გარასხოდება (2)

წვიმის დროს უყვარს ელისოს ქუჩაში სიარული.მოსწონს როცა წამოსულ წვიმის წვეთებს ხელების გაშლით ხვდება და გზაზე არსებულ დაგუბებულ გუბეებში პატარა ბავშვივით ფეხებს ატყაპუნებს.რამდენჯერ უჩხუბია ნატოს ამის გამო,შვილო

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (12)

მიყვარხარ იმაზე მეტად,ვიდრე რომეოს უყვარდა ჯულიეტა...ვიდრე კვაზიმოტოს ესმერალდა ვიდრე ტარიელს ნესტანი...ვიდრე შოთას თამარი! მიყვარხარ ენამწარევ!ყურთან მიჩურჩულა და ისე ჩამეხუტა ძვლებმა ტკაცანი დაიწყეს...მეც ბედნიემა მოხვიე ხელები

ვერ ვხვდები როგორ შემიყვარდი(7)(თვით უჟმურებავ!)

-ოჰო ერთი ამას უყურეთ. რომ გირეკავ რატომ არ პასუხობ?-მომესმა დათის ხმა დათვალების გახელა არ მინდოდა რადგან თავზე დათი მედგა. თვალები რომ გავახილე მაისურს იხდიდა.-აამ... ჩანთაში მიდევს და ალბათ ვერ გავიგე-წამოვჯექი და ჩანთაში მობილურის

"აი აქ დაგერხა!!!" (თავი3) დ ა ს ა ს რ უ ლ ი

თვალები ძალიან მაგრად მქონდა დახუჭული, გავიგონე ქალის ძახილის ხმა , მივხვდი, რომ სააბაზანოში არავინ არ შემოსულა და კარის სახელური ისევ ზემოთ აიწია , მაგრამ იმ ქალის ხმა ძალიან მეცნობოდა , მივხვდი , რომ გუშინაც ის ქალი იყო , რომელიც მიკას

ჩემი მორაგბე (თავი 3 )

ლოყაზე კოცნა დავაპირე, მაგრამ იმდენად მაღალი იყო ვერ მივწვდი . უხერხულ სიტყუაციაში ჩავარდი . სირცხვილისგან ლოყები ამიხურდა.თვალები ძირს მქონდა გაშტერებული . მერე რაღაც საოცარი შეგრძნება დამეუფლა . რაღაც საოცარი გრძნობა ვიგრძენი , ლოყაზე ძალიან ნაზად

სულ გაგიჟდა ეს ახალი თაობა!!! (თავი მესამე)

-იდიოტო, როგორ გაბედე-სახეში ძლიერად დავარტყი ხელი და სწრაფად გამოვიქეცი სკოლიდან-რატო გამათავისუფლეთ აბა ერთი კვირით?-ჩავხტი მანქანაში და გიორგის და ნიკას ვკითხე-რავიცი სადმე წავსულიყავით-მხრები აიჩეჩა გიომ-აუ მთაში რააა-ვიყვირე უცებ

ალქაჯი ანგელოზების სამყაროში –7–

''სიზმარი ვნახე... ვითომ ანგელოზების სამყაროში ვიყავი... მხოლოდ მე არ მეცვა თეთრი კაბა და მხოლოდ მე არ მეხურა თავზე გვირგვინი... მხოლოდ მე მქონდა შავი თმა, ისინი კი ოქროსფერი კულულებით იწონებდნენ თავს.''

მზის ჩასვლა (თავი მეთორმეტე)

ბექა ეზოში იჯდა და სივრცეს გაჰყურებდა. მისი ფიქრები ახლა არეული იყო, აღარ იცოდა რა ექნა.ირინას ამბავს დიდად არც განიცდიდა, გულის სიღრმეში უხაროდა კიდეც ცოტათი, რადგან მოიშორა, თუმცა ახლა მას ხსვა რამე აწუხებდა. ის ისევ ლიზაზე ფიქრობდა.

ყველაფერი კარგად იქნება

ნუ დაეცემი,სულს ნუ იტანჯავ ტანჯვა ყოველთვის ფიქრით იწყება.იფიქრე კარგი და დაინახავ,რომ ყველაფერი კარგად იქნებამაშინ შეაღე სულის სარკმელი უნდა შეიგრძნო მზის ნეტარება ცრემლს თუ შეიშრობ და გაიღიმებ ბედნიერება შენი გახდება,დაიჯერე

ჩვენ.

ნოემბრის ათი იყო.ისევ ხუთშაბათი, ისევ წვიმიანი დღე. თითქოს არაფერი შეცვლილა. უბრალოდ ახლა ჩვენ აღარ არის, ახლა მე ვარ...მე, კედებისა და ჯინსების ნაცვლად, ქუსლების ბაკუნით და კაბის ფღიალით-მივუახლოვდი მანქანას.ციოდა, მაგრამ მე არ მციოდა.