ერთად მოაქუჩა ქარმა ფოთლები

ერთად მოაქუჩა ქარმა ფოთლები და სევდამორეულ ქუჩებში მდგარ კანგადამძვრალ ლამპიონებს ნაოჭებად დაეტყოთ მომავალი ზამთრის სუსხი. შემოდგომა გარდამტეხ ფაზაში შედის... ფორთოხლისფერი მზე უხმოდ ჩაესვენა შავ ზღვაში, თან თვალებდახუჭულს სამყაროსოდენა სევდა

ფულზე გაცვლილი ბედნიერება (7)

ნელა მივუახლოვდი ბექას და ისევ ათასი თავლი ვიგრძენი, ამიტომაც კოცნის ინიციატივა მე ავიღე და ამჯერად მე გამოვთიშე დედამიწას... ნელა მოვშორდი მის ტუჩებს და ყურში ვუჩურჩულე.. -ვგიჟდები ჩემი კოცნისას რო იბნევი, ამიტომაც სამით ორი

უცნაური სიყვარული 2

-ოხ სანდრო რა დიდი პატივია,ადრე ორი ან სამი თვე არ ჩნდებოდი ახლა კი დღეს უკვე მეორედ მოხვედი. -კარგი მაშინ წავალ. -შემოდი ნუ მაიმუნობ. -ვაჩე სადაა??? -ჯერ არ მოსულა, მოვა მალე. -ისე მე შენთან მოვედი... -მივხვდი ისევ რუსო....

ოცნება თუ მირაჟი (1)

პროვინციულ ქალაქში დაიბადა ნინო არველაძე ნინო ზედმეტად ამბიციური გახლდათ ნინოს დედა მარინა ექიმი გახლდათ მათი ოჯახი საკმაოდ შეძლებული იყო ნინოს მამას დავითს საკუთარი ბიზნესი ჰქონა ნნოს არაპერი აკლდა მაგრამ ის მაინც უკმაყოპილო იყო და ცხოვრებისგან

ეშმაკი და ანგელოზი მეცხრე თავი

ვახშამი 10 წუთში მოვამზადე და სუფრაც მალევე გავაწყე, ცოტახანში კი ერთად მივუსხედით სუფრას. -უგემრიელესია.დემეტრემ სიამოვნებისგან თვალები მინაბა და სიტვა დამარცვლით წარმოთქვა რასაც ჩემი გამაყრუებელი სიცილი მოყვა. -მართლა ოქროს ხელები გქონია. დანიელმა

ერთი ნახვით შეყვარება

ტანზე შავ კაბას დაუდევრად აფრიალებდა და სახეში ეშხეფებოდა ფეხების არომატი. ოდნავ მოთენთილი მიმჯდარიყო საბეჭდ დაზგას და დაღლილი მზერით ისრუტავდა ოთახში გაბნეულ სიცარიელეს.

გიორგი არაბული - მე და შენ, ღმერთო

მე და შენ ღმერთო, ან მე და თქვენ, ან... (როგორც არი), არ შეგვიძლია, სხეული რომ წამებას მივცეთ, ზოგჯერ ისეთი მარტივია შეაღო კარი და კარის უკან დამწყვდეული ვერ ნახო სივრცე.

გიორგი არაბული - არ გეგონოს, რომ

არ ვიცი იქნებ მიყვარხარ ქალავ, ან თმები მიყვარს მხრებზე რომ იხვევ, ხევსურ კაცივით სიყვარულს ვმალავ და პოეტივით ლექსებად გიმხელ.

ბრის-მიაუ

- ვის შეხედავ ჩემზე უკეთესს - გამეკრიჭა ისიც და გვერდით მომიჯდა “ვერც ვერავის” - გავიფიქრე გულში და კარგად შევათვალიერე, ყოვლად მოუთვინიერებელი ქოჩორი ისევ ყალყზე ედგა და წაბლისფერ თვალებში ჭინკები უხტოდა. - სურათი გადამიღე, უფრო დიდხანს გაძლებს.

რომანტიკა თუ დანაშაული?!

მექანიკურად დავმორჩილდი, «ფიშკა» ისე დავდე წითელზე, არც კი დამიხედავს მაგიდისთვის. ნუთუ თედომ მოასწრო ნიკას გაფრთხილება და მანაც შეამოწმა,