მშვენიერი ლედის ვნებიანი ღამეები -11-

არის მომემტები როცა საკუთარი ბედნიერება მაშინებს,მეშინია რომ ბედნიერი წუთებთ სავსე ვარდისფერი ბუშტი, გასკდბა ტკბილი მოგონებები კი სივრცეში გაიფანტება ხოლო, ჩემი სული უბრალოდ დაცარელდება. ყველაზე მეტად მაინც მატოობა მაკრთობს,ჩემს გარშემო გამეფებული

our hands 11

რომ მივედით ჯერ დასარჩენი ადგილი ვნახეთ, რათქმაუნდა გულიკომ გაგვანაწილა გოგოები ცალკე ბიჭები ცალკე მაგრამ ვის ანაღვლებდა, მაშინვე "თოხლაობა" წავიდა გოგოებს დალევის უფლება არ მოგვცეს მაგრამ მე გიგასთან მივცუცქდი და ცოტა დამალევინა, მიხვდა

-მოურჯულებელო, მაინც მოგარჯულებ! ნაწილი 3

სახლის კარი შევაღე, მაგრამ დედაჩემი არ შემომეგება ,,ხელგაშლილი,, კარებში, რაც ძალიან მეუცხოვა, და ცოტა არ იყოს, არ მესიამოვნა კიდევ, თურმე რა ყოფილა შეჩვევა. კიბეები ავირბინე და ჩემს ოთახში შევედი -სამშვიდობოს ხარ, არიანა, გადარჩი!-ვთქვი, კარი

სიყვარული მარადიულია 7

დილით გვიან გამეღვიძა.საათს დავხედე და თერთმეტის ოცი წუთი იყო.მთელი სისწრაფით წამოვდექი საწოლიდან და საააბაზანოში შევედი.სამსახურში დამაგვიანდა.შხაპი მივიღე,კარადიდან შავი შარვალი და თეთრი ,,საროჩკა“ გამოვიღე.

ფიფქის ეფექტი [თავი 2]

–ვაიმე, რა დამთხვევაა მეც!–ტაში შემოჰკრა და ლამის ჩაეხუტა თანამგზავრს. –შემთხვევითობა არ არსებობს!–აღნიშნა ღიმილით და დარიას ახლა კი მართლა დაესხა რეტი. ''ეს ღიმილი ასე როგორ უხდება''–გაიფიქრა შეწუხებულმა და რამე სისულელე რომ არ მოემოქმედებინა,

10 წლის წინად

ის ჩამქრალია და ღამის სივრცეს შავი ზოლების შთენია ხაზი. რა დამავიწყებს იმ მწარე დღეებს, უგონო განცდებს და ფიქრებს ფარულს, აწ გვიან არის. ეხლა მე ვწყევლი... და ვწყევლი, ვწყევლი, ვწყევლი სიყვარულს.

ჩანახატი (4 თავი)

ადამიანის გრძნობებსა და ემოციებზე თამაში არ უყვარდა აკას, ცდილობდა ქალისთვის შეურაწყოფა არ მიეყენებინა, თუმცა იმასაც გრძნობდა, რომ მისი მოთმინებით აშკარად ბოროტად სარგებლობდა. ეზიზღებოდა და თან ეცოდებოდა კიდეც ასეთი უთავმოყვარეო საქციელის გამო. ქალი

ჩემი გვირილები!

ჩემი გვირილები, როგორც მზის სხივები, ისე ლამაზია, გულს რომ გაახარებს, მეც მათი შემყურე მუდამ ვიღიმები, შენ კი არ მიჯერებ, მეც ვერ დაგაძალებ! ჩემი გვირილები მზემდე რომ აღწევენ, ჩუმი ფიქრებით და ჩუმი ოცნებებით... ზოგჯერ მგონია რომ შენს გვერდით

"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (ნაწ. III, დასასრული)

თირგართენის პარკში სეირნობდნენ. გადაწყვიტეს, რომ მშობიარობამდე აქ დარჩებოდნენ, რადგან გართულებების ნებისმიერ მომენტში წარმოშობის რისკი იყო დიდი. სახლი იქირავეს, ბერლინის ცენტრალურ პარკთან ახლოს. ლიკა ექიმი მადლობებითა და საჩუქრებით დახუნძლული

როგორ გითხრა რომ მიყვარხარ სრულად

-მითხარი შენ იყავი ის გოგოო? -ხო მე ვიყავი მაინტერესებდა როგორ იყავი. -რატომ გაინტერესებდა, მე კარგად ვიქნებოდი თუ არა? -იმიტომ რომ მიყვარხარ. გოგო ტიროდა ცრემლებს იწმენდდა ბიჭი მივიდა მკერდზე მიიკრა და აღარ უშვებდა. -აღარასოდეს ,აღარასოდეს იტირო