ნანატრი შვილი ( სრულად )

პაპა გულით, სულით ნერვიულობდა თუ რა პასუხი უნდა გაეცა ჩასვლის შემდეგ თავისი მეგობრის დედისთვის ,რომელიც დღე და ღამ ლოცვაში ატარებდა და ნატრობდა თავის შვილს ... ჩემს დიდ პაპას კი ბოლოს მისი ცოდვით

თვენ არ იყავით, ახლა თქვენ ხართ და მე არსად ვჩანვარ.

უცხოსგან გამოწვდილ ხელს რომ ხედავ იბნევი შენდაუნებურად. ელოდი, მაგრამ გაგიკვირდა ~ მაინც.

ნუთუ ბედნიერება მართლა არსებობს?! (დასასრული)

-ბატონო დავით სესილი მძიმე მდგომარეობაშია და არ ღირს ამ ყველაფრის გამო ამხელ ამბის აატეხვა... დიახ, ბატონო დავით ეს არარის რაღაც სასწაული, ბიჭს და გოგოს შეყვარდათ ერთმანეთი, მერე?.. მერე ის ბატონო დავით, რომ ამაში

ეშმაკის იარაღი 3

საჭესთან მამაჩემი იჯდა, გვერდით დედა და უკანა სავარძელზე მე და თაკო ერთმანეთზე მიხუტებულები ვისხედით, მანქანა აეროპორტის გზაზე მიდიოდა მინდოდა რომ გზა გაწელილიყო

უცნობი (თავი 2)

ნიკა კი იდგა და ამათ ბავშვურ საქციელებზე იცინოდა. ნუ კაი სიმართლე ვთქვათ განსაკუთრებით ანასტასიას უყურებდა და სურვილი კლავდა რომ ამ ლამაზ, პატარა, სიფრიფანა გოგოს მოხვეოდა. ესეთი რამ ბაბნიკებს იშვიათად

ვერ დაგივიწყე (სრულად)

- გაპატიე, საკმაოდ დიდი ხნის წინ გაპატიე. ან რა გქონდა საპატიებელი? მე მოგეცი წასვლის უფლება, არ ვიბრძოლე, მარტივად გაგიშვი და მარტივად მოვუღე ბოლო ჩვენს ურთიერთობას. მარტო სიყვარული ვერ დავამარცხე

je t'aime (1)

დღემ სასიამოვნოდ ჩაიარა.საღამოს ქეთი,მარი და ეკა სამზარეულოში შევიდნენ(რომელიც საერთო იყო დამსვენებელთათვის,ეზოში იყო მაგიდა) და ყავის მომზადება დაიწყეს. გაზი რომ უნდა აენთოთ აღმოაჩინეს,რომ ასანთი არ იყო.

ახალი წლის კოშმარი(1)

ვიცი რომ ახალი წელი გავიდა,მაგრამ ჩვენ ხომ ხშირად სწორედ მაშინ გვახსენდება ყველაფერი როდესაც ეს უკვე დაგვიანებულია.არგუმეტი გვახსენდება კამათის დასრულების შემდეგ,თვითგვემას მოვყვებით მაშინ როდესაც დაგვიანებულია,ვიხდით

ერთი კალამი, ორი ფურცელი! (თ.ჯ)

ჩემთვის სამოთხე მომავალია და ყოფნა ქვეყნად არის ღირსება, იკითხონ იმათ, რომ არ არიან, რის გამოც გული სევდით ივსება. ავამეტყველე ლექსები შენზე, ვიცი, შენც დაწერ რამეს საჩემოს, ათიათასი დღის შემდეგ, მაინც მე გამიხსენებ, სხვამ შეგაჩეროს.

ირწმუნე!

ერთხელ, ერთმა ადამიანმა მკითხა „ვინ ხარო?“, არ მახსოვს რამდენ ხანს ვფიქრობდი პასუხზე, მაგრამ ფაქტი ერთია, რომ ვერაფერი ვუპასუხე იმ წამს. არადა თითქოს პასუხი ნათელი იყო. ვიყავი 16 წლის მოზარდი გოგონა, მაგრამ მაინც არ მქონდა პასუხი არც მაშინ და არც