უშენოდ ჰაერიც მეზედმეტება (3)

საღამო ხანს ჩემს საქანელაზე ვიჯეწი მე ბებოც იქვე იყო მოკალათებული და ჩემს ბავშვობას ვიხსენებდით..მიყვებოდა როგორი ქაჯი ვიყავი და როგორ ეგონათ,რომ ვერასოდეს ვისწავლიდი ქალურ ქცევებს..პატარა,რომ ვიყავი და ბებოსთან ვრჩებოდი მთელ ზაფხულს სოფლის

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (3)

დილით ზარმა გამაღვიძა. - ბატონო...კი ნია ვარ, ლუკა შენ ხარ?.. კარგად შენ როგორ ხარ?.კი გამაღვიძე.. არაუშავს...არა არ გაგლანძღავ. ახლა რომელი საათია?..რაა??.. მეორედ ცხრა საათზე აღარ დარეკო თორემ.. თორემ გეფიცები არ ვიცი რას ვიზავ!

ჩვენი სიცოცხლე

იცხოვრო ესხომ ბევრია ცხოვრება მხოლოდ დრონია წამია ჩვენი ცხოვრება. გულშია ნაპერწკალია, ცეცხლშია ფერფლი ულევი ტვირთია წლებით სათრევი პრობლემა განაჩენია

ოცნება თუ მირაჟი (4)

გიორგი წავიდა ნინო ძალიან ნაწყენი და გულნატკენი იყო არ იცოა რა გაეკეთებინა ორი დღე გავიდა მაგრამ გიორგი არ დაბრუნბულა არც კი დაურეკავს ნინოსთვის ნინო განიცდიდა სამსახურში დადიოდა ნონოს ხვალ დაბადებისდგე ჰქონდა მაგრამ საერთოდ არ ახსოვდა ან დაბადების

სიყალბე ირგვლივ

დღე მშვიდი, ემოცია ცვრიანი, სიყალბე ირგვლივ. თითქოსდა არაფრით განსხვავებული საღამო იყო. ჩემი სოფლის გაცვეთილ ქუჩას მივუყვებოდი, სიო ნაზად ეხვეოდა ახლად აყვავებულ ხეებს. ჩემი ფიქრები სულ სხვაგან იყო, სადღაც უფრო შორს, ჰორიზონტს მიღმა

მენდე! გულს არ გატკენ... (თავი 3)

მალევე გამოვედით საავადმყოფოდან და მანქანასთან მიმიყვანა. გამარიაჟებული შავი BMW-ს კარი გამიღო, რომელიც რალისტის მანქანას გავდა გაფორმებით. მანქანა რომ დაძრა, ისეთი ხმა ჰქონდა თავი რბოლაზე მეგონა. გაზის პედალს ფეხი დაადგა და ხმამ უფრო უმატა.

ჩანახატი (18 თავი)

მეთვრამეტე თავი უკვე შეარჩიეს ბინა, სადაც დაქორწინების შემდეგ იცხოვრებდნენ. იპოთეკური სესხი გააფორმა ნიკამ და ნელ-ნელა იხდიდა ღირებულებას.

დრო ვერ კურნავს იარებს (7)

ლეო მას მერე იდგა აივანზე და ცარიელ სივრცეს გაჰყურებდა რაც სანდრომ მანქანა დაქოქა და წავიდა. იმ წუთას გააცნობიერა, რომ სახლში შებრუნების მიზეზი აღარ ჰქონდა. ჯერ ისევ ესმოდა როგორ დააბიჯებდა ოთახში მისი ცოლი და საკუთარ თავს ელაპარაკებოდა.

მშვიდი საგიჟეთი [2]

ახლაც, მატჩზე რამდენჯერმე დაიჭირა ამ ბიჭის მზერა და შორიდანაც შეამჩნია, როგორი საოცარი ფერის თვალები ჰქონდა გადრანს. ძალიან, ძალიან მაგარი ნაკვთები და წარმოუდგენლად ლაღი, თბილი ღიმილი. გრძელი, ნატიფი თითები ჰქონდა და ბურთს

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (2)

მთელი დღე ნერვებ მოშლილმა გავატარე, ვკვდებოდი ისე მაინტერესებდა ვინ იყო ის "უცნობი" ვინც ყვავილებს მჩუქნიდა. ეს ხომ ჩემი პირველი საჩუქარი იყო, საბავშვო ბაღში ნაჩუქარ ყვავილს თუ არ ჩავთვლით, ჯგუფელმა ბიჭმა რომ მაჩუქა და შემდეგ საშინლად