და იყო ასე ...

უცებ რომ გნახე პირველად, მივხვდი, რა და რატომ მაკლდა და რომ უშენობით დაღლა არ მომიწევდა, მწამდა! ასე ვვოცნებობდი შენზე, გელოდი სანატრელ ვარსკვლავს! ისე არ მინდოდა წასვლა, რომ არ გავურბოდი ამ ხმას! და მზე ჩაიღვარა წუთში, როცა შემომხედე ახლა! გრძნობა

სასურველი ხიზანი (7-8)

თემურმა ნერვიულად შემოიწყო თავს უკან ხელები _​იქნებ სხვა გამოსავალი მოგვეძებნა _ თქვენ წარმოიდგინეთ არ მინდა! არც თქვენი უსამართლო სასჯელი იყო ლმობიერი.. ასე, რომ დაუძახეთ თქვენს ქალიშვილს და გადავწყვიტოთ ყველაფერი, მეჩქარება – საათზე დაიხედა და

ოდესმე გყვარებია? (7)

წუთით ორივე გაუნძრევლად ვიდექით და სივრცეში ვიყურებოდით, შემდეგ გიორგი ჩემსკენ მობრუნდა და ალმაცერი ღიმილის თანხლებით ხელი გამომიწოდა. ჯერ მის ხელს მივაშტერდი, შემდეგ სახეზე გადავინაცვლე, მისი ღიმილითა და მოციმციმე თვალებით თავბრუ დამეხვა, კაბას

ცეცხლის დრაკონი! №1

რა მოხდა? რატო მტკიოდა ასე ზურგიი? მთლიანი სხეული გამყინებოდა... ძალიან ცუდად ვგრძნობდი თავს. თან ამ გზას მივუყვებოდი იმ იმედით, რომ გამოჩნდებოდა რაღაც!.. დიახ! რაღაც, რაც გადამარჩენდა. ვიღაც! ვინც შემიფარებდა!.. ისეთი რამ ან ვიღაც რაც/ვინც

ეშმაკი და ანგელოზი ოცდამეოთხე თავი (დასასრული)

რა უცნაურია არა ჩვენი ცხოვრება? ხან კარგი რამე ხდება ხან ცუდი. ბოლოს რა მოგელის არ იცი რადგან ყოველთვის იცვლება ყველაფერი. შეიძლება ერთ დღეს ბედნიერი ხარ თუმცა მეორე დღე უკვე ყველაფერი თავზე ჩამოგენგრეს. ან კიდევ უბედურებისგან იტანჯებოდე და დროთა

სიცივე...ჩვენ ისევ შევხვდით(ვამპირული საგა...დაბრუნება)(4)

_კარგი რობსტენ...თუ შენია ეს გოგო მაში თავს დავანებებ..._მითხრა სარკაზმით _სულ ჩემს ნერვებზე რატომ თამაშOბ ჯექსონ... _არა გეშლება ძმა... _არ გაბედო და ძმა არ დამიძახო_რრიალით დავიძახე ყველას მზწერა ჩვენსკენ იყო მომართული _ეიეიეი ბიჭებო დაწყნარდიტ

ხატვა სიყვარულით

-ჰეი , თქვენ...ჰმმ.. უკაცრავად... გესმით ჩემი ? ფანქარი დაგივარდათ.. -რა? აა.. ახლავე.. მადლობა - ძლივს გამოერკვა სიტუაციიდან გეგა, ფანქარი გამოართვა გაკვირვებულად მომზირალ უცნობ გოგონას და თავისი ადგილი დაიკავა სამხატვრო კაბინეტში.

- მისტერ უჟმურო ოდესმე იცინით? (9)

ემილი სამი საათი ხდებოდა, როდესაც ნაბიჯების ხმა მომესმა და ძილბურანიდან გამოვედი.. ფრთხილად ავდექი და ოთახიდან გავიპარე.. კიბეები უხამუროდ ჩავიპარე და მკვრივ სხეულს შევასკდი..

შენ ჩემი სასწაული ხარ! 12

დღეები გადიოდა დღეებს კვირები მისდევდაუკვე მეექვსე თვეში იყო ქეთი. ანდრონიკაშვილი ყოველ დღე უფრო და უფრო ნაღვლიანდებოდა პირველ კვირებს რა უშავდა მაგრამ შემდეგ დაიწყო მთელი რიგი პრობლემები ქეთის არაფერი ახარებდა ხანდახან როდესაც სავარძელში იჯდა და

რთულია კიდევ ენდო 3

უნამუსო კახპ...ხარ.მეზიზღება საკუთარი თავი რომ შენ შემიყვარდი.ზურა გაცოფებული გამოვარდა და ისე დატოვა იქაურობა,არავისთვის ყურადღება არ მიუქცევია.ალექსანდრე მაშინვე შევიდა პალატაში და ელენესთან მივიდა.ელენემ სთხოვა რომ მოხვეოდა და მის მკლავებში