დაკარგული მხიარულება ახალ წელს

ლექსი ეძღვნება იმ ახალწელს რომელიც ნაახალი წლის პირველ ღამეს პირველ გიჟ და დიდ სიხარულს ყველა ხვდება ყველა გხვდება ოცნებებიც დღეს ახდება <3 წილობრივ ხალხს არ უხარია და ჩვეულებრვად როგორც ერთი ჩვეულებრივი დღე მასე ხვდება ამ დღეს :/

გაყიდული სხეული “15“

დაბლა იყურება,ისევ ქუსლ მოტეხილი აცვია და სიმწრის სიცილი უვარდება. -შენი ბრალია,-ამბობს და სიცილს არ წყვეტს,დამიანეც გაბადრული სახით უცქერს,გონებას კარგავს და მარჯვენა თვალზე ცრემლის წვეთი უბრწყინდება.

ესმერალდა [დასასრული]

„სიცოცხლე მოგბეზრდა? ყველაფერი გინდა ასე მარტივად დაასრულო? მიდი, რას ელოდები... გადახტი და დაისვენებ, ხომ გსურს რომ ეს ნაბიჯი გადადგა. ყველაზე მეტად გინდა, მაგრამ იმას არ აცნობიერებ, რა მოჰყვება ამას. ჩქარი ვარდნა, ჰაერში გაჩერებული გული... არა,

-მოურჯულებელო, მაინც მოგარჯულებ! 12

კიდევ ერთი კვირა სრულ მარტოობაში. სიჩუმე ჩემს ერთგულ მეგობრად იქცა,მხოლოდ მას ვანდობდი ჩემს გულისთქმას და ფიქრებს! ბნელ ოთახში გაღვიძება,სრულ სიჩუმეში და მარტოობაში,უკვე ყოველდღიურობად იქცა! თითქოს შევეგუე, შევეჩვიე გულში არსებულ ტკივილს და მასთან

happy new year

გილოცავთ,ბავშვებო!წარმატებებს და ბედნიერებას გისურვებთ მთელი გულით,მინდა ყოველთვის ბედნიერებს და ლაღებს გხედავდეთ მიუხედავად იმისა,რომ ცხოვრება არ გვაძლევს ამის საშუალებას!განსაკუთრებით ჩემსავით აბიტურიენტებს,რომლებისთვისაც მნიშვნელოვანია ეს

სხვისი გრძნობები (თავი 1)

-შენ აჩის ხვდები?-მოუთმენალად ვკითხე. -რაო?-გოგონას სიცილი აუტყდა. -ჰო...აჩი,შენ იცი,რასაც ვგულისმხობ..-ხმას ავუწიე და ფეხზე წამოვდექი,სახე მიხურდა და მეტხან არ შემეძლო იმ დახუთულ ოთახში გაჩერება.

მე და ის- Happy we

მინდოდა მეტირა,მაგრამ არ მეტირებოდა...მტკიოდა,მაგრამ ვერ ვტიროდი... ვიგრძენი,როგორ გადატრიალდა საკეტი კარში,თავი არ ამიწევია,არც შემშინებია,მაგრამ რაღაცის მოლოდინში გული ამიჩქარდა... ვიღაც ფეხაკრეფით შემოიპარა,თავზე დამადგა და მისმა სხეულმა ჰააერი

16 ივლისი (ნაწილი მესამე)

მას მერე არ გამოჩენილა,საერთოდ არაფერი ვიცოდი.არც ნომერი მქონდა რომ დამერეკა. საბოლოოდ კი,იქამდე მივედი რომ ელენესგან მიმიწია მისვლა. -შენ გოგო სულ გააფრინე?

შენ ჩემი გახდები?!.... (თავი 7)

დეკემბრის ცივი საღამო იყო,ბარში წავიდა ნაკაშიძე სადაც დადა ელოდა. -როგორ ხარ ალექს? ვისკს წრუპავდა დადიანი,როდესაც ალექსი დალანდა მისკენ მომავალი. -არამიშავს,შენ როგორ ხარ ძმაო?! მხარზე დაჰკრეს მხურვალედ ხელები და ბარისკენ წავიდნენ.

ტკბილად დამიბერდი! (სრულად)

-ტკბილად დამიბერდი!-გოზინაყით სავსე თეფშს მაწვდის და მიღიმის.მას სულ ასე ჩვევია,ასე იქცევა უკვე 57-ე წელია...ის ასეთია,ასეთი მზრუნველი,თბილი და მოსიყვარულე.. -შენც,ჩემო ავთანდილ..-ვიღებ ერთ ცალს და ძალით ვკბეჩ...არ მინდა,მაგრამ არ მინდ ავაწყენინო.