ისევ შემიყვარე... თავი (18) ნაწილი (2)

-ხო ვიცი,მაგრამ ახლაც მე ვუყვარვარ-ისევ სიცილით გვიპასუხა მე და სალომემ ერთმანეთს გადავხედეთ,ახლა ამას სახეს ავახევო,მაგრამ ვანიშნე გაჩერებულიყო,ან რა აზრი ჰქონდა მასთან რამის გარჩევას? ისედაც ყველამ კარგად ვიცოდით როგორ ეტრფოდა გიგა ელენს. ხმა არ

ოცნება თუ მირაჟი (7)

-მანდ რა გინდა -ნინოსთან ერთად ვარ -ნინოსთან -ხოოო და მალე ამოდით -კაი ძმა მოვდივარ მობილური გათიშა ბუხარი დაანთო ერთ საათში ბიჭებიც მოვიდნენ -გიგი ნინო სად არის -ზემოთ ოთახში ჩაკეტილია -მეღადავებიი

ნიკალაი და კასი(ლამაზი შეჯახება)თავი 1

-უკაცრავად..უთხრა კასიმ და ადგილზე გაშეშდა. -შენს ტუჩებთან ერთი ნაბიჯი,მაშორებს ზუსტად ერთი ნაბიჯი.არ გეშინია ? -რისი უნდა მეშინოდეს? -იმის,რომ გაკოცებ. -მაკოცებ და მერე ნახე რა მოგივა. -ჰაჰ.. ძალიან საინტერესოა.რა უნდა მომივიდეს

სიმშვიდიდან სიგიჟემდე,ძვირფასო!(თავი XI)

-შესაძლოა-ნელ-ნელა მიბრუნდა მამაკაცისკენ და ტუჩზე იკბინა,მამაკაცსაც თვალები წამსვე ტუჩებისკენ გაექცა და აპირებდა მისკენ წასვლას,მაგრამ ელენას საჩვენებელმა თითმა გზა გადაუკეტა,რომელიც ასე ძლიერად იყო მიჭერილი დემეტრეს ტუჩებზე,მამაკაცმა მსუბუქად

ვერსად წახვალ (12) დასასრული

ერთადერთი ვინც აკლდა ეს მართა იყო, აკლდა და მერე როგორ.. მის არ ყოფნას ყველა ამჩნევდა.. ყველა თვალებით ეძებდა. კახიც ამჩნევდა მათ გაკვირვებულ სახეებს., ალბათ ფიქრობდნენ, რომ მართა მორიგი გასართობი გამოდგა, რომელიც უკვე აღარც არსებობდა

შეეხე ზეცას შენი ფიქრებით

ივსებიან ცარიელი ფურცლები, ცარიელი სიტყვებით, სიტყვებით რომლებიც მხოლოდ წერის დროს ჩანან, მაგრამ ხორცს ვერ ისხამენ, სანამ არ გაცხადდებიან სიზმრებივით, სანამ არ ახდებიან ოცნებებივით, სანამ არ დაიმარხებიან საქმეში

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (6)

სადარბაზოს წინ შავი მანქანა იდგა, ლუკას მანქანა..ნიკას შევხედე. ალექსმა გაიღიმა და ხმამაღლა თქვა- მე კიდევ კაცი მეგონა...- აქ არ გელოდებოდით... - თქვა ლუკამ და ბიჭებს გადახედა- აბა სად მელოდებოდი შენი.. - ნიკამ მუშტი შეკრა და წინ წასვლა დააპირა. ხელი

უცნაური სიყვარული 5

-"ადამიანები უერთმანეთოდ ვერა ვძლებთ, გვიყვარს ერთმანეთი და არ შეგვიძლია მარტოობის ატანა,ხშირად ამ სიყვარულს ერთად ყოფნისას ვერა ვგრძნობთ და მარტო დარჩენილს სული გველევა გვენატრება ერთმანეთი" -"ის, ვინც შენ ჩემში გიყვარს, რათქმაუნდა ჩემზე

ჩემი ბედისწერა ხარ..(1)

მახსოვს რომ მეკეთა ყელზე- ვუთხარი დაქალს და ხმაურიანი ბარიდან ეზოში გავედი.. ეს ყელსაბამი დედასგან დამრჩა და არ დავუშვებ დავკარგო, აუცილებლად ვიპოვი.. თითქმის მთელი ეზო მოვიარე და ერთ მიბნელებულ კუთხეში ძირს ჩემი ყელსაბამი ვიპოვე.. მის ასაღებად

მენდე! გულს არ გატკენ... (თავი 5)

ვგრძნობდი რომ ანი ჩემს გულში სახლდებოდა, სულაც არ ვაპირებდი შეწინააღმდეგებას, მისი თითოეული სიტყვა, მოძრაობა თუ გამოხედვა გულს მითბობდა, ვცდილობდი ხშირად არ მოვდებოდი თვალებში რომ თავი არ მომებეზრებინა, როცა მას და