ნოემბრის წვიმა IV

კარის შემონგრევით გამოწვეულმა ხმაურმა შემაშინა, თვალები გავახილე და მსუბუქად წამოვწიე თავი. მამაჩემის ძლიერი მკლავები ვიგრძენი, ნინას გავხედე ცრემლად იღვრებოდა. საწოლზე დამაწვინეს, იოდის სუნი ვიგრძენი.

უბრალოდ დიალოგი მეგობართან ( შენახული წერილები)

,,-დადებითი და უარყოფითი ყველაფერს აქვს. ალბათ ასეთი სიტუაციები, რომელიც არ მოგვწონს, გვეხმარება ადამიანის უკეთ შეცნობაში.

Describe the Sky to Me

არ შეგივძლია. არაფერი შეგვიძლია, გარდა ტკენის. კანკალის, გაგიჟებამდე კანკალის გარდა არაფერი შეგვიძლია. არ შეგვიძლია. არაფერი შეგვიძლია, გარდა სიყვარულის. უსასრულობამდე სიყვარულის და მერე... მერე არაფერი. მერე არაფერი ხდება. გვიყვარს ასე ცალ-ცალკე

არ შეგიყვარდეს. წესი 3.

  სკოლის მერე მასწავლებელი მყავდა. მე და ნუცას ერთი გზით მოგვიწია წასვლა. როგორც ჩანს, ძალიან მეტყობოდა რომ აზრებით საერთოდ სხვაგან ვიყავი. ყოველგვარ შემთხვევაში, ნუცამ ეს ძალიან მარტივად შეამჩნია. -მთელი დღეა სადღაც ასტრალში ხარ.-აღნიშნა სიცილით.

XVII

კაწია ამაშუკელი სულ მალე 17 წლის გავხდები,თითქოს ერთბაშათ შეიცვალა ჩემ ცხოვრებაში ყველაფერი,შევიცვალე საცხოვრებელი და მაშინვე შევიცვალე სკოლაც ბაქსვუდში ვსწავლობდი რამდენიც არუნდა ვილაპარაკო ბაქვსუდს ვერც ერთი სკოლა შეედრება თუმცა საჯარო სკოლაში

მზის ჩასვლა (თავი მეშვიდე)

ცოტაც და მათი ტუჩები ერთმანეთს შეეხებოდნენ. ორივე გაბრუებულები იყვნენ, თითქოს არაამქვეყნიურ სამყაროში იდგნენ, სადაც მხოლოდ თვითონ იყვნენ და სხვა არავინ.ლიზა დროზე გამოფხილდა. თავი ბექასგან გაითავისუფლა და ოთახში დაბრუნდა.

ტვინის პარაზიტი(1)

ბავშვებო გთხოვთ წაიკითხოთ და თქვენი აზრი გამოხატოთ მე მქვია ანა ვარ 16 წლის,9 კლასში, ვცხოვრობ თბილისში და ვსწავლობ სკოლაში. მყავს დედა და 10 წლის და ნინი მამა ავტოკატასტროფაში მოყვა და ადგილზევე გარდაიცვალა როდესაც 8 წლის ვიყავი. ოჯახისთვის

აწი შენთვის ვეღარ შევძლებ მოცლას !

მსურდა ერთად გაგვემართა სახლი,შემოგვერტყა ნაპირები ივრის,აღარა მაქვს მოლოდინი ახლის,მწუხარება კიდე დიდ ხანს ივლის...მსურდა ამღერებულიყო ხმაში, ჩვენთან ერთად ღვთის ნაკურთხი სუფრა,კვლავ ლუციფერს რად დაუკარ ტაში,მე მეგონა

გავისეირნოთ?! გარე განათება ჩაქრა... (7,8,9,10)

-წამოუბერა ზღვაურმა ღრუბელი სევდას ცრის მემუდარები: - გამიშვი! მე თავს ვიმართლებ: - წვიმს! ხელით გისწორებ სათუთად ყელს მარგალიტის მძივს, ისევ ჩურჩულებ: - წავალ, რა! გარეთ გახედებ: - წვიმს! ცალ თვალს ზეცისკენ ვაპარებ ღრუბელს ვუღერებ მჯიღს; - არ

უფლის იმედი....(3თავი)

მთელი ღამე თვალი არ მოუხუჭავს ნანას,მხოლოდ გამთენიისას ჩაეძინა...დილას ჯერ ყავა მიირთვეს და შემდგ შეუდგნენ საქმეს..ლანა რომ არა ალბათ ყველაფერზე ხელს ჩაიქნევდა,მისი საუბარი სიამოვნებდა და ავიწყდებოდა თავის პრობლემები...შუადღეს ორივენი