ნოემბრის წვიმა XVI

წვიმდა და წვიმის წვეთები გარედან ისე ძლიერად ესხმებოდნენ საავადმყოფოს ფანჯარას, წამიერად ვიფიქრე არ ჩატეხოს მეთქი. ზურგს უკან მისი სითბო ვიგრძენი, ეს იყო ჩემი უსაყვარლესი შეგრძნება.

სამოთხის ცირკი (1)

ლაკმუსში ხუთნი ვცხოვრობთ, ლაკმუსი ჩვენი სახლია, ობლები ვართ, ბაშთა სახლიდან გამოგვყარეს, ეხლა ვუკრავთ და ცოტა ფულიც და პური გვაქვს მე აირა ვარ, არ ვიცი ეს სახელი რატომ მიბოძეს მაგრამ ეგრე კი მქვია , ჩემს გვერდით ქეთოს და დიტოს ძინავთ, ჩვენი სახლი

ჩემი ხარ ბარნოვა ! (თავი 4)

სახლში შესულს ბაბუ დამხვდა მოსული. სიხარულით გავექანე და ჩავეხუტე - ბაააბუუუუ როგორ მომენატრე - რაიყო ბაბუ რამდენიმე დღე ვიყავი წასული - მაინც მომენატრე.. ხოიცი როგორ მიყვარხარ - ვიცი ჩემო ლამაზოო ვიციი..

მინდა ანგელოზი ვიყო 10

მერე? მერე არაფერი გაუგონია ანდრეას.....უბრალოდ ჩაიკეცა....ან რა უნდა გაეგონა მეტი სხვა......ყველაზე საშინელება ხომ მიწვდა მის ყურს, და მიანც რაა ადამიანი....როგორ ადვილად ტყდება.........ან რაა გასაკვირია, როცა ადამიანი გიყვარს, და უცებ იგებ იმას,

{ მხოლოდ დამთხვევაა } "1"

საკმაოდ დაღლილი ვიყავი იმისათვის რომ ვინმეს ქცევას ან ხასიათს დავკვირვებოდი მაგრამ სამაოდ ადვილად შევამჩნიე მისი დაბნეულობა და შეშინებული სახე. აქამდე ასე ძლიერ არასდროს მომდომებია გამეგო თუ რა სჭირდა სრულიად უცნობს , რომელსაც ალბათ წუთიც არიყო რაც

ბედისწერის ძალა(თავი 4)

ოქტომბერიც საოცრად სწრაფად გაილია და ქარიანი ნოემბერი დადგა.წვიმის დაწყება მეჯავრებოდა, რადგან თუ დაიწყებდა რამდენიმე დღე აღარ გამოიდარებდა ხოლმე, გადაბმულად წვიმდა და ყოველდღე მოღუშულ ცას მივჩერებოდით.სკოლაში წასვლა ჩემდა გასაკვირად არ მეზარებოდა

მოვა ცხოვრებას აგირევს და წავა (4)

ეს მითხრა და ოთახიდან გავიდა, მე კი მხოლოდ ეხლა მივხვდი რომ მოკლე პირსახოცით ვიდექი მის წინ. გოგოები შემოვარდნენ და ბოდიშები მიხადეს მე კი გავაჩუმე და მადლობები ვუხადე -მადლობა თქვენ რომ არა ახლა ვერასდროს გავიგებდი რო მოვწონვარ -რააააა???

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (8)

  ალბათ ყველაზე სასიამოვნო მომენტი იყო ჩემ ცხოვრებაში. უბრალოდ ვკოცნიდი საყვარელ ადამიანს. არც წვიმა მაწუხებდა, არც გარემო. ერთადერთი რასაც ვგრძნობდი კისერზე მოხვეული ლუკას ხელები იყო.   არ ვიცი...უბრალოდ არ ვიცი, სიტყვები არ მყოფნის იმის

დაუმორჩილებელი მეძავი (5 თავი)

-ნინა!! ღრამდ ჩაძინებულს უცებ ასეთმა ხმამ,რომ გამაღვიძა თავი ვერ შევიკავე და საწოლიდან გადმოვვარდი,გვედრდები მეტკინა -ვაიმე ნინა კარგათ ხარ?-სალომე მომვარდა,რომელსაც ხელში ტელეფონი ეჭირა,უცებ სად მიაგდო თავადაც ვერ გააცნობიერა და ჩემს წამოსაყენებლად

ალქაჯი ანგელოზების სამყაროში –8– (დასასრული)

''ალბათ სხვა ვითარება რომ ყოფილიყო, ამ ყოველივეს ისევ ჩემს ფანტაზიის უნარს დავაბრალებდი და თავს დავიტანჯავდი, მაგრამ ახლა ისე მინდება მისი სიყვარულის დაჯერება, იმაზეც კი თანახმა ვარ, რომ ყველაფრის დამთავრების შემდეგ იმედი ჩაკვდეს და დაიფერფლოს...''