სამუდამოდ ჩემი! ! ! (თავი 1)

მოიცა რაო? ეს როგორ? გაკვირვებული ვაცეცებდი თვალებს აქეთ-იქით, კითხვის დასმას ვაპირებდი როცა ზარი დაირეკა და ორ წუთში კლასიც დაცარიელდა. მხოლოდ მე ვიდექი ოთახში. ჩემს ნაწერს დავხედე. ჩემს? ძალიან გავს ჩემს კალიგრაფიას თუმცა ჩემი არ არის. მეორე

მორჯულება 11 თავი

ეკას ხმა არ ამოუღია სახლის მისვლამდე,მანქანა როგორც კი გაჩერდა ეგრევე გადავიდა მანქანიდან,ლევანიმ გააზრებაც ვერ მოასწრო. -ნახვამდის-(ეკა) -მადლობა,მაინც გეთქვა ლამაზო(ლევანი) -რას მელაპარაკები მართლაა? გამოაჯავრა ეკამ..-მე არ მითხოვია სახლში

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

-არ არის ასე.-აბა როგორაა?მამაკაცმა არფერი უპასუხა.მოულოდნელად მის ბაგეებს დაეწაფა.ჰანანს წინააღმდეგობა არ გაუწევიამას შემდეგ რაც ჰანანმა ასე დაიჩემა ასადთან და ნურასთან ერთად წასვლა,ისინიც დათანხმდნენ და რამოდენიმე დღეში ბარგი შეკრეს.თუმცა არც

დედა-შვილის ფოტომ მსოფლიო შეძრა - ერთი შეხედვით ჩვეულებრივი

ისტორია, რომელსაც წაიკითხავთ, სოციალურ ქსელი შეძრა. ერთი შეხედვით ჩვეულებრივი დედა-შვილი , სინამდვილეში არ არსებობს. ნატალი ჰარკუტი 16 წლის იყო, როდესაც მეგობარი ბიჭისგან დაორსულდა. ახალი ამბის გაგებისთანავე ბიჭმა ნატალი მიატოვა. თუმცა...

ნიღბები

ადვილია მოირგო ნიღაბი მაგრამ რთულია შეინარჩუნო ის!ადამიანები ვარდებიან გაურკვევლობაში, არ იციან საით წავიდნენ რა გზას მიმართონ, რა ქნან? რა იღონონ? თუმცა აქვთ იმედი, რომ მხეცის ნიღბის იქით ბევრს შერჩენია ადამიანური სახე.რბოდ ქცეული საზოგადოება

ჩემი 13 ელფერი

ეს არის ჩვეულებრივი ბიჭის ისტორია, რომელსაც მშობლები მდიდარ დეიდასთან გააგზავნიან, რომ მიიღოს უკეთესი განათლება და ჰქონდეს კარგი მომავალი. დეიდა ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი, გავლენიანი ქალბატონია მთელს ქალაქში. ხოლო ჩვენი მთავარი გმირი, სტეფანი ერთი

თაღლითი და მატყუარა 3

-შეენ? აქ რა გინდა მატყუარა?-იოცებს ის უცნობი, რომელსაც თაღლითს ვუწოდებ და მუდამ ასე დარჩება! -შენ თვითონ რა გინდა თაღლითო? თუ კდიევ რამეს ჩადიხარ და ხელი არ შეგიშალო?!-იერიშზე გადავდივარ. -ჩემი სახელი დადაა და ეგეთი ფორმით მომართვით ნუ

წარმავალი სიყვარული თავი V

ნუთუ მართლა დაიჯერეთ? მე? ასე სწრაფად? არა! ჯერ კიდევ ბევრი დრო მაქვს. -აბა, რაო მიგაგდეს? (დავითი) -აახვიე, გადაგიხდი ამისთვის (მე) ასეთი პასუხისთვის მივიღე კიდევაც. -ინანებ, გეფიცები (მე)

ლურჯი მთვარე 8 თავი

უაზროდ, ანგარიშმიუცემლად დააცოცებდა ტუჩებს ყელსა და ლავიწზე, თითებით თმებზე მექაჩებოდა, მტკიოდა, უსაშველოდ მაგრამ უფრო სულიერად. - არა, არა… - კი, ირაკლი კი. - შევაგულიანე უკვე ატირებულმა. - როგორ შეგიძლია... როგორ შეგიძლია... - ბუტბუტებდა

და დროა, უბრალოდ ადგე და მიჩუმდე...

გნახე და უეცრივ აზვირთდა გრძნობები, კონტრასტს ქმნის გრძნობასთან წყვდიადის სიჩუმე, გამექცა ხელიდან შესაძლებობლები, და დროა, უბრალოდ ადგე და მიჩუმდე. საკუთარ სიზმრებში დავეძებ შენს თვალებს, ვიცი რომ სხვისი ხარ, ნახვისას ვჩერდები, რამდერჯერ მატკინე