდი და

მენატრები

მენატრები, უსაშველოდ მენატრები, ტიალ ფიქრებს ვერაფერი მოერევა, დაგამდება, ძველებურად მემალები, თეთერი მთვარე მტირალ ტირიფს მოეხვევა. შემზე ფიქრებს ბობოქარ ზღვას მოვუყვები, მე კვლავ ისევ უშენობა მელოდება. შავ მორევში შავი ფიქრით ჩავეშვები, აყეყელდა

ისევ შემიყვარე 6 ნაწილი (3)

იმ საღამოს ჩვენთან დარჩნენ ბავშვები,თეონა და სალომე ერთად დაწვნენ გიგა და ლადო ერთად,მე და ჩემი ქმარი კი ერთად,თუმცა ისეთი მთვრალი იყო დაწვა თუ არა გაითიშა,ცოლის მოვალეობის შესრულებაც მომიწია ფეხსცაცმელები გავხადე.

ჩემო ალექს!

მე ყოველთვის ვიცი რას გრძნობ, რა გინდა და რას ფიქრობ. ახლა კი გეტყვი რომ ეს.. ეს ყველაფერი დაუსახლებელ პლანეტაზე სიცოცხლის დაბადებას ჰგავს ალექს.. და ამის შემდეგ როგორ უნდა შემეძლოს რომ უბრალოდ არ გიგრძნო.. შენ ისეთი ხარ.. აი ისეთი იდეალს რომ

კარამელივით ტკბილი –2– (დასასრული)

''–...ახლა შემიძლია ბრმადაც კი მოვძებნო უცნობის ყოველი ნაკვთი, დავინახო შენი ფიქრები, ვიგრძნო ის, რასაც განიცდი... –მაშინ რა საჭიროა სინათლე, კარამელო, როცა ჩვენ ვანათებთ!''