წერილი დედას !

დე... ახლაც იმ აზრამდე მივყავარ ამ ცხოვრების გზას საითკენაც ყოველთვის მიმაქროლებდა. აღარ ვარ ბავშვი თუმცა არც ყოველი ნაბიჯი, ფიქრი თუ უბრალოდ განზრახვა არ მაქვს ჩამოყალიბებული ადამიანის.ვიცი მაინც გაიგებ ჩემს ყოველ ცრემლს, შეცდომას. შენ ხომ ის

უცნაური სურვილი

რაღაცნაირად მინდა ვიცხოვრო სულ სხვანაირად არავის მსგავსად,სიმართლე გითხრათ როგორ არ ვიცი თუმცა მე მინდა სიგიჟე ჭარბად!მე მინდა სისხლი ამიჩქრიალდეს ლოყები ცრემლის კვალებმა დამწვას,მე მინდა გულით შევიგრძნო მიწა მის სიმხურვალეს

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი (თავი 1-9)

ბურანიდან ტელეფონის ხმამ გამომიყვანა.ძალიანაც არ მინდოდათვალის გახელა მაგრამ ტელეფონი რომ აღარა და აღარ გჩერდა იძულებული გავხდი მეპასუხა.ზლაზვნით წამოვიწიე ტელეფონი ავიღე და ნომრისთვის არც დამიხედავს ისე ვუპასუხე -ხო(მე) -ხო კი არა გოგო აწი ერთი

"სიბრმავე" (1)

ღამის ზმანებებმა ჩვეულებრივ,ახლაც დაუფრთხეს ძილი.გაოფლიანებულს გამოეღვიძა და ჩაბნელებულ ოთახს მოავლო თვალი.ოთახი ცარიელი დახვდა...ამის ატანა უკვე შეუძლებელი ხდება,ყოველ ღამით ერთი და იგივე,ერთსა და იმავე დროს,

სანაპირო (თავი 4)

"...-რა ხდება?-გიჟივით იკითხა ნინამ და სრული სიჩუმე ჩამოვარდა,-მაიკი ავარიაში მოყვა...ელენე ძალიან ეხვეწა ნინას რომ შინ დარჩენილიყო,ფეხს ბოლომდე არ გაევლო და თან არ უნდოდა დაბადების დღეს აეროპორტში შეხვედროდა.ნინა დათანხმდა

ალქაჯი ანგელოზების სამყაროში –2–

''ერთ დღეს კი იტალიიდან ჩამოტანილი ხატი მოგვქონდა ბათუმიდან თბილისში. თომამ აიკვიატა, სატვირთოში ჩავსხდეთო, გიორგიც აყვა, მერე მეც, ლევანიც. უკან ორი მანქანა მოგვყვებოდა, მაგრამ არ ვიცი, რა როგორ მოხდა. ხატთან ერთაც ჩვენც გაგვიტაცეს...''

უკარება!{თავი4}

მარიამს დამიანეზე ადრე გაიღვია,ყველაფერი ტკიოდა,თავი აწეია და რო გაიაზრა შიშველი იყო ყვირილი დაიწყო.ამაზე დამიანეს გაეღვიძა და თავი წამოყო შეშინებულმა,მარიამი ჩაფიქრებული იყო ცდილობდა ყველაფერი გაეხსენებია და მართალია სულ ყველაფერი

შენი თვალები მაგიჟებს!

სული და გული მტკივა ,თითქოს რაღაც მიჭერს მთელი ძალით და გაქცევის საშვალებას არ მაძლევს.თანდათან სისწრაფერს ვუმატებ და არაფერი მადარდებს..უკვე მერამდენე კრუგს ვუვლი ქალაქ ...ცოტათი დამშვიდებული სახლის გზას დავადექი.

ჩემი ცხოვრების გზა (vol.5)

-არა ერეკლე,გაჩუმდი ეს აღარ თქვა,ვიცი შენთან თუ დავრჩები შენც დაგკარგავ,დაწყევლილი ვარ,თუმცა არ ვიცი ვისგან,ვიღაცამ ისე საშინლად დამწყევლა...-ათნასია გევედრები დარჩი ჩემთან და პირობას გაძლევ არაფერი მოხდება,სულ ერთად ვიქნებით

ფერები

თითქოს ვერ ხედავ ჩემს სისასტიკეში გადასულ სილუეტს და უფრო მეტად იზრდება წითელი ფერი ჩემს სიმწვანეში... თუმცა არც კი ვიცი რას გავაკეთებდი ჩემი რომ გესმოდეს და მაფასებდე, ალბათ მოვკვდებოდი, დავიღრჩვებოდი ამ სიმწვანეში და არ