დედამიწელი უცხოპლანეტელი

– მობრუნდი, გიჟი ხარ? – დამეწია ნაცნობი ხმა, რომლისგანაც გამიკვირდა კითხვის ფორმაში ჩასმული, ასევე ნაცნობი ფრაზა: „გიჟი ხარ“. – გიჟი ვარ! – დავუთანხმე ხმამაღლა და სიგარეტს მოვუკიდე. „მარცხვენ!“ – ჩაილაპარაკა თავისთვის, მაგრამ შორ მანძილზეც გავიგე

სული სიყვარულით მომიწამლე! (თ.ჯ)

ნატვრა ამიხდინე სიხარულო, მინდვრის ყვავილები მომიტანე... გული ოცნებებით ამივსე და, სული სიყვარულით მომიწამლე! ნატვრა ამიხდინე გაზაფხულზე, აპრილი გვირილებით მომილოცე, ფეხით მომატარე საქართველო, ჩემი მიწა-წყალი დამილოცე!

ერთხელ მასაც კი შეუყვარდა 5

-დედი როგორ ხარ ? - ნია სიხარულით შეეგება ლელას ზარს. -გილოცავ ! ბარგს ალაგებ და სახლში მოდიხარ ამ წუთას ! კავშირის დასასრული.

პლიაჟის რომანები გრძელდება?! (თავი 5)

- მიიწიე რა (თოკა) - კრესლო არის და იქ ჩაჯექი (მე) - მე აქ მინდა (თოკა) - მე ვწევარ აქ (მე) - კაი მაშინ არ დგები ნუ დგები და გადამწვა ზედ

შენ ჩემი გახდები (თავი 6)

შემოდგომა ბოლო დღეებს ითვლიდა,მალე ზამთარი შემოაღებდა კარს და ნინუცაც იმ სიცივით გათბებოდა რასაც ზამთარი არგუნებდა. ჰმ,მაინც როგორ უყვარდა ეს ცივი და სპეტაკი ზამთარი გედენიძის ქალს. როგორც იქნა მიილია კვირა და ნანატრი შაბათ-კვირა დადგა,ნინუცას სული

წერილი მუზას!

როცა რამეს ვწერ,მუდამ შენი სახე მიდგას წინ....და უბრალოდ მგონია,რომ იდეალური ხარ...რომ გიცნობდე,ასე არ ვიფიქრებდი...ამიტომ მიხარია,რომ არ გიცნობ და ამის სურვილი არც მაქვს..

იყავი ბედნიერი - 3

- მშვიდობაა ? - სამზარეულოში თავი ანამ და მარიამმა შემოყვეს. - კი ... წყლის მაგივრად არაყი დამილევია - გავიღიმე და ახლა ამომიტივტივდა თავში აკო და ასია - რა ხდება იმასთან მშვიდობა აქვთ ? - კი ... დავრეკე და ისეთი ხმით გამაგონა ასიამ , აშკარად ცუდ

მინდა მიყვარდეს თავი 20

ბექასთან ალერსით და მეგობრებთან საუბარში გული რომ ვიჯერე,მხოლოდ ამის მერე გადავწყვიტე სახლში წასვლა,თორემ დღეს ნამდვილად მომკლავდა დედაჩემი რომ არ მივსულიყავი.ბექამ მომაცილა სახლამდე,ნია კი ლევანმა წაიყვანა.ლექსო თეკოსთან დავტოვეთ,როცა გაიღვიძებდა

მერიენს

...ორი ზომით დიდ სვიტრში გახვეული თვალებზე ქუდჩამოფარებული, თმა გაშლილი , ბიჭური ფეხსაცმლით და მძიმე ნაბიჯებით მიაბიჯებ თბილისის ლამპიონებმოწყენილ ქუჩებში. ფეხით ფანტავ ნოემბრისგან დახოცილ ყვითელ ფოთლებს და სულ არ გადარდებს რომ სხვები ტიპიურ გიჟად

უღმერთოდ უყვარხარ.

თითქოს ახლა უნდა შემოვიდეს და მითხრას, „რიჩხინ სკოლაში არ იყავი? ასე ადრე რატო გამოგიშვეს? არ გინდა უკან დაბრუნდე? ან ეგ ღრიალი გამორთო“ მეკი ისევ ვუმეორებ ,რომ ამ ღრიალს როკი ქვია და ეს ჩემთვის ყვეაზე ძვირფასია . ის იცინის და გარეთ გადის,