მერამდენედ მეჯახები? (5 თავი)

დამიანეზე მიკრულს დაეძინა, საღამოს 8-ზე გაიღვიძა.. მამაკაცის მკლავებში გაყუსული, მისი სურნელით გაბრუებული იყო...-გაიღვიძე? - ღიმილით კითხა და თავზე აკოცა.. - როგორ გეძინა?-კარგად, მადლობა.. - გაუღიმა და მის ყელში ჩარგო თავი...ცოტა ხანს ესე

ლინდა

ქალაქის გარეთ რამდენიმე კილომეტრში, სადაც მდინარე მოედინება და სულ მთებია ირგვლივ, არის ერთი პატარა წყნარი ადგილი, სადაც წყვილები იყრიან ხოლმე თავს. სიყვარულის ბუდე, როგორც ეძახიან ზოგადად ასეთ ადგილებს. 14 თებერვალს განსაკუთრებით

ჭირვეული პატარძალი –5–

''მე და ჩემი ქმარი კი ვიყავით გაჩუმებულები... რა გვეთქმოდა! ის, რაც ჩვენ შორის ამ სამი დღის განმავლობაში მოხდა პირდაპირ სასირცხვილოა... მე_გატაცებული, ჭირვეული პატარძალი, ის_ჯმუხი, თავხედი ნეფე და მაინც... ჩვენ შორის იყო ის რაღაც... კოცნა...

ბედისწერას ვერსად გაექცევი-8-

ალექსანდრეს თავი დააღწია, მაგრამ წინთორნიკეს ლექციები ელოდა. ანი მივიდა თორნიკესთან. ყავა მოადუღა და მოყოლა დაიწო. თორნიკე გაბრაზებული აქეთ-იქით დადიოდა, ბოლოს ანიმ წიგნის საღამოს ამბებიც მოუყვა და გაჩუმდა, თოკოს პასუხს ელოდებოდა.

წარმოუდგენელი რაღაცეებიც ხდება(ნაწილი4,5)

-ისე ზამთრის არდადეგები კი გამოგვივიდა...-ჩაილაპარაკა ირაკლიმ ისე რომ ჩემთვის არც შემოუხედავს.-....უიღბლო არდადეგები-დაამატა უფრო ხმადაბლა, ადგა შარვლის ჯიბეებში ხელებჩაყოფილი ფანჯრისწინ დადგა. არ ვიცი რა ტომ მაგრამ საშინელი

ანარეკლი (ნაწილი მესამე)

ასეთი რამ ცხოვრებაში არცერთს არ გვენახა . ეს ყველაფერი ჩვენთვის დაუჯერებელი იყო . ისიც ვერ მოვიფიქრეთ რა უნდა გაგვეკეთებინა. მთელი დღე ჩემი სახლის აივანზე ვიჯექით.სიჩუმე გიომ დაარღვია.-გიგა, იცი რას ვფიქრობ? იქნებ ამ სახლის წინა მფლობელს

თებერვალი,ყოჩივარდები,ჰეტროქრომია (სრულად)

....."კიდევ ერთი ნაცრისფერი დღე ჩემო დღიურო...რა დღეა დღეს? კვირა ..მიყვარს კვირა ..კარგია გავივლი ცოტახანში გავისეირნებ იქნებ ყოჩივარდები ვიყიდო..როგორ მინდა უბრალოდ ჩემს ლამაზ პატარა დედოფლებს მოვეფერო შევიგრძნო მათი ხავერდოვანი გვირგვინის

"განშორების სევდიან ფერი"(6)

იმ ამბიდან 1 თვე გავიდა..დამი და მია ერთად უფრო მეტად დაახლოვდნენ,მთელ დღეებს ერთად ატარებდნენ,თუმცა შეყვარებულები არ იყვნენ.ნონასთან ურთიერთობა დაალაგა,ცუდად აღარ ექცეოდა,ყველაფერი კი იმ მოხუცის დამსახურება იყო და

მოულოდნელი...(პირველი თავი)

ბედნიერება სწორედ ეს არის.სხვა ბედნიერება არ ვიცი მე , სხვა ბედნიერებას არ ვიცნობ.ჩემი ცხოვრების ნაწილი .გული,რომ ვეღარ ფეთქავს,როდესაც მისგან შორს ხარ და მისკენ მიილტვის სხეული... მხოლოდ მისი სიყვარული მაძლევდა სიცოცხლის აზრს ,ვიცოდი მალე

სკოლის მერხიდან ერთად (სრულად)

მინდა ვთქვა,რომ ერთი ადამიანი მუდამ ჩემს ფიქრებში ბუქსავატობდა,მაგრამ თავს არ ვაძლევდი მასზე ფიქრის ძალას.რაც მაღალ კლასში გადავდოდით,მით უფრო,ვანებებდი მასზე ფიქრს თავს..საქმე ის იყო,რომ ის ცუდად სწავლობდა,მერე კი სულ მიანება სკოლას თავი-სახეებს