XVII (თავი N10)

-12ის ნახევარია,უნდა გახვიდე კაბის საყიდლად მერე უნდა იბანავო მერე პრჩხილები გაიკეთო,მერე თმა მერე ჩაიცვა,მერე მაკიაჟი ამ ყველაფერს გეგმავდი და ეხა მეუბნები,რომ მე თომა სანიკიძე არ წავიდე სახლში და არ გამოვიძინო დააარ მოვემზადო შენი

გიჟი და უფრო გიჟი(6)

-ასე რომ ვერ ვიძინებ არ იცი?- მისკენ გადავბრუნდი, ერთი ხელი თავქვეშ ჰქონდა ამოდებული მეორე მუცელზე ედო . ხელი ავაწევინე ,მკერდზე თავი დავადე ხელი მუცელზე მოვხვიე და ვაკოცე - ხელი მომხვიე თორე მოგტეხ -რა ანჩხლი გახდი. ცოლის სტატუსი ცვლის ხალხს-

არ შეგიყვარდეს. წესი 12.

  მიუხედავად იმისა, რომ უზომოდ მინდოდა იოანეს გავყოლოდი, მაინც დავრჩი. -არა, მეც ახალი მოსული ვარ.-მკრთალად გავიღიმე. -კაფეში შევიდეთ.   იქვე ერთ კომფორტულ კაფეს წავაწყდით და შევედით. -აბა მითხარი, რას მიირთმევ. -ყავას.-გავიღიმე და გამახსენდა რომ

სულ გაგიჟდა ეს ახალი თაობა!!! (თავი მეორე)

ელენე მაჭავარიანი 15 წლისაა, მეათე კლასელია, სწავლა უყვარსთქო რომ გითხრათ მოგატყუებთ, თუმცა სულ სწავლობდა, ნათელა რომ არა შეიძლება არც ესწავლა, დედა და მამა ექიმები ჰყავს, არასდროს არიან სახლში, დედა ქირურგია, მამა კიდევ მთავარი ექიმი იმავე

ორი ბაბნიკი (თავი 7 და 8 )

ა ნ ა ნ ო : გიროგი ოთახიდან რომ გავიდა კარები ღია დარჩა მე კარადასთან რომ მიედი(სპეციალურად)დავიწყე ხმამაღლა ლაპარაკი -ეს რა უბედურებაა რააა?იქნებ ჩემს სახლში საცვლებიტ მინდა სიარული თან ცხელა და ვერ მივლია რა ცემს გემოზე(მე)

13 თვე (14)

ორივემ იგრძნო ერთმანეთის ბუსუსები.ორივემ იგრძნო თმის ღერიდან ტერფამდე გავლილი წერტილი..მონატრებული სხეული დათამ უფრო მეტად ჩაიხუტა და უთქმელი სიტყვა აღარ იყო უთქმელი.. ეს იყო ცხადი და არა სიზმარი.. ეს იყო რისკი, რომლის შედეგზე

ბრძოლა სიცოცხლისათვის თავი 3

მეც არ ვიცი ასე რატომ ვენდე ჩემთვის უცნობ მამაკაცს, მაგრამ ხელი ჩავჭიდე და უკან გავყევი. სიმართლე რომ ვთქვათ ალბათ სასმელმა გამათამამა, თორემ არამგონია ეს ნაბიჯი გადამედგა. უბრალოდ მივყვებოდი ყველანაერი ფიქრის გარაშე, იმდენად მინდოდა მასთან

emotions -it's love 5

უცბად გაქრა ისევ, სიტყვის უთქმელად. ბოლოს, რომ ვნახე ჩამეხუტა, თმაზე მომეფერა და წავიდა, სულ ეს იყო.... 2 ან 3 თვე იყო ალბათ გასული, საერთოდ არსად ჩანდა: არც ჩემს ბლოგზე, არც კაფეში, არც მზიურში და არც ილის წინ, როგორც სჩვეოდა.

გზა სადღაც გაქრა! 4

დილაადრიან სამსახურში გავემწესე,ვიფიქრე,მალენა დამხვდებოდა და მეჩხუბებოდა მისი დავალიანება რომ დავფარე,მაგრამ რედაქციაში სიწყნარე იყო.მოხუციც კი მშვიდად კითხლობდა რაღაც წიგნს.

ნოემბრის წვიმა XII

ჩვენ მონათესავე სულებივით ვიყავით, არასოდეს გვბეზრდებოდა ერთმანეთი... მე მასში საკუთარი თავი ვიპოვე და მენატრებოდა მაშინაც კი, როდესაც ჩემს გვერდით იდგა და უბრალოდ მეხუტებოდა...