გზა შენამდე [თავი 1]

ამბავი მოგვითხრობს ორ საპირისპირო ადამიანზე, რომლებსაც სრულიად საპირისპირო აზრები და ცხოვრების წესი აქვთ, ერთი პოლიციელია და მეორე მაფიის ბოსი, ისინი ერთმანეთს უპირისპირდებიან და ერთმანეთის განადგურებას ცდილობენ.

დასაწყისი ( 12 )

- პატარა ცუღლუტო, რამე განსაკუთრებული გეგმა გაქვს? -თვალებში ღიმილით ჩახედა და პროვოკაციულად გამობურცულ ტუჩებზე თითები გადაუსვა, მძიმედ გადაყლაპა ნერწყვი, ახლა მასთან ერთად განმარტოება ყველაფერს ერჩივნა...

დაბადების დღეს გილოცავ, მარია...

-გახსოვს, რომ გავიგეთ ჩვენი დაბადების დღე როდის იყო?! -რავა არ მახსოვს, მარია. რაფერ მიხაროდა...დებილივით ვიცინოდი მთელი კვირა. -ჰო, ქალო..მეც. -მერე კიდო, რამდენი გამახსენდებოდა, სიცილი მივარდებოდა და ასტე.

ამბები რეალობიდან (გაუკრვევლობა)

ხელები, ფეხები მთელი სხეული ერთიანად დამეჭიმა და კანკალი ამივარდა. მონატრება, სიყვარული, ბრაზი, ზიზღი, სიძულვილი ყველაფერი ერთად ვიგრძენი. ღრმად ჩავისუნთქე და ვუპასუხე.

ჩემი ისტორია

მე ლევანი ნაბორაშვილი ვარ დავიბადე 1995 წლის 14 ივლისს. მიუხედავად სიღარიბისა ჩემი მშობლები მაინც ახერებდნენ, რომ არაფერი მომკლებოდა საკვები, ტანსაცმელი მოკლედ რაც საჭირო იყო. მე ძირითადად ბებია და პაპა მზრდიდნენ მამაჩემთან ვერ ვცხოვრობდი რადგან

ახალი დღე

ყოველი დღე რაღაცით განსხვავდება. ზოგი განსაკუთრებულია, ზოგი ჩოულებრივი, რუტინული და აი დღევანდელი დღე სრულიად სხვა არის. რაღაც ახალი რაც ცხოვრებას ახანგძლივებს. “ახალი დღე” აღნიშნავს მომავლის ბედნიერ დასასრულს, იმას თუ როგორი უბრალო და ამავდროულად

გოგონა ოთახში

ღამე ყველაზე დიდი სასჯელია ადამიანისთვის.ეს დროის ის პერიოდია,როდესაც შენივე მარტოსულიბა გახრჩობს და მისგან ვერ გარბიხარ.გარშენო სიჩუმეა,მე კი ამ სიჩუმეში რაც შემიძლია ხმამაღლა ვყვირი.

ფიქრებით დიალოგი თავი 13

- მაშიმ მე საერთოდ არ ვიცი ლუდს ვიყიდი და ასე შემდეგ აჩიმაც აიქნია მხრები და კარები გააღო - მეგი გამომყევი, ამოთქვა და მანქანიდან გადავიდა, ისე მკაცრად თქვა

არდაბრუნება

მონარინჯისფროდ შემოადნა ღამე განთიადს, კვლავ მონატრების მარწუხებში იბუდებს ვნება... მხოლოდღა სულის სიმარტოვე მოითხოვს შველას, რადგანაც, ამ ლექსს ასე ჰქვია, არდაბრუნება...

გოგონა ოთახში

ღამე ყველაზე დიდი სასჯელია ადამიანისთვის.ეს დროის ის პერიოდია,როდესაც შენივე მარტოსულიბა გახრჩობს და მისგან ვერ გარბიხარ.გარშენო სიჩუმეა,მე კი ამ სიჩუმეში რაც შემიძლია ხმამაღლა ვყვირი.