მშვიდი ტალღა (ნაწილი 6)

გიტოვებ… თათა წამოდგა ,მის თვაკებში უცნაური მზერა სასიკეთოდ არ ენიშნა ნოას ,უკან დაიხია ინსტოქტურად ,გოგო მიუახლოვდა ფეხია წვერებზე აიწია და ტუჩებზე მომთხოვნად… ძლიერად აკოცა

რა სურთ კაცებს?!

ჩემი ისტორია დაიწყო ძალიან ცუდად და გაგრძელდა ასევე ცუდად. 17 წლის ასაკში წვეულმა პირველმა სიყვარულმა იმხელა დაღი დაადო ამ გავლილ წლებს, რომ უკვე მჯერა-ესაა ჩემი ბედისწერა.

მწვანე ლაქა ( თავი 14 )

- რა მოხდა? - ვარსკვლავები იმისთვისაა რომ უყურო და არა დაითვალო. მითხრა ვაჟამ და სიყვარულით გამიღიმა. მისი მწვანეები ვარსკვლავებზე უფლო ლამაზად ანათებდნენ. - ვფიქრობ შენი თვალების ყურება უფრო ლამაზია. ვიდრე ვარსკვლავების. გაიღიმა.

მწვანე ლაქა ( თავი 13 )

საშინელი თავის ტკივილით გამოვიღვიძე. გონების მოკრეფას და იმის გააზრებას ვცდილობ თუ რა დამემართა, ბოლოს რაც მახსოვს ვაჟასკენ ნასროლი შუშის საყვავილე იყო. მესმის ხმადაბალი საუბრის ხმა ნელ- ნელა ვცდილობ გავერკვიო რას საუბრობენ, ჩემი მშობლების და

ბრძოლა თივის წესებით (დასასრული)

კვლავ გაისმა ზარის ხმა და მეორე რაუნდიც დაიწყო, მე ისევ ხელებ აფარებული ვცდილობ მივუახლოვდე მას, ის კი მარცხენა ხელს, მაბჯენს შუბლზე რომ დისტანცია დაიცვას,

მწვანე ლაქა ( თავი 12 )

ყოველგვარი ყოყმანის გარეშე მიპასუხა ჩემს შეკითხვაზე და ჩემს მეუღლეობაზე დათანხმებით ყველაზე ბედნიერ კაცად მაქცია. გოგას დაცინვაზე ყოველთვის ვბრაზდები, თუმცა მართალია, მართლა ყურებამდე ვარ შეყვარებული, 31 წლის ასაკში პირველად შევიგრძენი რა არის

განთიადის ვარსკვლავი 3 (+18)

მე ჩემი გული შენ დაგითმე, შენს გულზე ზემოდან ამოვკემსე. მე მზად ვარ შენთან ერთად გადავიტანო ყველა დაბრკოლება და ყველა ცხოვრებაში შენთან ვიყო.

დრო

ყველაფერი გაყვითლდა ირგვლივ… მოდის, მოფერადობს... ბუნებამ ყვითელი სამოსი მოირგო და თითქოს არაფერიო ისე დასცვივდა ხეებს ფოთლები. ყველაფერს ერთი ფერი აქვს, ერთი სუნი, ერთი იერი. გწავიმდა…

ჩვენ გადავარჩენთ ერთმანეთს თავი 6

-ყველაზე ძვირფასი რამ რა გაგაჩნია? - ჩაეძია კირილენკო და დააკვირდა მესხს. -ძვირფასი? ეს რა შუაშია?! - გაკვირვებულმა ჰკითხა კახამ. -ათი მილიონი! - გაიჟღერა მისმა ხმამ და ისევ ინტერესით გახედა კახას.-ნუთუ არ გამიცვლი ძვირფას ნივთს ამხელა ფულში?

მწვანეთვალება

-გისმენ? -სად მიდიხარ? ცალი წარბი ამიწია და ისე დამათვალიერა. -ჩაგერთო გრუზინი ბიძაშვილური? -გოგო, ნუ ხარ შენ მწარე. თან დათოს ვათვალიერებდი და თან მის უკან არსებულ ეგრედწოდებულ „კამანდას“.