ძეწნა

თვალცრემლიანი და თმაგაშლილი, ვის გლოვობ , ნეტავ , წყალში ჩამდგარი? შენი სინაზით მადააშლილი, მე პოეტი ვარ , სევდით დამდნარი. ფიქრების მიდევს ღამე ლანგარი. ხიდი კი, ვიწრო , სავალი ბეწვად. ღამის წყვდიადი , როგორც სანგარი და მესიზმრები სიმწვანით ,

მაგიაზე შეყვარებული 4

უკვე შებინდებული იყო როცა გაბრიელმა სახლში მიმიყვანა. - მადლობთ მისტერ უცნაურობავ... - რისთვის? - საინტერესო გაკვეთილი იყო. - ეს გაკვეთილის გაკვეთილი იყო. - მიგიხვდით რასაც გულისხმობთ. დროებით... - ალივი დერჩი. უცნაურად დამემშვიდობა, მოტოციკლს

ესეც ხომ პოეტურია

არასდროს მიოცნებია პრინცზე,რომელიც თეთრ ცხენზეა ამხედრებული,არასოდეს მიოცნებია მდიდარ ბიჭზე..პირიქით ყოველთვის ვვოცნებობდი ერთ ჩვეულებრივ ბიჭზე,რომელსაც უბრალოდ ვეყვარებოდი და მეყვარებოდა....უბრალოდ გვეყვარებოდა ერთმანეთი მაგრამ ეს სიყვარული

ოთახში თბილი დუმილი

თოვლი რომ შემოგვადნება იებს დაგიკრეფ თებერვალს შიგ ჩაგსვამ ჩემო ღვთაებავ, ერთურთს უქებდეთ მშვენებას. სიყვარულს შემოგაგებებ თვალებს ჩაგხედავ უძიროს დამწველად შემომანათებ დამტოვებ ბედშავს უჩინოს. დამაკლდა თბილი ღიმილი მზის სხივი აღარ დამნათის

ყველა გვტოვებს

მეორე დღეს ანუკა სავარჯიშოდ გავიდა.დილის 6 საათი იყო.ერთ საათიანი სირბილის შემდეგ სკამზე ჩამოჯდა და სიგარეტს გაუკიდა.ხო უცნაურად ჟღერს,ვარჯიშობს და თან ეწევა.მაგრამ,ანუკა თავისი ჭკუით წონაში იკლებდა.მერე სახლში შევიდა,კომპიუტერი ჩართო და თან ნინის

ისევ შემიყვარე... თავი (29) ნაწილი (2)

შენ ადამიანის შენარჩუნება თქვი, თორემ ადამიანის დაკარგვას არაფერი უნდა. მიჩვევაა ყველაფერი გტკივა, ძალიან გტკივა, ასე, ორი–სამი კვირა, შესაძლოა ორი–სამი თვე, თუნდაც რამდენიმე წელი და მერე ეჩვევი. ჯერ ვიზუალურად შლის დრო, მას, შენი მეხსიერებიდან,

_მეშინია შენი შემეშვი! (1)

_მიდი ანკა გელოდები ჩამოდი_მხიარულად უთხრა ყურმილში გიომ და ხმამაღლა გაიცინა _მოვდივარ გიუშ მოვდივარ... შენ ხომ იცი სიბნელის მეშინია და სადარბაზოში დამხვდი..._ანკამაც სიცილით უპასუხა და თმებზე სავარცხელი ჩამოისვა _მიდი ხო გელოდები_თქვა და გათიშა

აღიარე, გაები ბაბნიკო ! ! ! (თავი 15)

უარი უნდა მეთქვა როცა შევნიშნე როგორი გაბრაზებული სახით იყურებოდა ალექსანდრე, ხელები კი მთელი ძალით მოეჭირა საჭისთვის. -კარგი, მისამართი მომწერე და შევხვდეთ-ვუთხარი და სასწრაფოდ გავთიშე ტელეფონი. ყველაზე მეტად ამას ვერ ვიტანდი. ადამიანის

აფროდიტეს პირველი კანონი –4–

''და იმ ღამით პირველად გამოვცადე უძილობა...,, ვწევარ და იმ უჯრას თვალს არ ვაცილებ, სადაც წერილები ინახება... ამ წერილების შინაარსი კი ჩემს გულშია ჩაბუდებული... მთვარეა ერთადერთი მოწმე ჩემი უსახელო გრძნობისა... მთვარე, რომელსაც კუდი ისე მოუქნევია,

ბედნიერება ჩემთანაც მოვა 9

ესე როგორ მომექეცი?ტკივილი იგრძნობოდა ნიკუშას ხმაში. თმის ღერიდან ფეხის ფრჩხილამდე დაუარა ელენეს რაღაც ამოუცნობმა,ტანზე ეკალმა დააყარა და ყველაფერთან ერთად ორიე ბავშვი ერთად აფართხალდა,თითქოს ამოიცნეს ხმის ავტორიო. -ელენე!ხმა გაიმკაცრა ნიკუშამ