29.12.15(სრულიად)

უკვე მანქანაში ვზივარ მარტო იმაზე ვფიქრობ როგორ გავძლო მის ნაჩუქარ ყვითელ სამაჯურს ვუყურებ მერე წინ ვიყურები მერე ისევ სამაჯურს დაასე გადამაქვს მზერა ერთიდან მეორეზე უცებ ტელეფონს ვიღებ და ვწერ შეტყობინებას სანამ გავაგზავნი

Love Me Like You Do

გავუძლოთ ერთად ზამთრის სიცივეს და ერთმანეთის სევდა გავლიოთ, ერთად მივიდეთ გაზაფხულამდე ვაჯობოთ მარტს და იქით ავრიოთ. ლამაზი ქალი ერთდროულად ცაც არის და უფსკრულიც. რა სიამოვნებით აღვაპყრობთ მზერას მის ციურ მშვენებას და რა იოლად გადავიჩეხებით ხოლმე

-მოურჯულებელო, მაინც მოგარჯულებ! 9

თმაზე შეხებამ გამაღვიძა, ვიღაც მეფერებოდა ნაზად. მივხდი ვინც შეიძლება ყოფილიყო, ხმა არ ამომიღია, მისი ყოველი შეხება მსიამოვნებდა.მინდოდა დრო გაჩერებულიყო, სამუდამოდ! ,,ღმერთო, არიანა რა ჯანდაბა გეტაკა? სულ გააფრინე?

მაშინ აპრილი იყო და ნუში ყვაოდა...

მაშინ სიცოცხლეზე მღეროდნენ რაღაცას..მე ეს მახსოვს.. მაშინ აპრილი იყო...ის წყეული აპრილი,როცა ვიღაცამ ნუში ააყვავა... დიახ,ააყვავა! და ვიღაცამ მე მშობა... რისთვის?

ახალი წლის ღამის კოშმარი (სრულად)

-აუ 20 ლარი მჭირდება..იქ ქალი რომაა არ მიკლებს...არადა მაგრად დამევასა..-გიორგი შევიდა ოთახში და დას ზიზღით ახედა. -კარგი ჰო..-საფულე გაუწოდა გოგიმ შვილს. -შენ კი,გოგონა..წახვალ სადგურში და დედაშენს ინდაურს მოატნინებ..

“მოთამაშე”: (9) დასასრული

ირაკლის სიტყვება გამაქვავა, მის თვალებს შევცქეროდი ვცდილობდი ამომეკითხა სხვა სიმართლე. მაგრამ ამაოდ, სიმართლე ის იყო რომ ირაკლიმ ეს განძრახ და გააზრებულად გააკეთა. _პოლიციაში წავიდეთ!_ვუთხარი და მეც წამოვდექი

დააფასე საკუთარი თავი (დასასრული)

მთელი ძალით მომხვია ხელები და თავი ჩემს ყელში ჩარგო. ძალიან,ძალიან დიდ ხანს ვიყავით ასე. ფრთხილად გადმოანაცვლა ხელები მხრებიდან ლოყებზე და უსაზღვრო სითბოთი გამიღიმა...

ზეცაში დაწერილი ბედი (სრულად)

-ოდესმე მაპატიებ? საოცრად გულწრფელი იყო იმ წუთში დევდარიანი და აცრმლებული თვალებით ჩახედა თოდაძის ამღვრეულ თვალებს..... -მე უკვე გაპატიე ... დიდი ხნის წინ.... წყნარად ამოილაპარაკა და კიდებ ერთი ჭიქა მიიყუდა -ხედავ ჩვენი ბედი ზეცაშია დაწერილი ლილე

ალბათ დასამახსოვრებელი (სრულად)

- მიყვარხარ! - მეც მიყვარხარ! - მომენატრები ხომ იცი? - ვიცი...არ წახვიდე...უბრალოდ დარჩი, ჩემთან დარჩი, სამუდამოდ. - ხომ იცი, რომ უნდა წავიდე? ხომ იცი რომ მიჭირს აქედან წასვლა? გთხოვ გამიგე და გამიშვი. - ხომ იცი, რომ თუ წახვალ, ყველაფერი აზრს

Vacuum

ბოლო დღეებია თითქმის არაფერი მესმის. არ მესმის მუსიკა, ქარის ხმა, კარების მიჯახუნება და საათის წიკწიკიც. სამაგიეროდ მშვიდად მძინავს, ნაგვის მანქანის ძრავა და ეკლესიის ზარების ჩანაწერი აღარ მაღვიძებს. მარტო საკუთარი ხმა მესმის, როდესაც ლაპარაკს