ზურა სალუქვაძე - ო, რა მაგარი ქალი ხარ !

ვარდების ზღვაში გიხილე, ლექსი გიძღვენი უთქმელი, ვარდებს სურნელი აღარ აქვთ, ვარდებს აქვს შენი სურნელი. ხედავ რა ქალი ყოფილხარ? შენკენ ლტოლვა რომ დიდია, შენზე მაგარი კაიფი, მე სულ ფეხებზე .

მხოლოდ მთებშია ბედნიერება (სრულად) გაბოსი და მარიამის ისტორია

-არ მჯერა რომ ეს გავაკეთე, ჩამოვედი ამ უაზრო ადგილას, ჩემი დის უაზრო ახირების გამო. აქქ... უჰ მაღალ ქუსლიანებით როგორ ვიარო? სულ მაღალ ქუსლიანები წამოვიღე! რა ადგილია უჰ, და სად ჩემი ზღვაა.. აჰამ ჩასვლისთანავე, მოხვდა ის რასაც მოველოოდი და ბოლო რამ

დაფარული გრძნობები #1

ხიდის მოაჯირებს იდაყვით ეყრდნობოდა,ლიდა წიკლაური,თვალი ლაპლაპა გამდინარე მტკვარზე მიებჯინა, რომელიც გარე განათების, მბჟუტავ ნათურებს, მსუბუქ,ლივლივა ტალღებზე ირეკლავდა.ლიდა,ჭკვიანი გოგონაა,ლამაზი, წარმოსადეგი ახალგაზრდა.საამაყო შვილი,მეგობარი და

***

და როცა გრძნობებს აშიშვლებ მიგდებულს სადღაც სულის კიდეში, ხვდები, რომ მარტო დარჩი და რეალურად საერთოდ არავის სჭირდები. ოცნებების ნამსხვრევებით ისერავ დაუნდობლად ათას ფანტაზიას, გებრალება ადამიანები, რომლებსაც შინაგანი რაღაც არც კი აბადიათ.

მიზანდასახული 2

კარგი ნუ ბრაზობ _ მითხრა მან. ბევრი ვისაუბრეთ, ბევრი ვიცინეთ. ბევრიც ვისეირნეთ, ბოლოს საათს დავხედე და აღმოვაჩინე რომ საკმაოდ გვიანი იყო. ქუჩებიც დაცარიელდა. საკმაოდ მეშინოდა. ვიცოდი ბევრი არანორმალური დადიოდა ქუჩაში. ნიკასაც ვერ ვენდობოდი. ის ხომ

შენ ჩემი გახდები?!.... (თავი 24)

ალექსმა ცდილობდა იარაღი წაერთმია,მართა ჩემს წამოყენებს ცდილობდა,უეცრად გასროლის ხმა,რომ გაისმა.....გასროლის,რომელმაც ჩემს ცხოვრებას ბნელი წყვდიადი დაადო ტაბუდ!

რენესანსი ძველის...

სიმხურვალე გაუყვიათ ალმურავლილ ტუჩებს, მოგვედება მთვარის შუქზე სიტკბოება მწველი, შურისაგან ლამის თვალი დაუბნელდათ ქუჩებს, ისე მომხიბლავი იყო რენესანსი ძველის...

მზის ჩასვლა (თავი მეხუთე)

-ყველაფერს ნუ გადაჭამთ. -გვაპატიე ლონდ, მაგრამ ისეთი გემრიელია ეს ნამცხვარი. თავი იმართლა ბექამ. -ჰო, ნამდვილად გემრიელია, მხარი აუბა ნინამაც. -აი ნინა, კიდევ ერთი ნაჭერი აიღე. უთხრა ბექამ. უნდა გაგასუქო, რომ მერე კიდევ ერთი მიზეზი მომეცეს შენი

'მარჯანიშვილზე' (თავი პირველი)

წლებმა სხვა ცხოვრება მოიტანა. გრძელთმიანი იოანაც გაიზარდა, მაგრამ ღიმილი უცვლელი დარჩა. ისევ ტკეპნიდა დოლიძის ქუჩებს,ისევ ფერად ტანსაცმელში გამოწყობილი და ისევ ნახევრად დაობლებული.თუ დოლიძეზე გაივლიდით ყოველთვის გაგახსენდებოდათ იოანა პირველი.

როცა გაგიცანი...(3)

  უკანმოუხედავად წავედი ჩემი ოთახისკენ და პირდაპირ ლოგინზე დავეგდე. ფიქრები, ფიქრები, ფიქრები...აღარ შემიძლია. ტელეფონი ავიღე. "დედაჩემი იქნებოდა", გავიფიქრე და ეკრანს შევხედე. გამოტოვებული ზარები: კო. გამიკვირდა. რა უნდოდა ჩემგან. გადავურეკე.