ნინა ჯაფარიძე და მაია ჭავჭავაძე.

ისტორია ორ პატარა საუკეთესო მეგობარზე.ალბათ იცით და ყველას გაგიგიათ გოგონაზე რომელსაც ულამაზესი თვალები პატარა პაჭუა ცვირი და საყვარელი ვარდისფერი ტუჩები ჰქონდა,ჰო ნამდვილად! მე ვასაუბრობ ნინაზე,ნინა ჯაფარიძეზე რომელმაც დაახლოებით 1 თვის წინ

სულო ჩემო, ნახე...

ეს ლექსი ეძღვნება ჩემს ანგელოზს უპირველესად, შემდეგ კი ყველა მანდილოსანს, მინდა ყველას გისურვებთ ჭეშმარიტი სიყვარულის ძალა გეგემნოთ. შენ კი, ჩემო სიცოცხლე, მხოლოდ ერთ რამეს გისურვებს შენი ეგოისტი მეორე ნახევარი, სულ ჩემთან ერთად ყოფილიყავი ყველგან

შენ

რატომ მეგონა,რომ შენ გამიგებდიშენ იქნებოდი სწორედ ის ერთი ვინც გაუგებდა ყველა ჩემს სურვილს ვინც გამიგებდა ამ ცხოვრებაში. შენ მიგალატე,როგორც ყველა სხვამ შენ გამიცრუე ყველა იმედი

ყვითელი გორილა (თავი მეორე)

-რა გქვია?-მეკითხება გორილა მანქანის დატოვებამდე.დამაბნეველია,არც კი ვიცი რატომ.ზოგადად საუბრისას არასდროს ვიბნევი.შუბლს ვკრავ და თვალებში ვუყურებ,რამდენიმე წამიანი პაუზის შემდეგ კი როგორც იქნა ვახერხებ პასუხის გაცემას -შორენა,შორენა მქვია.-ვამბობ

ბრძოლა სიცოცხლისათვის თავი 5

წავიდნენ და აი აქ გაქრა ჩემი სიძლიერე, უაზროდ ვტიროდი, განა ჩემს თავს არა, გიგას ვტიროდი, ეკუნას ვტიროდი, რა ეშველბოდა საყვარელი ბიძაშვილი რომ მოუკვდებოდა... გიგაზე ნერვები მეშლებოდა, საერთოდ არავიზე არ ფიქრობდა... შუაღამისას ხმაურმა გამომაღვიძა,

სვანი

გამარჯობა,მე იოანე ვარ და მე 18წლის ასაკში მომკლეს! იქმადე სანამ ჩემ ისტორია ასეთი ტრაგიკული დასასრული ექნებოდა,იყო შეუდარებელი 18 წელი ჩემს ცხოვრებაში.აწმყოში ვილაპარაკებ,ჯერ არ უპოვნია არავის ჩემი სხეული ,რომელიც ალბათ უკვე გაყინულია,ვინ იცის.

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (5)

-ლუკა-   უკვე კოცნას ვაპირებდი. ვნებებისგან გაბრუებული მხოლოდ მის ტუჩებს ვხედავდი. უფრო ახლოს...ახლოს...ვიღაც მოხუცის ჩახველება რომ არა, ვაკოცებდი... .გული კინაღამ ამომოვარდა და პატარა გამოუცდელი ბიჭივით ავხურდი სახეზე.   სასწრაფოდ სხვადასხვა

ნოემბრის წვიმა XV

დილის 10 საათი იქნებოდა. შაბათი დღე. ნინამ დამიძახა. მის ოთახში შევედი, ცოტა სუსტად მომეჩვენაუზარმაზარი გარდერობი გამოეღო და ტანსაცმელებს საგულდაგულოდ არჩევდა, ზოგს მარცხნივ - პუფზე ყრიდა, ზოგსაც კი ისევ შიგნით აგდებდა., სახეზე ფერი არ ედო.

წარმოუდგენელია, მაგრამ მიყვარხარ (8)

ასე უბრალოდ დასრულდა ყველაფერი მარიამისთვის. ჩვეულ რიტმში განაგრძო ცხოვრება, თიტქოს არც არასდროს გამხდარა ჩვეულებრივი მხიარული ქალი,ლაღი და უდარდელი. ისევ ურჩხული გახდა რომელიც არავის ინდობდა და სატქმელს პირდაპირ ამბობდა, ისევ მთელი კვირა მასზე

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (10)

მორჩი ზლუქუნს და დაწყნარდი.. სიჩუმე თაზოს ხმამ დაარღვია და ჩემში ისევ ზიზღი გამოიწვია... -ამიხსენი რა დაგიშავე ისეთი, რომ ესე მიმეტებ? ტირილით ვკითხე და ცრემლებსც უფრო ვუმატე... -არაფერი მარიამ... არაფერი გარდა იმისა რომ სიცოცხლეზე მეტად