უთხარი დედაშენს რომ.. შენ ახლა ჩემი ხარ (4)

სახლში სიცილით გადავედით.. სიცილით მუცელი გვტკიოდა - დაგვხოცავენ და ნაგავში გადაგვყრიან - ხმა დაიწვრილა თორნიკემ და ისევ სიცილი აგვივარდა.. - ბავშვები არიან და მეტს რას ელით - სიცილს არ წყვეტდა ნიკა.. - თან აქეთ გაგვებუტნენ - ჩაერია დათოიე - წამო

აჩქარებული გულისცემა (თავი მეექვსე)

- ბოდიში , პირსახოცი მინდოდა - თავიდა ბოლომდე აათვალიერა ჩემი სექსუალური პენუარი რომელიც ანასტასიამ მაყიდინა წამოსვლამდე,ანთებული თვალებით მიყურებდა. უცბად მომწყვიტათვალები დაკარადიდან პირსახოცი გამოიღო,მეგონა გადიოდა თუმცა კარებიდან მობრუნდა

სიმშვიდიდან სიგიჟემდე,ძვირფასო!(თავი XX)

-გაეთრიე!-უღრიალა წონასწორობა დაკარგულმა გოგონამ -რა?-გაუკვირდა მამაკაცს -წადი-მეთქი!-გაუმეორა კვლავ -ხუმრობ არა?-გაოგნებული იყო დემეტრე გოგონას ხასიათის რადიკალური ცვლილებით და ეგონა რომ აღარ უყვარდა ელენას -არ ვხუმრობ,ადექი და წადი!-კვლავ

წერილი მას

შენ წახვედი. შენ არც კი შეგეცოდე ისე წახვედი ერთ დღეს კი ყველაფერი მორჩა ალბად არც არაფერი არ იყო. რომ მკითხონ რატომ წავიდაო? რა ვუპასუხო? სიმართლე მწარეა ყველაზე მწარე და მე ხალხს ვერასდროს ვეტყვი რომ სხვა გოგოებში გამცვალე გოგოებში რომლებიც ჩემზე

ოცნება თუ მირაჟი (13)

დილით ადრე გამოეღვიძა ნინოს დემეტრე მოამზადა დაცვას გააყოლა ბაღში და დაიწრო ფიქრი სწყენდა ის ფაქტი რომ დღეს მისი დაბადების დღე იყო და მხოლოდ მშობლებს ახსოვდა სხვას არავის გიორგისაც კი დაავიწყდა დატოვა გარეთგასვლა გადაწყვიტა ფიქრებისგან თავი რომ

თვალებს ბინდი ეფარება (2)

გადავიფიქრე... წითელი იყოს. წითელი ძალიან გრძელი კაბა, უკან ღრმად ამოღებული, წინ ოდნავ ამოჭრილი , ბარძაყიდან კოჭებამდე ჩახსნილი , თუმცა მხოლოდ სიარულისას ეტყობოდა ხოლმე , ჩემი საპრობლემო მაღალქუსლიანი ფეხსაცმლები , მარგალიტის ყელსაბამი, მსუბუქი

ბედნიერება ჩემთანაც მოვა 4

რამოდენიმე დღე გადაბმულად მირეკავდნენ ყველა.. ტელეფონს არ ვრთავდი,ვუყურებდი როგორ სტკიოდა ყველას მაგრამ მეხომ უფრო მტკიოდა? სახლში მაკითხავდნენ მაგრამ პასუხი ერთი იყო -სახლში არაა,არვიცი სად არის.. ყველამ იცოდა რომ სახლში ვიყავი მაგრამ არ

ეშმაკი და ანგელოზი მეცხრამეტე თავი

საბუთებს დიდიხანი ჩავსცქეროდი და უკვე ტვინი მეღლებიდა, ბოლოს ყველაფრის სისწორეში რომ დავრწმუნდი ჩემს უფროს შევატყობინე და საწოლზე მივწექი.საათის ციფერბლატი ცხრას უჩვენებდა, დაძინება ვცადე თუმცა ვერ მოვახერხე ამიტომ ტელეფონი ავიღე და მარის დავურეკე.

მინდა მიყვარდეს თავი 36

მირანდას არც გაუგია მხიარული წყვილის ოთახში შემოსვლა,მხოლოდ მაშინ გამოერკვა როდესაც თეკო გვერდით მიუჯდა. -რაზე ჩაფიქრდი მირანდა?-შეეკითხა გიორგაძე. -არა არაფერზე,ისე უბრალოდ.-შეკითხვამ ცოტა არ იყოს დააბნია მჟავია. -რა იყო მოხდა რამე?-არ ეშვებოდა

შენი ჩახუტება უკვე თემაა (სრულად)

-როგორ მომენატრე...-თაიგულით ხელში ნაცნობი ადამიანი რომ დავინახე სასიამოვნოდ დამიარა ჟრუანტელმა -ანდრეა... -ჩემი გოგო...-ჰაერში ვიყავი გამოკიდებული და ანდრეასთან ჩახუტებული წრეზე ვბზრიალდებდი... -როგორ ხარ? -გახარებული ანდრე.. -უფრო