ერთად ყველაფერს შევძლებთ!(5)

მეორე დღეს ტასო გამზადებული ელოდა ლუკას,სახლში ძალიან ღელავდა რადგან იცოდა დიდ რისკზე მიდიოდა.ახლა მამამისის მკვლელის კომპანიაში უნდა მისულიყო...ღელავდა მაგრამ იცოდა რომ ამ საქაღალდით კიდევ უფრო მიუახლოვდებოდა მიზანს და ამ ჩახლართულ საიდუმლოს ბოლოს

96-იანელები

1996 –ზდაროვა დავით,აუ პაბრაცკი სიგარეტი გამოუშვი რა –რა იყო ? სულ ჩემს ხარჯზე ზიხარ –მიდი ,მიდი აუ არ მევასება ტო ამ სიგარეტის ყიდვა –არა მაგარი როჟა ხარ–დათოს გაეცინა და ნაფასი ჩაარტყა –აი პროსტა გეუბნები ნაშაა ,გამაგიჟა ტო პროსტა მაგარი

შენი თამუნია (თ.ჯ) (მე_3_ე თავი)

ეს არც ისე ძნელი ჩანდა გეგმებში, თუმცა საოცრად ძნელი აღმოჩნდა, მიჭირდა, ძალიან მიჭირდა ჯერ იმის გააზრება, რომ ყველაფერი ჩემს თავს მოხდა, მერე ამ ყველაფრის სხვისი თვალით შეხედვა და უფრო მეტიც ამის შემდეგ საკუთარი თავისთვის უნდა მეთქვა რომ წინ მთელი

იცი მიყვარხარ, იცი მჭირდები

იცი მიყვარხარ, იცი მჭირდები, მაგრამ მომავალს ვეღარ მპირდები, რისთვის ვცოცხლობ და რისთვის ვიღლები, გვიან იქნება როცა მიხვდები. დღეები გადის, თითქოს ვმშვიდდები, ჩემს ნაწერებში ისევ იქმნები, ღამურა ვხდები, მაღლა ვფრინდები... მაინც შენთან ვარ, ნუ

ესეც ხომ პოეტურია 2

მე და ნენემ მოვიარეt მთელი რუსთაველი....ნაყინები ნაყინებიც მივირთვით,ეკლესიაშიც ვიყავით და ბევრიც ვიბოდიალეთ საღამო ხანი იყო,ვენდისში გადავწყვიტეთ წასვლა,გზაში ვიცინოდით როდესაც ნენემ ხელი მკრა ანაბელ წინ გაიხედეო.როდესაც გავიხედე,დავინახე როგორ

ვინ ვარ მე ?

მიყვარს ჩემს თავთან მარტო დარჩენა, როცა ვეფლობი ჩემს სამყაროში, თუმცა ვერ ვიტან, როცა ერთი ვარ და მეზიზღება წანწალი დროში! დღეს მაქვს პასუხი ყველა კითხვაზე და ხვალ ვიღვიძებ, როგორც უვიცი, მაგრამ რომ არ ვარ ერთფეროვანი ან უკურმართი, ეს ზუსტად

ქურდი იაგუნდისფერი თვალებით (11)

-გასწიე ხელები,თორემ წამოვფრინდი ფეხზე! _დავიღრინე და გადასაფარებელი ორივე ხელით ჩავბღუჯე. _ან რომ ეჯაჯგურები ამ საბანს,გოგო ვარ და იქნებ საცვლებით ვწევარ საწოლში? არ უნდა იფიქრო შე იდიოტო? _გავბრაზდი. -შენ რისი გოგო ხარ? _გაეცინა ქურხულს და მერე

ფულზე გაცვლილი ბედნიერება (18)

თქვენი მეუღლე ავარიაში მოყვა და ძალიან მძიმედა... თქვენ სახელს იძახი და თქვნი ნახვა სურს თუ შეიძლება მალე მოდით... ბოლო სიტყვებისთვის ყურადღება არც მიმიქცვია.. უცებ ჩავიცვი ჯინსის შარვალი ჟაკეტი და გარეთ გავვარდი ტაქსი გავაჩერე და მისამართი

მინდა მიყვარდეს თავი 43

ბექაზე ბედნიერი ამ წუთებში არავინ იყო ამ ქვეყნად.გულში საყვარელი ქალი ჰყავდა ჩახუტებული და წვიმის წვეთები სახეს უსველებდა.სიცოცხლე უყვარდა ამ წუთებში რომელსაც ანუკი წარმოადგენდა.ამ ლამაზი დღის სანაცვლოდ ყველაფერს დათმობდა და ყველაფერზე უარს იტყოდა

ჟტემ ,მადმუაზელ

ახლა მოხვედით ? გელოდით დიდხანს,ჩაი თუ ყავა? ან იქნებ ვისკი,ვშიშობ რომ ახლა ვიღაც სხვა გიყვართ და აუკრძალეთ თავს ჩემზე ფიქრი, ჟტემ მადმუაზელ,თქვენით ვარსებობ დღე და ღამ თქვენზე ლექსებს ვწერ,გიცდით,სავსეა თქვენით ჩემი არსება