პიანომენი (თავი მე-2)

მთვარის შუქი ლამაზად გვინათებდა გზას,სუსხიანი ჰაერი კი უფრო ნათლად ფიქრში გვეხმარებოდა,იქვე დრაივი დავინახე და ყავა შევთავაზე მადლობის ნიშნად -მგონი ყავა არ გვაწყებდა ნიკა -აი ასე სახელით მომართვა არ ჯობია,ცხვირ აბზუებულ საუბარს -რომელი?

ბედის ირონია

კარზე ვიღაც გაგიჟებით აბრახუნებდა , მე კი წამოდგომა და კართან მისვლა ვერ გავბედე, რადგან მეშინოდა კარის უკან ის არ დამენახა , ვისი დანახვაც ახლა ყველაზე ნაკლებად მინდოდა. მეშინოდა, რადგან ვიცოდი მისთვის კარის ცხვირწინ მიხურვას ვერ გავბედავდი,

გაყიდული ღირსება (14 თავი)

ტელეფონის ნომერი მიკარნახა, მერე რამოდენიმე წამი ვუყურებდი, ისევ იღიმოდა, მართლაც რომ საოცარი ნებისყოფის და სიძლიერის მქონე ადამიანი იდგა ჩემ წინაშე, ტელეფონი ჯიბეში ჩავიდე და ჩავეხუტე.

შენ

როცა შენ გწერ როცა შენ გელაპარაკები როცა შენ გიყურებ

დრო !!!

მოძალადე დრო არასდროს დაამშვიდო ადამიანი დროის გასვლის შემდეგ გადაგივლის ის რასაც გრძნობო.

ადგილის ძიებაში

სულის ამონარიდს, გრძნობად ამონახვითქს, მთვარეს მე ვუამბობ რაც მზემ ჯერ არიცის. სასთუმალთან სხივი მაკრთობს, ვმალავ წადილს. ნაკვთთა დირიჟორი სიხარულსაც წაშლის...

ნუთუ მართლა...?

ნუთუ მართლა ისეთია ცხოვრება, ყველა რომ აღწერს? უშენოდ ყველაფერი აზრს კარგავს, შენი მზერა ჩემს გულში აღწევს... ნუთუ მართლა მშვენიერია ცხოვრება, ყველა რომ ბოდავს? შენ რომ არ მყავდე, ვერ ვიცოცხლებდი, ვით ლოდი, ვგორავ...

ცასა და მიწას შორის ( 11 )

- იქნებ ეს დასასვენებელი დრო უფრო ნაყოფიერად გამოგვეყენებინა ვიდრე უბრალოდ წამოწოლა და თვალის მოტყუებაა, -შემოტრიალდა, მკლავებში მომიქცია და ვნების ცეცხლით ანთებული შავი თვალებით მტაცებელივით დამაცქერდა ზემოდან...

საქმით შეცვლილი ცხოვრება (თავი 4)

ახლავე გააჩერე მანქანა-დავუყვირე იგი ხმას არ მცემდა, რულს ხელებს უჭერდა და ჰორიზონტს გაჰყურებდა. მე კი ფანჯარაში გავიხედე,ჩამოვწიე, გრილმა ჰაერმა სასიამოვნოდ დამიარა სახეზე,შემდეგ მას შევხედე

დღიური ჰარემიდან, თავი 8 ( +18)

-სულელი გურჯი. როგორ გაივლე ამ ლამაზსა და დიდებულს გუნებაში, რომ ხარჭად დასმას გიპირებდი. ან სიცოცხლის აბდლად დასრულება რად განიზრახე. - აღელვებული მტუქსავდა მასზედ აკრულს და თმებს მალიმალ ამბორჰყოფდა.